Rotjeknorrrrr Kunstttt en waterwerk

Dames en meisjes, jongens en heren. Fijn dat u net weer begonnen bent aan een volgende episode uit de reeks en serie "Wat de heren zoal doen en meemaken". Het zal u inmiddels niets verbazen en ons ook niet en daarom een keer geen nieuwe omgeving maar wel een nieuwe route. En dat kan uiteraard in Rotterdam. Beide wiegen stonden niet daar, maar de één gewoond en de ander nog steeds. Deze laatste pas huis gekocht hebbende (kredietcrisis noopte tot koopgedrag) nodigde eerste uit en die gaf gevolg. Zodoende na huisbezichtiging naar hartje stad alwaar zeer succesvol parkeergedrag ten toon werd gespreid ter hoogte van later te bezoeken horeca. Eigenlijk al direct na aanvang der tippelingen, werden we een creatuur gewaar. Normaal gesproken spreken noch schrijven de heren over deze wezens, maar gezien de grootte ( weer een score vóór de stelling "size does matter") toe dan maar. Deze uiting van Kunstttt heeft zovele tongen losgemaakt dat we, voor die ene lezer die nog niets over Kabouter Buttplag heeft gehoord, een fotootje laten zien. HH wist van een rondje Rotterdam en daaraan begonnen we dus dolenthousiast. Langs het Oude Tramhuis (mooie gelegenheid om uit te gaan of in te gaan volgens anderen) de Westersingel op naar de spoorrailswegen. Eerst kregen we nog meer Kunstttt voorgeschoteld van onder andere en onder meer de heer Rodin. Daarna trams en bij het Doelenplein deviadeerden we vanaf het Rondje naar waar eens de letters CENTRAAL STATION op een gebouw stonden. In verband met verbeter- en veranderlust te Rotterdam komt er een geheel nieuw en dat wekte uiteraard de nieuwsgierigheid der heren. Discussies over het terugkeren van de oude belettering vieren hoogtij in de stad van Erasmus, maar ons werd duidelijk dat er vooral veel kluswerk wordt verricht. Een trein hebben we overigens niet mogen zien. Na onderdoorgang na het Proveniersplein richting Schiekade. De ene merkwaardige verrassing na de andere. Van vioolbouwer tot pandhuis(met daadwerkelijk een verpander die het pand verliet) en daar kwam loutering. Wat wij met ons tweebeiden vooral zijn, is blijkens markies bij horeca dusdanig aangeslagen en is aanleiding geweest voor twaalf. Waarvan akte en foto. Enfin Schiekade onder trein door naar Hofplein. Links fonteingeraas (ondanks heerlijk avondje) en rechts wederom Kunstttt. Op de Coolsingel aangekomen pikten we het rondje weer op. Hier zelfs toe te passen Kunstttt tentoongesteld en wel op straat in de vorm van multifietsen. Onder de indruk maar niet uit het veld werden we een nouveau-iteit gewaar waaraan men middels mooie witten stippen bij voetgangerslicht kan aflezen hoe lang het nog duren zal voordat er overgestoken mag worden. Jawel, want kennis is macht. Langs Monsieur Jacques (K) de Westblaak overgestoken en zo naar het buitengedeelte van het Maritiemmuseum(K). Daar troffen we twee vrienden van vorige week. Ronddartelend in de buurt van de Wijnhaven doken we een zwart gat in en tot onze verbazing stond daar ineens een gedateerd maar vooral wit gebouw ook wel het Witte Huis genoemd. Vroeger het hoogste gebouw van Rotterdam, maar ruimschoots ingehaald in de loop der tijd. Over de brug waar onze kroonprins zijn naam aan geleend heeft, het Noordereiland een klein stukje op. HH vroeg een ieder af hoe de Hef toch aan zijn/haar naam komt, maar ook HF deed een tast in het duister over reden, oorzaak en gevolg. Dan maar via Villa Zebra (Kunstttt voor de kleintjes) naar de Zwaan (voorheen zwiebelbrug), net voordat scheepvaart doorgelaten zou worden en ons dus een koude wachtperiode bespaard bleef. Verbaast over de vele verschillende afmetingen van de afgemeerde Spidoboten, dan maar naar hun kassa. Langs zeevismeneer aan het Vasteland (ja, waar anders) en kerkje aan overkant daarvan, doorgestoken naar de witste straat van Rotterdam. Over Westersingel richting stopplaats. In het zicht daarvan dacht HF er verstandig aan te doen te melden dat de wandeling zonder neerslag was verlopen. Op de een of andere manier leidde dit vrijwel direct tot regen. Niet meer doen dus, domme jongen. De horeca bracht uitkomst. Ons rondje was ten einde.

Wandellengte en categorie: ca. 10 km. educatief

Duur: 1 uur 50 min.

Bieren: Mug, Anker bok, Dulle Griet; begeleid door oosters bittergarnituur, jummie

Overpoep

Hee! Zult u zeggen bij het zien van deze titel. Laten we het vlug uitleggen. Wij hadden via en mede daardoor van de bekende Wim weer een route gevonden in Overschie. Nu kent u de heren en wij zijn altijd in om het verleden te duiden. Dus ontstond alras een discussie naar het hoezo. Daarbij is bekend dat wij alles uit de kast halen om te verklaren, soms zelfs heilig.
Het moet dan als volgt zijn gegaan dat men in vroegere tijden naar den overzijde ging om de grote boodschap te deponeren. Men ging als het ware over scheit. Dat hierbij soms de schie een rol speelde maakt het alleen maar lastiger. Wij kunnen ons derhalve voorstellen dat het niet lekkerbekt om bij de beantwoording van adresondervraging te moeten zeggen: ik verblijf in overscheit. Vandaar met de schie om de hoek werd het allengs overschie.
Goed, nu de wandeling als haarzelve.
U parkeert de bus of eigen vervoer in overschie aan de zestienhovensekade, bij de kruising met de Burgemeester Bosstraat. Wij stonden er heerlijk en ook het weer was zoals vanaltijds. Via de B Bosstraat (!) gaat u RA de plassingel in. Wij kunnen hier grappen maar natuurlijk. Aan het einde LA en langs de speeltuin tot u ongeveer niet meer verder kunt en dan RA over een brug. Op het dijkje RA en zodra u het bekende hotel bij de luchthaven ontdekt gaat u richting vliegveld en ruim voor de ingang van het vliegveld gaat u naar links, een goed onderhouden fietspad op.
Op dat moment werd er van de bovenkant vocht op de heren losgelaten wat normaal gesproken vanuit de rugregionen intern ontstaat. Maar ten bewijze moge dienen. Wij trokken ons niets aan van verwonderende blikken van automobilisten die zich afvroegen waarom wij in dit prachtige weer niet lekker naar huis gingen. Nee, dan wij...! Aan het eind van de weg LA, u oversteekt de A13 maar vrijwel direct verlaat u aan de linkerkant het oversteekgedoe en gaat onderlangs RA richting Zweth. Hoewel de heren al honderden jaren deze route met auto e/o fiets begaan valt het op dat er altijd nieuwe zaken zijn ontdekbaar. Wat dacht u van een heus landgoed? Wat dacht u van de oudste der echte bomen? Wat dacht u van zelf te openen hekken? Niet het sluiten vergeten waarvan akte. Het was overigens een topdrukte op het water en aanvaringen lagen op de loer. Gelukkig werden de schippers niet teveel afgeleid door de heren. Wij maar ook u lopen helemaal door tot de plaats Zweth en pas daar biedt een brug oversteekgelegenheid en gaan we in feite over tot een zinloos teruglopen aan de andere kant van het water, maar let op. Voorbij Kandelaar gaat men LA een asfaltpad op. Overigens hadden wij tijdens dit open deel van de route erg fijn weer tot onze beschikking. Wat dat betreft maar ook anders komt regenkleding zeer onderwegpas. Wanneer u op de dijk langs de schie loopt en voorbij een vervallen huis RA een puinpad op gaat (valt best mee) loopt men langs de poldervaart en dan de polderweg. Die is heel lang. Heel lang.
Hier viel ons ook het eerste steen ritueel op. Men doet hier zeker niet mee als de eerste niet is gelegd. Hoewel het tellen niet de sterkste kant van de lokalen is heeft men over het algemeen allemaal wel een eerste steen. Een waarschuwing voor mogelijke huizenkopers (Frans !) lijkt hier op den plaats. Er zijn ook lokaties waarbij eerst de rest is gelegd en dat is dan zo gebleven. Ook viel ons op dat sommigen niet wisten dat er 'een boven ' is wat zo nu en dan ook best geverfd dan wel onderhouden dient te worden. Ook van andere panden, waarvan volgens Frans intern slechts ruimte is voor de kabouters onder ons, bleek de staat van onderhoud toch een rekbaar en schaalbaar maar zeker ook zichtbaar een begrip te zijn. Maar wat niet weet.
Bij de Metalimex steekt men over , dan LA naar de Overschieseweg en als u het aandurft over de hoge brug de overschiese dorpsstraat in. Links om de kerk en tegenover een andere heilige plek RA genoemde zestienhovensekade in en op weg naar de eigen auto of bus.
Het weer werkte gedurende het laatste uur weer mee, dus kwamen wij daar toch weer afgedroogder aan dan ooit tevoren.
Zoals wij wel vaker zeggen: entschuhen bitte. Und die vorige Schuhe anziehen. Dat ritueel is meer dan. Vervolgens op weg naar een lokatie ter verkrijging van bieren en warme voorhapjes. En zo geschiedde.
Het toeval wilde dat wij ca 12 km liepen en knap 2 uren en dat op deze barre tocht.
Hadden wij u reeds verteld dat er gedurende de route nauwelijks sprake was van geluidsoverlast?

