Sluip, Reeuw maar wel wijk

Het blijven de tijden van. Nauwelijks bekomen menen de heren alweer van zich te doen bloggen. En dat voor de juiste verstaander. Want niemandal komt men niet voor. Gevolg gevend aan deze neiging togen de heren onder een zich herstellend wolkendek richting heer Frans diens tip. Sluier oplichtend kan ik aangeven dat Gouda, Reeuwijk, maar toch ook water, nat, uitzicht, te koop, sluipen, strand de woorden zijn waarop gegoogled kan worden. Resultaten zijn voor meerdere maar dat later beter.

Heer Frans heeft tegenwoordig een eigen interpretatie van het schoenenritueel maar volgens deskundigen speelt gemakzucht hierin een rol. Door middel van het achteraf jarig zijn gaan deze bereikte aantallen inmiddels meewegen en zullen in de toekomst wel vaker zorgen voor maar melding ervan. Daar kunt u op rekenen, maar dat doen we niet tijdens de wandeling.

Parkeren deden wij de auto, want zelf wilden we wandelen. Men sprak hier van Reeuwijk-Brug, hoewel het de heren te ver gaat om alle bruggen te benoemen. Maar toch...
Wij liepen (figuurlijk gesproken) niet hand in hand maar toch min of meer gezamelijk richting Gouda.
Het pad kende zowel voor de dames en heren met en zonder fiets riante verplaatsmogelijkheden. De ter plaatse fotografisch bewijst moge hiervoor dienen. Genoeg, op weg nogmaals.
Direct werd al duidelijk dat wandelschoenen geen overbodigheid waren, want hoewel men hier in feite genoeg water heeft bewaart men duidelijk nog wat voor later. Wij liepen met name rond 22 eilanden en wij hebben de indruk dat men het aantal zelf ook niet precies weet. Maar goed, wie is hier te gast?

Wij zagen duidelijk dat sommigen van de last een deugd hebben gemaakt en zo hun eigen methoden hebben ontdekt om zich over het water te verplaatsen. Dat komt dan goed uit. Magisch-realistisch zou men kunnen vinden. Terwijl wij verder liepen bogen wij aan het eind van dit deel van de route linksaf,
waarvan een tip der sluier nu wel opgeheven wordend. Het ware mooi als meerdere der mensheid ook overtuigd wordende van de wandelbaarheid van sommige routes, want de heren moesten regelmatig en vaak nog meer de veilige kant van de weg opzoeken, aangezien er meermaals tamelijk roekeloos werd gereden met de aldaar gebezigde voertuigen.

U zult zeggen: viel u wellicht wat op?
Wij zullen op meer dan gepaste wijze het volgende antwoord geven:
het viel de heren op dat er met name deelnemers van het vrouwelijke geslacht zich onderweg bevonden. Sommigen alleen (!), anderen deelgenoot van, waarvan er weer waren die richting de heren bepaalde signalen transporteerden. Het ware beter als de mannelijke wederhelften of helemalen daar beter op zouden achtzaam. Schalks en dartel togen zij de heren van voren zowel als van achteren onverschrokken tegemoet. Wilde men een signaal uitstralen? De heren weten het niet.
Ook waren er vrouwelijke figuranten die ook alweer de wandelsport teneer halen met hun wandelstokken gerei. U weet wat de heren ervan vinden: Prikjesmensen nu niet, nooit niet. Mooi.
Bij een brug (zonder feitelijke naam ditmaal) gingen wij wederom naar links. Zie ook de bovenstaande duiding. Mensen die het wellicht weten kunnen zouden kunnen stellen dat de heren rondom liepen. Vervolgens kwamen wij langs wederom huizen en locaties die aangaande hun onderhoud achterliepen en anderen dan weer niet. Volgens heer Frans (en hij weet veel) kwam dit omdat sommigen achteloos als de mensheid bekend staat niet meer weten dat men ook een "boven" heeft. En wellicht woont heer Alzheimer daar dan wel weer niet bij betrokken. Wat dit kan betekenen ziet u wellicht op bijgaand kiekje.
Elfhoeven meer en strand werd voorbijgelopen en toch ook even ondergaan onder het geroep van oh en ah, want het moge gezegd.
Zo onder en vlakbij Den Haag en Rotterdam is het een fraai geloop en gezicht.
Doorwandelend raadt u het al. Weer linksaf maar toen echt heel stiekum verder want wij kwamen in (zullen we het zeggen, heer Frans? Toe maar, heer Henk, gooit het eruittt, okay dant, heer Franst, hier komt tut) Sluipwijk. Sluipwijk zult u zeggen, maar de heren zeggen dan ssst, hierover schrijft men alleen. Praten is gevaarlijk. Na doorwandelen moesten wij wederom linksaf (ja, lezers, ook de heren hebben wel eens een meer afwisselend ding gelopen, maar hier is alles nu eenmaal zo bepaald). Wij kwamen derhalve op bekend terrein, op weg naar de auto. Alras ontdekten de heren diverse bedrijven die zich bezig hielden met de aan - en verkoop van onroerend goed. Nu, beamend kunnen wij zeggen dat er nog echt wel werk aan de winkel is. Overigens is zo rond het meer weinig startersgeluk te vinden en zal er dieper in de hopelijk aanwezig en eerlijk verdiende geldreserve dienen plaats te vinden.

