Alle moeite was voor niks geweest. Het water bleef nat en de waarden zochten nog steeds naar nieuwe normen voor hun gasten. Dezen vertrouwden het echter niet en plotseling waren dan daar toch weer die lichtpunten die de mensen soms niet nodig hebben. Zo zie je maar weer, na gedane zaken komen er weer nieuwe nog ongedane zaken zich aandienen. Net als de volgende wandeling van het zeer befaamde duo zijnde heer Henk en heer Frans, die elkander immer weer terzijde staan tijdens de o zo ontdekkingsgezinde expedities. Een verpletterende indruk maakte de nieuwe onderneming zodat van onstuimigheid sprake was. Vooral aangaande de winderigheid met lage gevoelens voor temperatuur. Daarom eerst tegenwind en daarna afhankelijk. Omdat een mooie parkeergelegenheid op de Minstreelstraat werd aangeboden, was heer Frans de aangewezen persoon zij
n mobiele zure vrucht aldaar naartoe te dirigeren. Geen van de daartoe gerechtigde instanties legde ons één of meer dan één strobreed in de weg. Heer Henk niet, heer Frans wel schoenenritueel en daarna was het vooruit met ,verderop, de geit(en). De Bergse Rechter Rottekade bood ons gelijk al bezienswaardigheid in de vorm van oude woningen aan deze en gene zijde, waarvan som
mige zelfs met graffitti waren opgemooid. Lang konden we hier niet bij stil staan, net als bij de nieuwe woningen aldaar waaraan de glasleverancier een flinke duit verdiend moet hebben. Rechtdoor ging het en vlak voorbij de Philips Willembrug werden we vriendelijk begroet door een dolblije uitvoering van Jack Russell. Onze terugbegroeting was van hetzelfde caliber. Wat zijn wij toch dierenliefhebbersvrienden. Daarna de Berg én Broekse Brug over. Anders zouden we nooit bij de Prinsenmolen aankomen. 
Daar moesten we naartoe voor onze verdere instructies. Ja, het herenleven is niet geheel ontbloot van opdrachten en andere spannende aangelegenheden. Zo weten we nu ook dat, hoewel de zee best een stukje groter is, diverse ruimdenkenden menen dat de Bergse Voorplas voor een zee moet worden aangezien met de daarbij behorende zeeverkenners. De daarvan aanwezige bewijzen hebben we links laten liggen om zo ons een stukje verderop onze monden open te laten vallen bij het zien van eerst de Prinsenmolen en vlak daarna een erg prachtig st
ukje Rotterdam zijnde het Boterdorps Verlaat. Een bruggetje met sluisjes, huisjes met rieten daakjes, een oud werfje, kortom niets hier doet denken aan de Coolsingel van heeden ten daagche. Lekker is soms 1 vinger dus namen we de hele hand en gingen door naar de Molenhoek waar, jawel hoor, een molen staat. Nog in bedrijf en dienstdoend als winkel voor honing in grote en kleine potten. Dit naast een assortiment gemalen granen en toebehorende ingrediënten voor heerlijke bakdingen. Even op het verkeerde been gezet door verwarrende verwijzingen naar het kantoor konden we toch ook na dit obstakel te hebben overwonnen doorwandelen naar de volgende hindernis en wel de Irenebrug. Op de hoogte zijnd van onze komst had de brugwachter enkele watersporters toestemming en de mogelijkheid gegeven de brug op het daaronder gelegen water te passeren. Oponthoud onzerzijds. Dit gaf ons wel de tijd en daarom treurden we dan ook niet. We hebben de brugwachter uitvoerig bedankt en na het uitwisselen van de nodige telefoonnu
mmers, gewone en iemeeladressen ontdekten we dat kerken ook gewo
on gebruikt kunnen worden als onderkomen voor zeer jeugdigen. Inmiddels waren we wel aangekomen op de Bergse Linker Rottekade waar we vast konden stellen dat de mensen die daaraan wonen een veel mooier uitzicht hebben op de Bergse Rechter Rottekade dan de mensen op de Bergse Rechter Rottekade uitzicht hebben op Bergse Linker Rottekade. Overigens kozen we zonder stakende stemming unaniem voor dit huis (zie foto) als zijnde num
mer één in alle categoriën. Wat en pracht en uitstraling om maar eens een paar kwaliteiten te noemen!!!! Maar nog waren de ontdekkingen niet op. Nadat de geit van de haverkist was gekomen en ons enkele enige bokkesprongen had laten zien (jarenlange training wist men ons te vertellen) en een ietwat vetachtige hond niet aan de wens van zijn voeder wenste toe te geven( HIER werd genegeerd) constateerden we dat de verloren geachtte familietak van heer Henk is neergestreken aldaar. Tranen in de ogen maar geenzins bij ons zodat een paar regendruppels later we dit gedeelte van Rotterdam voor gezien hielden en ons heil in de alles bijelkaar brengende horeca gingen beproeven.