Op de in de vorige kennisgeving geduide plek kunt u deze en andere Wimmers opvragen. Nogmaals Wim, grote klasse.

Zotte meren

Zot? Hot? Zijn de heren in de war? Niets van dit maar alles behalve hot. Het moest er gewoon van komen, zo gaan die dingen, vandaar. Volgens ons reden wij elkaar ophalend en verder naar de buitenste kanten van Rotterdam want daar was het alwaar. Kijkend naar buiten door de daarvoor en hiervoor bestemde autoruiten ontwaarden de HH verschillende stadia van witsels. Soms wit, dan witter, plots witst. De HH wisten de betekenis uit duistere tijden, van onze wandelingen in Mordor en weer terug. Maar toen hadden wij last en nu weer. Aangekomen op onze parkeerstek is het altijd weer plezierig om te zien. Nou, voor de regelmatige lezers onder ons slaan we de volgende fase over en gaat u verder naar II.
II. Wandelen kan iets ontspannends zijn, als de omstandigheden dit verlangen. Aangezien de HH de bepalende omstandigheden wensen te zijn ging het hierom. Zoals een spreekwoord zegt: en wel hierom.
Gelukkig geen prikjesmens in de buurt, wel van hun die de ijzers onderhadden en gekleed gingen in merkwaardige maillot' s waardoor de HH hun gebruikelijke minzame lachjes aan de wereld toonden.
HF wist door zijn alwetendheid HH te vertellen het waarom en met name hoezo. Weer had hier mee te maken evenals verstopt water.
III. Hoewel een vermoeden zich meesterde van de HH werden wij gewaar dat buiten de auto de temperaturen zich niets aantrokken van de ingestelde waarden in de auto van HH zodoende bevroren wij alras. Om het maar ook van de ander te redden was doorwandelen niet alleen een noodzaak maar ook een must.
IIIb. Wij wandelden en wandelden en zo verging het ons. Onderweg zagen wij wederom de uitspanning die wat ons betreft altijd vriendelijk gesloten oogt alleen op dagen van opening die volgens ons uitzonderlijk zijn want men gaat hier niet voor het grote geld. Geeft ook niks, want die worden door de heer Bos extra voorzien van belastingmaatregelen. Zij wel....
IIc. Er waren lieden die ondanks dit gure weer de moeite hadden genomen om met de boot naar genoemde uitspanning te komen, maar .... het wachten was teveel gevraagd want men was er niet. Toch een knap staaltje vaarkunst om over het verdwenen water helemaal hier te geraken, wij wensen behouden thuiskomst.
IVa. De pont voer weer eens niet.
IVb. De molens waren niet zichtbaar.
Ib. Dan maar terug besloot het kwieke 2tal en aldus ging het terug naar 1. de auto en 2. de parkeer en 3. de lokale horeca, waarvan de volgorde zich andersom aandiende. De HH excuseren.

XXd sub2: onderweg kwamen wij langs een verdwenen waterplas waarop maillot types heen en weder, maar dit overduidelijk onder protest van genoemde ex-plas. Hoewel niet gescheiden overigens ook niet.

Kort en goed, samenvattend en een en ander nog eens onder elkaar op een rij:

het was koud, niet ver, wij schatten de 5 km, het was vaak nog kouder en soms heel koud.
beschermende kleding was voorhanden.

Wij leften 2x en namen ook een bittergarnituur die soms weer anders wordt genoemd. Maar eetzaam al niettemin toch zeker wel.

