Het blijven de tijden van. Nauwelijks bekomen menen de heren alweer van zich te doen bloggen. En dat voor de juiste verstaander. Want niemandal komt men niet voor. Gevolg gevend aan deze neiging togen de heren onder een zich herstellend wolkendek richting heer Frans diens tip. Sluier oplichtend kan ik aangeven dat Gouda, Reeuwijk, maar toch ook water, nat, uitzicht, te koop, sluipen, strand de woorden zijn waarop gegoogled kan worden. Resultaten zijn voor meerdere maar dat later beter.
Heer Frans heeft tegenwoordig een eigen interpretatie van het schoenenritueel maar volgens deskundigen speelt gemakzucht hierin een rol. Door middel van het achteraf jarig zijn gaan deze bereikte aantallen inmiddels meewegen en zullen in de toekomst wel vaker zorgen voor maar melding ervan. Daar kunt u op rekenen, maar dat doen we niet tijdens de wandeling.
Parkeren deden wij de auto, want zelf wilden we wandelen. Men sprak hier van
Reeuwijk-Brug, hoewel het de heren te ver gaat om alle bruggen te benoemen. Maar toch...
Wij liepen (figuurlijk gesproken) niet hand in hand maar toch min of meer gezamelijk richting Gouda.
Het pad kende zowel voor de dames en heren met en zonder fiets riante verplaatsmogelijkheden. De ter plaatse fotografisch bewijst moge hiervoor dienen. Genoeg, op weg nogmaals.
Direct werd al duidelijk dat wandelschoenen geen overbodigheid waren, want hoewel men hier in feite genoeg water heeft bewaart men duidelijk nog wat voor later. Wij liepen m
et name rond 22 eilanden en wij hebben de indruk dat men het aantal zelf ook niet precies weet. Maar goed, wie is hier te gast?
Wij zagen duidelijk dat sommigen van de last een deugd hebben gemaakt en zo hun eigen methoden hebben ontdekt om zich over het water te verplaatsen. Dat komt dan goed uit. Magisch-realistisch zou men kunnen vinden. Terwijl wij verder liepen bogen wij aan het eind van dit deel van de route linksaf,
waarvan een tip der sluier nu wel opgeheven wordend. Het ware mooi als meerdere der mensheid ook overtuigd wordende van de wandelbaarheid van sommige routes, want de heren moesten regelmatig en vaak nog meer de veilige kant van de weg opzoeken, aangezien er meermaals tamelijk roekeloos werd gereden met de aldaar gebezigde voertuigen.
U zult zeggen: viel u wellicht wat op?
Wij zullen op meer dan gepaste wijze het volgende antwoord geven:
het viel de heren op dat er met name deelnemers van het vrouwelijke geslacht zich onderweg bevonden. Sommigen alleen (!), anderen deelgenoot van, waarvan er weer waren die richting de heren bepaalde signalen transporteerden. Het ware beter als de mannelijke wederhelften of helemalen daar beter op zouden achtzaam. Schalks en dartel togen zij de heren van voren zowel als van achteren onverschrokken tegemoet. Wilde men een signaal uitstralen? De heren weten het niet.
Ook waren er vrouwelijke figuranten die ook alweer
de wandelsport teneer halen met hun wandelstokken gerei. U weet wat de heren ervan vinden: Prikjesmensen nu niet, nooit niet. Mooi.
Bij een brug (zonder feitelijke naam ditmaal) gingen wij wederom naar links. Zie ook de bovenstaande duiding. Mensen die het wellicht weten kunnen zouden kunnen stellen dat de heren rondom liepen. Vervolgens kwamen wij langs wederom huizen en locaties die aangaande hun onderhoud achterliepen en anderen dan weer niet. Volgens heer Frans (en hij weet veel) kwam dit omdat sommigen achteloos als de menshe
id bekend staat niet meer weten dat men ook een "boven" heeft. En wellicht woont heer Alzheimer daar dan wel weer niet bij betrokken. Wat dit kan betekenen ziet u wellicht op bijgaand kiekje.
Elfhoeven meer en strand werd voorbijgelopen en toch ook even ondergaan onder het geroep van oh en ah, want het moge gezegd.
Zo onder en vlakbij Den Haag en Rotterdam is het een fraai geloop en gezicht.
Doorwandelend raadt u het al. Weer linksaf maar toen echt heel stiekum verder want wij kwamen in (zullen we het zeggen, heer Frans? Toe maar, heer Henk, gooit het eruittt, okay dant, heer Franst, hier komt tut)
Sluipwijk. Sluipwijk zult u zeggen, maar de heren zeggen dan ssst,
hierover schrijft men alleen. Praten is gevaarlijk. Na doorwandelen moesten wij wederom linksaf (ja, lezers, ook de heren hebben wel eens een meer afwisselend ding gelopen, maar hier is alles nu eenmaal zo bepaald). Wij kwamen derhalve op bekend terrein, op weg naar de auto. Alras ontdekten de heren diverse bedrijven die zich bezig hielden met de aan - en verkoop van onroerend goed. Nu, beamend kunnen wij zeggen dat er nog echt wel werk aan de winkel is. Overigens is zo rond het meer weinig startersgeluk te vinden en zal er dieper in de hopelijk aanwezig en eerlijk verdiende geldreserve dienen plaats te vinden.
