oud en toch nieuw

Nee, we zijn gelukkig toch niet opgepakt ondanks ons naar bepaalde instanties toe zeer kritiese noten van afgelopen. Blijkbaar zijn de heren dus niet staatsgevaarlijk, hoewel ons bevattingsvermogen dat verre van met name onszelf. Aangezien van enige censuur we enigzins wars zijn, moeten we, naar we vernomen hebben, toch oppassen met onze emissies van schrijfdaden. Een niet nader te duiden hoeveelheid van onze lezeressen heeft, zij het mondeling, ons laten weten dat onze verhaaldoeningen rieken naar banden met Rozerijk. Ons niet van enige blaam bewust overigens. Maar dit allemaal nu aan de grote klok hangend, hebben we genoeg klepels. Enfin, het blijft altoostijd weer spannend waarheen. Kijkkijk daar gaan ze weer richting de zuidhollandse eilanden. Wordt het Oostvoorne; nee ze rijden door, wordt het Rockanje; nee, ze rijden door, wordt het Ouddorp; nee, ze rijden door. Het wordt lekker toch Ouddorp maar de aanval vindt deze maalkeer vanuit het zuiden plaats, haha. Goed geluimd en dus tot fopneuzen bereid, zo was het dit keder. De vuurpepermolentoren was ons doel in eerste en later ook in laatste instantie. Te laat merkten we de nieuwe rage genaamd auto-tegen-vuilnisbak-parkeren. Dit drukte geen enkele pret maar Heer Henk liet daarna de wandelaarsschoenen ten faveure van sandalen onaangeroerd. Hop met de beentjes en jawel hoor de duinvalei mocht bekeken. Voorbijgaand aan verboden toegankelijke paden kwamen we wel langs prachtige stacaravanrustplaatsen met zonder schaduwplaatsen. Ook ontmoetten de heren een brooddistributieplaatsmachine waar de keuze gemaakt kan worden, indien voorradig natuurlijk, uit wit, bruin en groen/oudbrood. Deze laatste benaming heeft, volgens de Heren die wij zijn, na enige verbastering geleidt tot de naam van het dichtbijgelegen dorp, wat ondanks dat haar naam daaraan te danken heeft. Wij dankten onze schaduw aan de zon in combinatie met boomdingen. Na een aantal schokkende ontdekkingen (zoals een asielzoekerscentrum voor hanen/kippen en wildroosters beide zonder bewaking in welke vorm dan ook) werd het ruimschoots tijd voor een volgende stap in de goede richting zee en strand. Echter daarvoor ontwaarden we plaatselijke boerenlandhandenarbeid in een knollenland alsmede ook andere rustieke dingen. Daarna, aanvankelijk enigzins terughoudend daar veel duitstaligheid in onze oren klonk maar na sanitaire activiteiten toch zeer doortastelijk, betraden we het strand. Heer Frans meende een prachtige vondst te doen maar bedacht zich even later. Heer Henk deed wel een dergelijke waarvan ook tastbaar bewijs hoewel week. Het strand was blij met onze komst en deed er van alles aan ons zo lang mogelijk vast te houden. Niets werd geschuwd tot het aanleggen van wegzakzand toe. Echter rees het vermoeden dat de heren het damesstrand aan het betreden waren zodat via het hazenpad we zee en strand achter ons lieten op naar de vrijheid tussen diverse niet verdekt opgestelde huizen en tuinen in de duinen ( o.a van G-J v.d ) door. Ruim baan is hier en daar ook gecombineerd met wijds en zijds maar het leidde toch weer naar het autoachterlaatpunt. Na nog even te zijn toegezongen door het Ouddorps Kikkerkoor was de koek voor deze keer op. Om in evenwicht te zijn met de ongemetenheid van eerder gingen we op zoek naar horeca. Deze zoektocht leverde ons mooi inzicht in de plaatsen Ouddorp, Goedereede en Havenhoofd, maar zonder het beoogde doel, zodat uiteindelijk de rustplaats bij de Haringvlietsluizen uitkomst mocht bieden.

Lengte: 8km ofzo
Duur: 1 uur 40 minuten
Doel: velerlei
Moeilijkheidsgraad in combinatie met veiligheid: 8,5
Horeca: weinig