Wij wensen onze lezers en ook alleen zij prettige feestdagen en omringd met gezelligheid, knusheid, af en toe een vleuge SM, maar hou het binnenskamers, want u weet.
Aangezien er dit jaar alleen witte kerstbomen zijn verkopen de bouwmarkten groene zelfdoe verf.

Nog een tip: wijn na bier geeft plezier, wijn na bier na wijn geeft behoorlijk wat urine en als laatste: al is de leugen nog zo langzaam, wij malen erom en drinken zeker niet minder. Een kruidnagel erbij en u bent zo weer onder ons.
Hoedt u voor slecht vuurwerk. U herkent dit aan de volgende opmerking op de verpakking:
" dit is slecht vuurwerk".

Serieus

Deze keer was het anders. Met een miniem eerbetoon aan Wim T. Schip (meervoud). Reeds.
HH had gelezen in de Volkskrant, waarvoor dank, over een postmortale toplocatie. Dit dient gespeend van nodeloze humor vandaar deze week. Pollens...
Wij gingen en togen naar de wandelroute op de begraafplaats Crooswijk.
Aangezien de route zich beperkt tot een uur voegden de HH er nog ruim een uur aan toe. Want u bent bekend. Wij werden wel goed.
Mooie foto's vind u hier.

Wij parkeerden bij de eindhoreca, hierover later wellicht. Wandelen deden wij met de bekende combi van benen en voeten, waaraan zich door een wonderbaarlijke verbuiging andere schoenen bevonden dan aan het begin van ons uitstapje.
Na de auto van HF te hebben verlaten wandelden wij naar genoemde locatie. Aldaar werden wij direct staande gehouden door een dame die ons wist te vertellen dat er een fraai boekwerk verkrijgbaar is over het een maar ook het ander. De HH wisten (met moeite) genoemde dame te overtuigen van onze eigen materialen die ruimschoots voldeden, eindelijk konden wij op weg.
Zoals u uit de beschrijving kunt lezen kwamen wij langs Monumenten, Erehof, Grafkelders, Oudepoort, Beeldenpad en de Villawijk. Wij kunnen slechts concluderen dat ondanks het aanwezigheidsgehalte van voortrazend verkeer het meer dan de moeite is en kunnen aanraden zelfs verplichten. Reeds.
Aangezien de HH niet voorkeuren opperde HF de gelegenheid om ook de RK-variant te gaan bezoeken en warempel, HF wist van wanten en richting. Onderweg genoten wij van de geneugten van deze eeuw en zagen een fijne verkeersopstopping. Wanneer u vaker met ons wandelt vallen u zaken op. Aldaar aangekomen bleek er aanstaande een plechtigheid aanstaande. Deze werd door ons niet afgewacht maar wij gingen direct wandelend erover. Wat ons opviel was dat deze gelegenheid op het oog zichtbaar kleiner en aangaande de afstand voelbaar kleiner was. Voor het overige was het zoals het zou zijn.
Om de wandeling toch te verwandelen togen wij richting Kralingse Bos en gingen via een jeugdkamp voor dieren herinneringen ophalen aan. Wij vonden deze niet dus wandelden wij verder naar een griezelig stuk park, waarbij het de bedoeling is om over het water te lopen zonder natte voeten. Dit is de HH uiteraard niet gegeven, dus zowel van als liepen wij over dit parcours. En toen gebeurde het, dit kon niet uitblijven. Wij kregen regen en wel van boven af. Schuilen deden wij bij Kozin, de boswachtersvrouw. Van enige vorm van binnenlaten e/o gastvrijheid was evenwel geen sprake. Terecht, want de HH zien niet laat staan uit.
Aangezien de HH weten dat de regen bij hen nooit lang standbewaart liepen wij gewoon door richting de totaal verbouwde Tuin. Hoewel HF niet overdreven onder de indruk was. Aldaar werd HF herkend door een bekende van ooit toen, maar gezien geheimen mogen wij niet reppen.
Wij sloten af met Hertog Jan gebokt en een bord met warme hapjes, die op zich smaakten.
Resumerend en samenvattend en afsluitend moge gezegd:
apart, soms beklemmend, zeker anders maar toch willen de HH u dit aanraden.

Zo ziet men alras, Rotterdam komt van pas.
T: >2
A: 10 ca
D: HJ Bok
E: borrelgarnituur

Rondje Rotterdamt

U zult vinden van alweer? Inderdaad, wij moesten. Naderende vakantie plannen noopten tot vervroegd wandelgerief en plannen van weersomstandigheden gaven aan dat wij in Rotturdahmt niets te vrezen hadden. Alzo via auto - schoen - en grapjes ritueel en vanwege korte tussenpozen diverse weet je nog verhalen arriveerden wij bij de Esch. Niet als grap, oh nee.
Parkeren deden wij bij het pompgebouw. HF wist te melden dat er een gezellig wc was en zelfs een vermaard podium. Via het WWW kunt u deze info echter zelf verkrijgen, wij doen daar niet aan.

