Hoeveel bewijs is er nog nodig?

Jawel, het was er weer tijd voor. Pril geluk, twijfelend weer, beginners kans en toch op weg.
Het moest er maar weer van komen.
Vooraf enige duidingen:

HH zijn natuurlijk de heren
HF zijn natuurlijk heer Frans, ook wel Heer Frans
HH zijn natuurlijk heer Henk, ook wel Heer Henk
Ook kan zijn wat is.


Heer Frans was dit keer niet volledig klaar vooraf maar iets later wel. Het had volgens hem te maken.
Toen wij eenmaal de smaak reden wij te pakken. De richting was ons wel bekend maar in Oostvoorne doet men al er weken alles aan om ons maar ook U te weerhouden deswege. Andere wege voeren dan wel tot een doel waarvan heer Frans pleegde op te merken: Heer Henk vroeger kwamen hier den mensch en den menschen met auto en al op het strand. Heer Henk repliekte al heel snel wat dat dan wel voor types waren die zelfs voor de strandvisitatie de auto niet wensten te verlaten. Heer Frans gaf aan dat zelfs sommige heren en hun bekomst hiertoe behoorden. Heer Henk kon niets anders doen dan het zijne. En dacht verder.

Wij hadden bepaald dat het moest zijn: de scholeksterroute.
Parkeren deden wij in de buurt van de Tenellaplas en die was daar. Bij een voor auto's bestemd opstelterrein stelden wij de auto op en zagen horeca voor later.
Via een eigen interpretatie van het AJ Bootpad kwamen wij alras van deze route af en hielden kaart gezien rechts aan. Omdat aarzeling ons ten deel viel greep heer Henk in en resoluut werd een diender staande gehouden en gevraagd naar het waarom. Op dit moment viel alles op zijn plaats want wat bleek:

De heren zijn! Het is ons nu duidelijk geworden, we zijn! Iedereen die ook maar dacht hebben wij nu de feiten gedrukt. En het staat en dat moge ook wel eens gezegd.
De diender zei het ons zonder dwang, zonder mes op de keel en blijkbaar weloprecht.
Daarnaast wees de heren diender erop dat de kaart niet al te best was. Maar er zou links water komen. Nu dat was tegen dovenmansoren maar niet laten kennend gezegd en kennisgevend verlieten wij het orakel. Wij zagen restanten uit de stadsvernieuwingsdrang van 1940-45 en plukten daar geen vruchten van. Ook zagen wij een vallei die vroeger een vliegveld was. Na een cocon-stadium van 36 jaar werd het een vliegveld af en een vallei aan. Ja, u zult het zelf moeten gaan zien, duidelijker kunnen de HH het niet omschrijven.
Voor een vrijdagmiddag was het voldoende heftig en we moesten via strandweg en RA over de Brielse gatdam. U zult zeggen wij zullen denken. Dat is mooi. Via een verhard pad met rechts zicht op verre wateren en Mont StMichel waar fietsende medeburgers het de heren niet aangenaamden kwamen wij tegenmoetig een dame en heer die met fiets en al de bosjes in doken. De heren dachten direct aan rituelen ter bereiking van nazaten maar achteraf bleek dit een rustmoment te zijn. De HH voelden zich bespiekt in der doen en latend. Wij lieten dit tafereel achter en kwamen via een vogelkijkscherm waar wij mekander vastlegden als wedstrijd aan het einde van het gat waar heer Henk vroeg naar en Heer Frans bevestigde van de Maasvlakte. Nummers zijn zinloos. Hoewel het leek of circus Renz hier ook was kon dit volgens HF niet zo zijn tenslotte, en dan is het zo. Overigens hebben de HH het gat in de dam wel gezien maar niet gedicht. Wij moesten verder en wij keerden vrijwel 180 graden en keerden vrijwel op dezelfde schreden retour maar natuurlijk figuurden wij hier. Wij moesten verder en links was inderdaad water. Zover het oog reikte en volgens HF nog verder. Blijven kijken was dus het devies. We moesten nog verder. Wandelend. En gingen dus ook maar via een deel van. Aan onze rechterzijde zagen wij enorme uitzichten die vanuit duinomgevingen via zand naar water overgingen. En dat zo vlak bij zee. Nee, dan was dit toch echt de gatdam. Wij zwoegden maar ploeterden niet minder en HF maakte een foto om bepaalde effecten mee te bereiken. Kijkers en lezers, u mag zeggen of beginnersgeluk. Wat mij aangaat kent u wel. Wij moesten verder en keerden 90 graden RA en HF deed weer verdere duiding over autostranden en met weemoed in zijn stem vertelde hij over die tijd toen men hier zelfs versnaperingen kon bemachtigen. Toe maar. HH was versteld maar liep door ondertussen HF wijzend op de weidsheid van het gebodene. HF deed het zijne toe.
Wij zagen een lokale Amazone die pogingen deed het onderzittende paard misselijk te voeren door voortdurend rondes te draven. Maar getroost u, het paard won.


Wij moesten verder en keerden 90 graden LA en beklommen de losse zandpaden die vanzelf overgingen in genoemd en bedoeld AJ Bootpad.

Geen orakel trof ons nog zodat wij direct en zonder afwijkingen naar de horeca gingen.
Wij dronken daar dubbel en aten in dit geval idem.
Heerlijk.

Kort en o zo bondig:

lengte maal duur: 2,15 x 4,75= 10,21 kilometer
grondigheid: volgt de kaart
weer: afhankelijk van het moment
orakel: ter plekke
horeca: men weet niet heel veel over de natuur en activiteiten, vraagt dit dan ook niet
planten: ter plekke zijn zowel planten maar ook hele leuke potjes te koop, hoewel vragen naar de bekende grootte geen zin heeft