Wat ons verder opviel was de behoefte om door middel van buurtpreventie te bewaken dat de buurt ervan door gaat. Nu, dat kan gezien de smalle wegen nog een heel gedoe worden als iedereen tegelijk weg wil.
De snack en de drank nuttigden wij in het
Wapen van Reeuwijk maar stelt u namens de heren gerust. Men was slechts in beginne genegen tot bediening. De heren hadden kort het gevoel dat onze binnenkomst tot verstoring van divers geluk had gezorgd maar gelukkig viel dat enorm en best mee. En tot glorie van: wij hebben een dergelijke bittergarnituur nog nimmer bekomen. Hulde!
Hierbij nuttigden wij een Leffe donker dubbel van inhoud en bestelling en later weer.
De route was onaangekondigd (op de terugweg wisten we weer waarom wij gaarne naar het zuiden togen) en makkelijk tot eenvoudig.
De afstand was heerlijk en nimmer overdreven tot uitsloven toe. Nee, gewoon bedaard ca een uur en nog een klein uur erbij.
Moeilijk was het niet te vinden en ook niet te onthouden.
Komen wij bij een extra geval deze keer en wel vanwege verontwaardiging!
PS: vergeet u niet de petitie te tekenen tegen de werkelijk grove schending van de rechten van onze mededieren, in dit geval de walgelijk jacht op dolfijnen. Alwelke de heren tot een van de grootste wezens op deze aarde rekenen. Het wordt toch echt tijd dat onze Japanse wereldburgers zich met andere zaken gaan bezighouden.
De heren hopen op medeleven en suggesteren dat u de video liever niet aanschouwt. Het is walgelijk maar helaas zeggen deze beelden meer dan wat er ook over gezegd kan worden.
Mogen de heren rekenen?
De
video (weest gewaarschuwd)
De
petitie (dank)
Jawel, het moest weer. Aangezien de vaste datum niet zo vast bleek werd een avondwandeling de dupe. Deze suggestie betekende wel eerder dan, maar flexibel is aanwezig. De route bestond uit ophalen door HF middels het bekende ritueel en werd gereden richting Reeuwijk. Aldaar werd gevonden en gezocht een werkelijke prachtige plek om la voiture te parkeren. Zoals u ziet doet men daar met fietsen identiek en niet onderscheidend. Dat zie je wel eens maar. 
Wij starten na het schoenenritueel van HF met wandelen, hetgeen ook de bedoeling achterliggend was. Kwiek, parmantig maar zeker statig gingen de HH op weg. Verwijzend naar de route hierboven volgden wij de linker zijde en liepen eerst door bos/water partijen. In feite tegendraads als getoond. Na de bospartijen (4) te hebben verlaten liepen wij via (3) naar de Lecksedijk. Men ziet dan links de polder Reeuwijk. Zoals u ziet is de route in feite veel langer dan het kaartje aangeeft, zie ook bijgaand kiekje. 
Wat wij constateerden was het feit dat de fietsliefhebbers vrijwel unaniem voorzien waren van nieuwe bellen. Wat een prachtige hoeveelheid geluiden werden ons deel. Wat men er verder mee bedoelde hebben wij niet kunnen achterhalen, want dat deelde men wel maar niet mede. Links en rechts water, wat wil je nog meer. Daarvoor hoef je niet naar Limburg hoor! Op enig moment ontdekte HF op de Lecksedijk (polder Sluipwijk) een binnendoor gedoe en wat verwacht u van dartele heren. Wij gingen. 
Gezien zekerheden alom vormde de samenwerking een opmerkelijk feit en werd het pad steeds avontuurlijker. Dat laatste vormde overigens geen, weest gerust. Halverwege bood de omgeving de gelegenheid zich aan tot het maken van deze foto, 
die ondanks tegenlicht en bizarre omstandigheden fraaie resultaten heeft opgeleverd. Via de bosmankade liepen wij naar punt (2) en doorstaken, of u het geloven wilt, de waterhoeveelheid. Onderweg zagen wij een fantastische douche gelegenheid alsmede zwanen en ander gevogelte die blijkbaar op de meerbodem zeer interessante zaken hebben ontdekt. Wat was het geval? Dat wisten wij niet. Maar via onder water communicatie wisselde men uit. Wij liepen rechtdoor naar het koffie kopje alwaar onze auto is geparkeerd. Vlak bij het strand ontdekten wij een door de lokale bewoners verborgen gehouden ras, waarvan wij met veel moeite bijgaande foto hebben kunnen maken.
Wellicht heeft het zwanengedoe hiermee te maken.
Posts