Wat natuurlijk wel in het oog springt is de grote watertoren, waarin diverse zaken zijn gevestigd, echter niets met watertoren oorsprong te maken hebbend denken wij.

Uit eigener ervaring kan gememoreerd worden aan heerlijk eten, muziek maken, maar ook gewoonweg genieten van dit unieke stukje Rotterdam. Hier bestaat oud en nieuw naast elkaar en het lijkt goed te werken. Vele langlerenden wonen hier ook.
De HH kunnen alleen maar suggereren dat u zelf eens rondblikt, weet dat zelfs de watertaxi u hier kan brengen en wellicht bij voldoende pecunia ook weer ophaalt. Maar wellicht zoekt u dit zelf maar ook uit.

Er zijn zelfs andere bezoekers hier geweest........









Wij hebben hier even rondgelopen en zijn via de genoemde haven met steiger (waar een ex 020 veerboot een nieuwe bestemming heeft gekregen) en zijn langs de maas richting het centrum gelopen.
Verdwalen lijkt onmogelijk, sterker nog. Tijdens dit ritueel arriveerde een werkelijk groot gevaarte die het in zijn hoofd haalde om werkelijk alles te blokkeren omdat met hoe dan ook op deze locatie wilde afmeren. Hoe brutaal denk u hoor ik. Als u rustig en bedaard wandelt komt een keer en ook eens de oude haven in beeld. Nou, das sterk. Maar de HH verbazen en doen alsof aan de hand weinig tot niets. Genietend van uitzichten ging het alras richting blaak alwaar ooit een architect heeft gedacht, toen het project al mislukt was overigens, dat het maar zo moest worden gelaten. En Rotterdam deed. Vanwege architectuur die men wenst te duiden heeft men met kleurverf allerlei beklad. Dat mag dan blijkbaar wel.
Via andere wegen maar ook de oudedijk liepen wij langs panden, waar HH beslag wist te leggen op een vroeger ritueel, kennis die hem overigens was komen aanlezen, horeca (die wij overigens met 2 in de neus makkelijk voorbij gingen) arriveerden wij wederom bij de maas. En via deze waterweg vonden wij de auto weer terug. Das makkelijk, want HF had moeite gedaan met kosten om de buitenzijde aanzienlijk te verfraaien met uniekheid. Zelfs de ANWB was komen kijken en had bevestigd.
Met behulp van genoemd middel kozen wij het eigen gevoel en arriveerden wederom bijna tussen de boeken maar net op tijd wist HF HH te overtuigen van ander drankgelag alwaar wij besloten met Jupiler en Leffe.
Ja beste kijkers en lezers,
hiermee komt voorlopig even een eind aan de belevenissen van de HH en zult u zelf aan het wandelen moeten gaan. Mogen de HH tot inspiratie dienen en laat ons rustig weten hoe maar zeker ook waar en meest belangrijk: WAAROM?
Wij geven u aan: het ga u goed en hopelijk tot leesziens.

Oh ja nog:

1 1/2 uur liepen wij, het bleef droog en het was behalve niet moeilijk.

Ongehoorzaamheid, liefhebberij en vriendschap

Alle moeite was voor niks geweest. Het water bleef nat en de waarden zochten nog steeds naar nieuwe normen voor hun gasten. Dezen vertrouwden het echter niet en plotseling waren dan daar toch weer die lichtpunten die de mensen soms niet nodig hebben. Zo zie je maar weer, na gedane zaken komen er weer nieuwe nog ongedane zaken zich aandienen. Net als de volgende wandeling van het zeer befaamde duo zijnde heer Henk en heer Frans, die elkander immer weer terzijde staan tijdens de o zo ontdekkingsgezinde expedities. Een verpletterende indruk maakte de nieuwe onderneming zodat van onstuimigheid sprake was. Vooral aangaande de winderigheid met lage gevoelens voor temperatuur. Daarom eerst tegenwind en daarna afhankelijk. Omdat een mooie parkeergelegenheid op de Minstreelstraat werd aangeboden, was heer Frans de aangewezen persoon zijn mobiele zure vrucht aldaar naartoe te dirigeren. Geen van de daartoe gerechtigde instanties legde ons één of meer dan één strobreed in de weg. Heer Henk niet, heer Frans wel schoenenritueel en daarna was het vooruit met ,verderop, de geit(en). De Bergse Rechter Rottekade bood ons gelijk al bezienswaardigheid in de vorm van oude woningen aan deze en gene zijde, waarvan sommige zelfs met graffitti waren opgemooid. Lang konden we hier niet bij stil staan, net als bij de nieuwe woningen aldaar waaraan de glasleverancier een flinke duit verdiend moet hebben. Rechtdoor ging het en vlak voorbij de Philips Willembrug werden we vriendelijk begroet door een dolblije uitvoering van Jack Russell. Onze terugbegroeting was van hetzelfde caliber. Wat zijn wij toch dierenliefhebbersvrienden. Daarna de Berg én Broekse Brug over. Anders zouden we nooit bij de Prinsenmolen aankomen. Daar moesten we naartoe voor onze verdere instructies. Ja, het herenleven is niet geheel ontbloot van opdrachten en andere spannende aangelegenheden. Zo weten we nu ook dat, hoewel de zee best een stukje groter is, diverse ruimdenkenden menen dat de Bergse Voorplas voor een zee moet worden aangezien met de daarbij behorende zeeverkenners. De daarvan aanwezige bewijzen hebben we links laten liggen om zo ons een stukje verderop onze monden open te laten vallen bij het zien van eerst de Prinsenmolen en vlak daarna een erg prachtig stukje Rotterdam zijnde het Boterdorps Verlaat. Een bruggetje met sluisjes, huisjes met rieten daakjes, een oud werfje, kortom niets hier doet denken aan de Coolsingel van heeden ten daagche. Lekker is soms 1 vinger dus namen we de hele hand en gingen door naar de Molenhoek waar, jawel hoor, een molen staat. Nog in bedrijf en dienstdoend als winkel voor honing in grote en kleine potten. Dit naast een assortiment gemalen granen en toebehorende ingrediënten voor heerlijke bakdingen. Even op het verkeerde been gezet door verwarrende verwijzingen naar het kantoor konden we toch ook na dit obstakel te hebben overwonnen doorwandelen naar de volgende hindernis en wel de Irenebrug. Op de hoogte zijnd van onze komst had de brugwachter enkele watersporters toestemming en de mogelijkheid gegeven de brug op het daaronder gelegen water te passeren. Oponthoud onzerzijds. Dit gaf ons wel de tijd en daarom treurden we dan ook niet. We hebben de brugwachter uitvoerig bedankt en na het uitwisselen van de nodige telefoonnummers, gewone en iemeeladressen ontdekten we dat kerken ook gewoon gebruikt kunnen worden als onderkomen voor zeer jeugdigen. Inmiddels waren we wel aangekomen op de Bergse Linker Rottekade waar we vast konden stellen dat de mensen die daaraan wonen een veel mooier uitzicht hebben op de Bergse Rechter Rottekade dan de mensen op de Bergse Rechter Rottekade uitzicht hebben op Bergse Linker Rottekade. Overigens kozen we zonder stakende stemming unaniem voor dit huis (zie foto) als zijnde nummer één in alle categoriën. Wat en pracht en uitstraling om maar eens een paar kwaliteiten te noemen!!!! Maar nog waren de ontdekkingen niet op. Nadat de geit van de haverkist was gekomen en ons enkele enige bokkesprongen had laten zien (jarenlange training wist men ons te vertellen) en een ietwat vetachtige hond niet aan de wens van zijn voeder wenste toe te geven( HIER werd genegeerd) constateerden we dat de verloren geachtte familietak van heer Henk is neergestreken aldaar. Tranen in de ogen maar geenzins bij ons zodat een paar regendruppels later we dit gedeelte van Rotterdam voor gezien hielden en ons heil in de alles bijelkaar brengende horeca gingen beproeven.


Lengte is volgens experts zo ongeveer 8 km die door ons in ongeveer 1 uur en 30 minuten werden afgelegd

Temperatuur beneden peil; dit gold niet voor de overhartverwarmende Affligem dubbel die wij ons met smaak lieten begeleiden naar ons binnenste. We willen nog even de onbekende mede-aanwezige bedanken, die dankzij zijn in zekere zin wellicht ietwat vrolijke kijk op het leven ons in ieder liet inzien dat het hebben van vrienden niet altijd vervelend hoeft te zijn. Hulde