Wat ons verder opviel was de behoefte om door middel van buurtpreventie te bewaken dat de buurt ervan door gaat. Nu, dat kan gezien de smalle wegen nog een heel gedoe worden als iedereen tegelijk weg wil.

De snack en de drank nuttigden wij in het Wapen van Reeuwijk maar stelt u namens de heren gerust. Men was slechts in beginne genegen tot bediening. De heren hadden kort het gevoel dat onze binnenkomst tot verstoring van divers geluk had gezorgd maar gelukkig viel dat enorm en best mee. En tot glorie van: wij hebben een dergelijke bittergarnituur nog nimmer bekomen. Hulde!
Hierbij nuttigden wij een Leffe donker dubbel van inhoud en bestelling en later weer.

De route was onaangekondigd (op de terugweg wisten we weer waarom wij gaarne naar het zuiden togen) en makkelijk tot eenvoudig.

De afstand was heerlijk en nimmer overdreven tot uitsloven toe. Nee, gewoon bedaard ca een uur en nog een klein uur erbij.

Moeilijk was het niet te vinden en ook niet te onthouden.


Komen wij bij een extra geval deze keer en wel vanwege verontwaardiging!
PS: vergeet u niet de petitie te tekenen tegen de werkelijk grove schending van de rechten van onze mededieren, in dit geval de walgelijk jacht op dolfijnen. Alwelke de heren tot een van de grootste wezens op deze aarde rekenen. Het wordt toch echt tijd dat onze Japanse wereldburgers zich met andere zaken gaan bezighouden.
De heren hopen op medeleven en suggesteren dat u de video liever niet aanschouwt. Het is walgelijk maar helaas zeggen deze beelden meer dan wat er ook over gezegd kan worden.
Mogen de heren rekenen?

De video (weest gewaarschuwd)
De petitie (dank)

Misschien wat te snel, maar zo zijn de Heeren. Na de belgische avonturen van vorige week een nieuwe aflevering in de serie"Wand'len doen zij zo of zo". Het werd ons inziens wel weer eens tijd voor een avondwandeling en meestal is er dan sprake van een stads/dorpswandeling. Niet voor de handliggend op het eerste gezicht, maar snel daarna wel, was de optiekeuze van Henkskant anoniem aanvaard en togen de blijde wandelgasten naar het op dat moment zonovergoten Gouda. Er was ons namelijk belooft, dat speciaal voor onze komst meer dan 300 monumenten zouden worden klaargezet, elk voorzien van een mooi blauw/wit plakaatje en de letters"M,O,N,U,M,E,N en T. We zijn natuurlijk wel wat gewend, maar zoveel lekkers voor de ogen heeft wel heel veel lokaasgehalte. Kortom, Gouda het was. Aangekomen in de nieuwe uitdaging, mochten wij de auto achterlaten op het parkeerterrein Potterspoort. Tot zover was alles nog van niet-noemenswaardige allure. Maar nauwelijks vijf minuten onderweg werden we al bedolven onder indrukken, die ons van nature toch al vrolijke gezindheid, deed overgaan in een onschadelijke maar daardoor niet minder prettige vorm van euforie. Hofjes, nauwe straatjes, het voormalige Admiraalshuis lieten ons weten dat onze keuze een juiste was geweest. Ook werden we geattendeerd op een kerk, die er niet meer was, maar waarvan de toren schuin en scheef wel de tand des tijds had doorstaan. De enige kleine tegenslag, die we te verwerken kregen, was, dat we de Passage niet door konden(op zich wel weer vermakelijk omdat de naam anders doet vermoeden, maar dit tussen haakjes). Na een kleine omleiding was de enige dissonantie overwonnen. Aangekomen bij de Waag stond bij het laatgotische stadhuis een behoorlijke menigte te luisteren naar een mannenkoor. Voor korte tijd hebben wij ons daarbij aangesloten en daarna twee minuten stilte in acht genomen. Toen werd het tijd om onze ontdekkingsreis voort te zetten en gingen we richting de Sint Janskerk. Al lopend door de smalle Kerksteeg en Achter de Kerk waanden wij ons lichtelijk in vroeger tijden, ver weg van stress, snelle auto's en dito afspraken. Hier in de buurt is ook het Catharinagasthuis, dat als museum dienst doet en waarvan de tuin is voorzien van diverse kunstwerken. Langs het Pijpen- en aardewerkmuseum Moriaan kwamen we aan bij het Houtmansplantsoen. Daar had een wichelroedemevrouw allerlei onderaardse gangen gewichelroedt. Bij afgraving bleek van het gangenstelsel stelselmatig ieder spoor te ontbreken, maar wel werd het fundament van één van de torens van Kasteel Ter Goude blootgelegd. En voort ging het weer met de beentjes, nu richting het Binnenhavenmuseum, alwaar een aantal binnenschepen afgemeert liggen. Omdat de bedrijvigheid in de haven ietwat te wensen overliet en onze zintuigen op zoek waren naar meer, vervolgden we ons pad langs onder meer het Zwaansgat. Gelukkig was de Henk bereid en in staat de muren daarlangs te stutten, anders had de Frans aldaar de Zwanenzang mogen zingen. De Raam stond voor ons open, zodat we, na een animerend animaalgesprek met één van onze Gouwse poezevrienden, via de Barbaratoren terechtkwamen bij de molen De Rode Leeuw. Om verwarring te voorkomen hechten wij er aan, hier nadrukkelijk te vermelden dat van enig verwantschap met de Lion D'Or in de verste verte geen sprake is. Dit vermeld hebbende, rest ons nog te verhalen over het eind van de Goudse rondgang. Via niet vermeldenswaardige straten als de Willemssteeg, Keizerstraat, de Hoge Gouwe en langs de Visbanken kregen we het gevoel dat het langzamerhand tijd werd de plaatselijke horeca aan een test te onderwerpen. Gedreven door dorst, het aangename weer en de uitstraling van de terrassen gingen we de Markt weer op. Met uitzicht op de Waag hebben we ons tijdens het laven verbaast over de samenstelling van het overige aanwezige publiek. Door het vrijwel ontbreken van mannelijke geslachtelijkheden leek het wel of de vrouwelijke geslachtelijkheden in Gouda er een achter-slot-en-grendel- of, misschien zelfs, een uitzet of, nog erger, een omzeephelpbeleid op na houden. Enigzins schuchter en achterdochtig hebben we toch erg genoten van de vriendelijk door de bezorgdienst opgediende bieren. Op het moment dat we het terras verlieten werd het ons duidelijk waarom de dames-vrouwen in de meerderheid leken: we ontmoetten een op een Janssen en Janssen gelijkend persoon(qua gezicht en haardracht) smaakvol uitgedost als vrouw(qua klederdracht). Echt, de paars-roze sokken kleurden schitterend bij het gitzwarte haar. Met een gerust hart konden we daarna de tocht naar de auto en onze huiswaartsen toen aanvaarden.


Duur: iets meer dan anderhalf uur, namelijk één uur, achtendertig minuten en 33 seconden

Afstand: geen idee, maar ongeveer 6 km.

Moeilijkheidsgraad: in verband met smalle stegen etc. niet voor claustrofoben

Bier: onze landelijke trots onder de trappisten La Trappe, en wel de dubbel uitvoering

Algeheel gevoel: een dikke 9