Terug naar Oostvoorne

Dus, hierom vanwege en als reden dat we twee weken geleden iets belangrijks waren verloren te Oostvoorne, namelijk het feit van zijn en onzijn, togen we wederommaals naar deze omgeving. Logies, want uit lokale teletekst bleek dat na onze nederige verslaggeving van toen de discussie over het autostrand weer had doen oplaaien. Niet alleen zijn wij maar doen er ook nog toe. Maar nu ter zakelijk. HH had tijdens een zoektocht over het wereldomvattend spinnenwerk een fraai beschrijvinkje van landgoedendergelijke wandelingen ontdekt, waarvan HF, bij hem de keuzepapieren gedeponeerd zijnde, zijn gedachten niet meer kon laten afdwalen. Op naar de Vereniging Vrienden Van in dit geval te Oostvoorne en daar de HHmobielvoiture nederzetting. Iemand was ons voor geweest en was daar blijkbaar erg trots op. Dat deerde niet want de verwarring was toch reeds groot daar Heer Henk zijnen wandelvoeten in vrouwelijke wandelsokken trachtte te verhullen. Tot hilariteit, maar van korte duur want Heer Frans wikte en woog daarom best enigzins dat hij zo graag een burcht bekijken wilde, maar dat ging mooi niet daar door verboden toegang en slechts overblijfselen. Voorzien van luchtige kleding op naar het landgoed Mildenburg. Aldaar was een kinderopslagplaats verstopt evenals een stinsentuin en het vervolg van de wandeling. Geholpen door nabij zijnde redding mochten wij twee dappere dames op oudere dan onze leeftijden (gemiddeld natuurlijk) vooraf gaan naar F.H.G. van Itersonlaan. Dat er nog vriendelijke vrouwendames te Oostvoorne verblijven bleek aldaar. Een fijne middag werd ons van harte door 1 exemplaar daarvan toegewenst. Uiteraard terecht, maar we voelden ons gesteund nu en gingen zelfs een warm gevoel krijgen. Wellicht dat de buitentemperatuur hieraan meehielp. Humor ontdekten wij in de vorm van een plaatselijke grapjurk die in zijn voortuin een mooi, waarschijnlijk wederrechtelijk bekomen, bordje had geplaatst. Ook een kopie-exemplaar van het Pippi Langkoushuis mochten wij aanschouwen. Tijdens de verdere wandeling viel het ons op dat veel woningen van Oostvoorne in dit gebied niet voldoen aan het criterium van sociale woningbouw. Maar dan wel in positieve zin. Een voorbeeld daarvan is Kooisight, waarvan heer Henk op passende laat zien dat de ene ingang niet altijd hoeft te lijken op een andere. Vlak na dit sight werd haardhout aangeboden, hetgeen ons niet deerde. Dat was wel het geval met de tegemoetkomende gebeurtenissen die zich in overhaast tempo aan ons aandienden. Enkele daarvan: vrouw met honden, bouwval, buitenwasmachine, reservedop voor Spafles en ga zo maar door. Had wij al verteld dat tijdens deze wandeling de cirkels geteld dienden te worden? Een vrouw bezig met de laatste hand waarschuwden we daarvoor alsmede de verwijdering en de bijdragen daarvoor. Nu had de plaatselijk bakkerijwinkel ons toch mooi te pakken. Door duidelijk te laten blijken dat geldverdienen in zijn tak van sport slechts nodig is op een drietal dagen met korte werktijden. Hulde. Dat mag ook van de paarden gezegd worden die ons daarna een tweetal ruiters voorschotelden. Het mooie is dat vlak daarna onze aandacht getrokken werd door ecologies boeren. Zowel luchtontsnaping ons landbouw en veeteelt. We leerden dat ecologies vooral te maken heeft met veel oude rotzooi neerzetten op en rond het boerderijgebeuren en daar dan tevreden bij kijken. Al deze dingen waren slechts opmaten voor het hoogtepunt, in dit geval door een stelletje ganzen bereikt. Wij waren gedwongen getuigen van deze schaamteloze gebeurtenis. Ook kwamen onderlinge ontboezemingen omtrent het verlangen naar koele bierbrouwselen. Het zat in de lucht zullen we maar zeggen. In het bos Kranenhout werden ons Limousinrunderen belooft en jawel. Via dit bos naar Kooisight terug en vandaar een stukje over de Kooisightlaan met een aantal landhuizen van tegenwoordige tijd. Aan de afmetingen van de panden vermoedden wij grote gezinnen. Vlak hierna stonden we voor een dilemma. Zonder vrees of blaam kozen we voor de kortere route zodat we een luttele 8 km. afsneden. Dit leverde ons naast een goed gevoel ook een prettig gesprek met lokale schaapjes op. Over schaapjes gesproken, weer iets verderop blijkt een telg der Oranjes een bosje achtergelaten te hebben of misschien wel verloren maar dat niemand de eerlijke vinder wil uithangen. Na een korte aarzeling bij hotel Duinoord dat tegenwoordig anoniem wenst te blijven, betraden we het Mildenburgbos. HHenk wist te melden dat de verhogingen aldaar de bevolking van Schoorle en omgeving tranen van vrolijkheid bezorgen. Desalniettemin deden we aan beklimming met een uitzicht als resultaat. Na voortzetting zagen we iets verderop de vrouw met honden weer alleen anders. Een korte tijdsspanne later arriveerden we bij de HHmobiel en waren voldaan. Met dank overigens aan de website Oostvoorne voor de routebeschrijving op www.oostvoorne.org/wandelroute1.htm





Lengte: 10 km.

Duur: 2 uur 15 minuten

Indruk: heerlijk rustgevend

Horeca: goede metamorfoserende bediening die wel voor heerlijke Affligem blond en bijpassende hapjes zorg heeft gedragen