Lengte is volgens experts zo ongeveer 8 km die door ons in ongeveer 1 uur en 30 minuten werden afgelegd
Temperatuur beneden peil; dit gold niet voor de overhartverwarmende Affligem dubbel die wij ons met smaak lieten begeleiden naar ons binnenste. We willen nog even de onbekende mede-aanwezige bedanken, die dankzij zijn in zekere zin wellicht ietwat vrolijke kijk op het leven ons in ieder liet inzien dat het hebben van vrienden niet altijd vervelend hoeft te zijn. Hulde
n mobiele zure vrucht aldaar naartoe te dirigeren. Geen van de daartoe gerechtigde instanties legde ons één of meer dan één strobreed in de weg. Heer Henk niet, heer Frans wel schoenenritueel en daarna was het vooruit met ,verderop, de geit(en). De Bergse Rechter Rottekade bood ons gelijk al bezienswaardigheid in de vorm van oude woningen aan deze en gene zijde, waarvan som
mige zelfs met graffitti waren opgemooid. Lang konden we hier niet bij stil staan, net als bij de nieuwe woningen aldaar waaraan de glasleverancier een flinke duit verdiend moet hebben. Rechtdoor ging het en vlak voorbij de Philips Willembrug werden we vriendelijk begroet door een dolblije uitvoering van Jack Russell. Onze terugbegroeting was van hetzelfde caliber. Wat zijn wij toch dierenliefhebbersvrienden. Daarna de Berg én Broekse Brug over. Anders zouden we nooit bij de Prinsenmolen aankomen. 
Daar moesten we naartoe voor onze verdere instructies. Ja, het herenleven is niet geheel ontbloot van opdrachten en andere spannende aangelegenheden. Zo weten we nu ook dat, hoewel de zee best een stukje groter is, diverse ruimdenkenden menen dat de Bergse Voorplas voor een zee moet worden aangezien met de daarbij behorende zeeverkenners. De daarvan aanwezige bewijzen hebben we links laten liggen om zo ons een stukje verderop onze monden open te laten vallen bij het zien van eerst de Prinsenmolen en vlak daarna een erg prachtig st
ukje Rotterdam zijnde het Boterdorps Verlaat. Een bruggetje met sluisjes, huisjes met rieten daakjes, een oud werfje, kortom niets hier doet denken aan de Coolsingel van heeden ten daagche. Lekker is soms 1 vinger dus namen we de hele hand en gingen door naar de Molenhoek waar, jawel hoor, een molen staat. Nog in bedrijf en dienstdoend als winkel voor honing in grote en kleine potten. Dit naast een assortiment gemalen granen en toebehorende ingrediënten voor heerlijke bakdingen. Even op het verkeerde been gezet door verwarrende verwijzingen naar het kantoor konden we toch ook na dit obstakel te hebben overwonnen doorwandelen naar de volgende hindernis en wel de Irenebrug. Op de hoogte zijnd van onze komst had de brugwachter enkele watersporters toestemming en de mogelijkheid gegeven de brug op het daaronder gelegen water te passeren. Oponthoud onzerzijds. Dit gaf ons wel de tijd en daarom treurden we dan ook niet. We hebben de brugwachter uitvoerig bedankt en na het uitwisselen van de nodige telefoonnu
mmers, gewone en iemeeladressen ontdekten we dat kerken ook gewo
on gebruikt kunnen worden als onderkomen voor zeer jeugdigen. Inmiddels waren we wel aangekomen op de Bergse Linker Rottekade waar we vast konden stellen dat de mensen die daaraan wonen een veel mooier uitzicht hebben op de Bergse Rechter Rottekade dan de mensen op de Bergse Rechter Rottekade uitzicht hebben op Bergse Linker Rottekade. Overigens kozen we zonder stakende stemming unaniem voor dit huis (zie foto) als zijnde num
mer één in alle categoriën. Wat en pracht en uitstraling om maar eens een paar kwaliteiten te noemen!!!! Maar nog waren de ontdekkingen niet op. Nadat de geit van de haverkist was gekomen en ons enkele enige bokkesprongen had laten zien (jarenlange training wist men ons te vertellen) en een ietwat vetachtige hond niet aan de wens van zijn voeder wenste toe te geven( HIER werd genegeerd) constateerden we dat de verloren geachtte familietak van heer Henk is neergestreken aldaar. Tranen in de ogen maar geenzins bij ons zodat een paar regendruppels later we dit gedeelte van Rotterdam voor gezien hielden en ons heil in de alles bijelkaar brengende horeca gingen beproeven.Lengte is volgens experts zo ongeveer 8 km die door ons in ongeveer 1 uur en 30 minuten werden afgelegd
Temperatuur beneden peil; dit gold niet voor de overhartverwarmende Affligem dubbel die wij ons met smaak lieten begeleiden naar ons binnenste. We willen nog even de onbekende mede-aanwezige bedanken, die dankzij zijn in zekere zin wellicht ietwat vrolijke kijk op het leven ons in ieder liet inzien dat het hebben van vrienden niet altijd vervelend hoeft te zijn. Hulde
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten