Nameten

De heren voelden een onbedaarlijke drang tot nameten. Deze onrust was reeds aanwezig voordat en HH vond het de hoogste tijd inzake. Vandaar dat HF werd geconfronteerd met een vastberadenheid die er toe deed en nog.
Alras verplaatste het gezelschap zich richting Nieuwendijk. Zoals wel vaker dekte de term de lading bij lange niet na. Maar wat doet het de HH ertoe niet. Er was haven en er was vertier. Wij kwamen omstreeks den helen enen uur aan en waren onderweg al wanhopig klokkijkend in geringe paniek. Want de boot hele uurt en daartussen niets van vergelijkbare strekking. Maar alsdan wij aankwamen werd ons gesommeerd om op te schieten want wij moesten mee. Het vooruitzicht om een heel uur bij een appartementencomplex te moeten bivakkeren (want beste lezers, geen versnaperingen zijn daar verkrijgbaar dus brengt uzelve gerust van alles) ontstond ons vandaar de haast die wel zo hevig was dat HF met niet vastgemaakte schoen veters een spurt inzette die HH van verbazing mee deed gaan.
Na de schipper te hebben verbaasd door net te doen of wij niet beter wisten en met de grote boot meewilden werd ons gewezen op het kleinere exemplaar. Alras bevonden wij ons aan boord en begon het grote avontuur. Om u nu alvast te wijzen op wat komen gaat: wij waren op weg. Blijft frappant dat het altijd de HH zijn die de moeite getroosten.
Na een poosje tjoekend over het water te hebben doorgebracht, onderwijl dankbaar vanwege, kwamen wij aan in de Groote Haven. En inderdaad. Er zijn best grotere havens te vinden.
Nadat wij even moesten bekomen van de oversteek en de benen het gevoel van vaste grond hadden aangenomen konden wij op pad. Wat dat betreft geen hete vuren. Men kiest la of ra. Wij deden als niet eilanders uiteraard vanuit gewenning ra. Wij kwamen langs een gehucht waar we naar later hoorden minimaal een rattenvanger in ruste toch nog woonde en langs deels verlaten boerderijen die voor buitenstaanders Franse namen hadden (niet te verwarren met heer Frans) en intern anders werden vertroeteld. Dit had te maken met Franse inteelt. Vooral van dameszijde maar dat niet verbaasd welwaar. Vervolgens langs niet te verkrijgen fietsverhuur ra en de dijk op. Wij gingen als we de kaart volgen van o.a. de ANWB rechtsaf richting polder. Langs eenzaam en verlaten huizen tippelden wij verder, zelfs langs een waterbinnenkomst met uitzicht. Slechts eenmale werden wij tegemoet getreden door een overduidelijke vogelbespieder en ook enenmale door iemand in een voertuig, hetgeen later genoemde vangert bleek te zijn. Dit deel van de wandeling was nog enigszins, later meer. Aangezien er verder slechts dijk was tot verdere wandeling werd het voortgezet. Na lange en vele passen bogen wij enigszins la en werd ons alras duidelijk dat de ANWB en allen die er toe doen aangaande wegenaanduiding nog maar een keer langs moeten komen, want het klopt wel maar niet dientengevolge. Wij kozen dus maar meer op gevoel, kwamen langs een niet te betreden vogelreservaat en langs warempel zeer vele importbeesten. Of zij zich, hooglanden gewend zijnde, in deze platte roomtaart welgevoelen twijfelt ons best moge u weten. Na steeds een beetje la gaande ontdekten wij ineens de aftakking naar een nog wel bestaan deel van de route, n.l. de blanke slikken. Volgens wetenschappers geeft dit een goed beeld van hoe het eiland uiteindelijk zal gaan worden. De HH denken hunner maar daarover straks.
Langs uitkijken van stilte, wegstuivende vogels, sommigen zwemmend, pril eendengeluk enzoweiter kwamen wij door hoge rieten en kleine paden steeds verder verzeild. Aangezien de spinnewebben beider heren parten werd het voorlopen gedeeld.
Werkelijk uiteindelijk ontkwamen wij het oude en zagen nieuwe ontwikkeling voor ons. De aanblik gaf ons waarlijk geen troost. Wij vonden het meer een park in wording, waar op dit moment de bewegwijzering te wensen onder laat. Wij trachten rechtdoor (een verkeerde keuzen van HH bleek) en vervolgens meer ra aanhoudend. Via spannende doorwateringen ontdekte HF, uitgerust met zeer scherp inzicht, alras de dan maar te volgen route. Wat dat betreft helpt het wel dat de Groote Haven nooit echt ever weg is. Wij doorstaken de brienenswaard dus volledig zelfstandig, zagen verlaten tractoren en automobielen (over het lot der wordt gevreesd, maar eilanders uiten zich niet zo) en via verhelderende extra kilometers kwamen wij uiteindelijk langs de nieuw te vormen uitkijkduin (speciaal voor biologen bleek spoedig) en daarna op een aangelegd stenen weg. Ja beste en fijne lezers, dit gaat het dan worden. De HH hebben ooit afgesproken persoonlijke bevindingen achterwege vandaar de uitnodiging tot eigener. En laat ons weten. Vanaf de kunstduin werden wij vergezeld door bioJaap die als terzake kundige ons allerlei wetenswaardigheden en wellicht zelfs eigener fantasie ons kond deel van hetgeen is geweest. Alras bleek hij ook van de inhuur vertel mannen, die anderen meenemen op tochten op en rondom. Maar zelfs deze bioman had de hulp van de HH nodig voor aanvullende info.
Reeds om vijf uur kwam dit keer de grote boot, want allerlei arbeidersgilde ging gemotoriseerd van den vrijen tijd genieten en dan biedt Tiengemeten weinig. Uiteraard gewaarschuwd wachten wij op een officiële uitnodiging alvorens.
Wat wij toen meemaakten verdient! Onderweg zorgde men voor eigen catering en werden naast iedereen ook de heren verrast op zelfgefrituurde bittergartituurde (even het rijmschema kloppend). Een dergelijke service hulde Spido e.d. let op uwer zaak.
Gezien het tijdstip ontbeerden wij drank en spijzen en togen wij huiswaarts alwaar wij een heleboel konden vertellen maar het kon ook later nog.

Hoewel men laarzen aanbeveelt hebben wij ze zeker niet nodig gehad. HF vertelde echter in volle overtuiging dat dit een reden had en de waarschuwing ook. Zo zie je maar weer.

Conclusie en ronduit:

het verdient aanbeveling tot zelfonderzoek.
De HH gevoelen gemengd over hetgeen was en gaat komen.
Horeca beperkt zich tot koffie etc uit een automaat.
Beestenspul is ruim voorhanden en bij voldoende respect ook bereid.
Het eiland gevoel is aanwezig. Met name op het eiland zelf.
Laat u niet van de wijs brengen door de scjhipper, men heeft 2 boten en is de frituurkunst meester.
Bieren ed zijn niet verkrijgbaar, dus brengt uwerzelf eigen keuzens.

Duur: veel te lang vanwege hiervoor. Het is in 2 1/2 uur te doen.
Moeilijkheidsgraag: als de route weer klopt dan valt het enorm mee. Bij natheid zijn laarzen inderdaad nauwelijks overbodig.
Drank en spijzen: behalve de snack aan boord deze keer geen nieuws