Ietwat verlaat met verschillende betekenissen

Nounou, niet gehinderd door enige vorm van onbescheidenheid alweer een volgende toevoeging aan de reeks toch al niet mis te verstane reisbeschrijvingen van zeer hoog caliber. Aangezien wij van de Goedheiligman niets dan mooie kadoos en gedichten vol prijzingen en loffingen kregen toegedient, worden en zijn wij nog gestimuleerder dan voorheen. Hoewel Heer Henk enige tijd gegijzeld en in zijn vrijheid werd beperkt, kon hij zich eigenhandig losrukken en huiswaarts vluchten. Gezien de daarmee gepaard gegane emoties leek het de Heren verstandiger deze keer het besturingsgedrag der vierwieler in een citroen te laten plaatsvinden. Vandaar. Wat verlaat maar vrij snel na het aanvangen der reis werd anoniem besloten dat wij geen oude koeien gingen dreggen, maar vers spul uit de Reisbestemmingenput zouden gaan takelen. Zo besloten zo gedaan en op naar beginpunt A. Even werden wij door Sirenen van de wijs gebracht, maar aangezien we toch Oost-Indisch doof zijn, werden wij niet gedeerd en zo jawel hoor, daar was het Bleiswijkse Verlaat in al haar schoonheid bereikt. Zonder twijfel 1 van de mooiste plekken in het heelal als je het wilt en kunt zien. Omdat wandelen vooral het verplaatsen der voeten inhoudt, gaven wij volmondig daar aan toe, nog aan toe, want daar waren we wel aan toe. Heer Frans leek het Heerlijk om te beginnen met de wandeling met het gezicht in de wind. Zonder morren zo gezegd zo gedaan. Enfin, met de Rotte aan de linkerzijde voerde het nu langs mooi gesloten horeca, dobberende bootjes en waterovergoten paadjes. Niet geheel onaangekondigd kregen we ter hoogte van de kinderboerderij een gedeelte water dat in de wolken overbodig bleek te zijn over ons heen gegoten. Een ware verkwikking, zeker na een aanvankelijke onverkwikkelijke onverwachtse aanschouwing van een plaatselijke uiting van kunstzinnigheid. Maar de verkwikkingen waren nog niet uitverkocht. Later meer. Ook later meer over de speeltuin. Nu meer over zonovergoten, bruggen oversteken, visser ontmoeten, bellende fietser, markeringen, autoloze zondagen, nieuw élan, ongebruikte zakdoeken, gebruikte zakdoeken, mooie rietkragen, lelijke rietkragen, molens, gemalen maar ook hele bonen; kortom heel veel. Om terug te komen op het oorspronkelijke onderwerp, het Hoge Bergse Bos biedt mooie plekjes waar zomers lekker gerecre-eerd kan worden. U zult dan ook geen gevoel van eenzaamheid ervaren. Dat gevoel bekroop ons nu ook niet, ondanks het ontbreken van de medemens in groten getalen. Dus verder met de beentjes en de Rotte overgestoken. Het werd ons ineens binnen enkele minuten volkomen duidelijk; de natuur is wisselvallig maar misschien juist daardoor zo heerlijk onvoorspelbaar. Onze bui ging via regenboog over in volop zonneschijn met aansluitend donkere wolken die voor de rest van ons vertier wel wat in petto hadden. Mijmerend en oplossingbedenkend voor diverse situaties liep het lekker voor de wind met nu de Rotte nogmaals aan de linkerzijde. Waar ging het fout? We weten het niet maar vinden dat ook niet nog niet belangrijk. Wat zeker wel belangrijk is, is voor ieder persoonlijk en daarom stellen wij zonder bemoeizucht voor dat ieder voor zich nu dan maar even een belangrijklijstje gaat maken. Wachten wij wel even met de rest van het verhaal. Zo, als je lijstje nog niet af is, mag je het straks afmaken. Waar waren we gebleven, o ja, langs de Rotte. Na een jachthaven en een ook gesloten horeca zagen we een prachtig aangelegd soort van huisjespark. Dit park hadden wij tijdens 1 van onze allereerste (niet verslaggelegde) wandelingen wel in de sneeuw zien liggen, maar nu ontvouwde het zich in al haar saaiheid. Gelukkig werden we, vrij snel na een sanitaire uitlating van Heer Frans getrakteerd op een aantal molens en een fikse hoeveelheid regenwater. Hoewel Heer Frans er redelijk ridicuul uitzag met een regenmuts op, kon hij het niet nalaten Heer Henk te moeten aanspreken op de kleur van diens gelaat. Wat een geval van potten en ketels. Lang klonk deze disonantie niet door want daar kwamen wij aan bij het volgende keerpunt gemarkeerd in dit geval door spoorlijn en A-12 autosnelweg. Wederom een brug over en tot onze grote verbazing bleef de Rotte nog steeds aan onze linkerkant. Gelukkig was de wind aangwakkerd maar de regen bedaard, zodat we de schapen op het droge droog konden begroeten. Verdriet doorstroomde onze hoofden toen we een mank schaap ontwaarden tussen alle makke schapen. Verdriet werd snel afgelost door vreugde bij het zien van een blafviervoeter. De redding was nabij. Nog een beetje regen en we waren weer terug bij het Bleiswijkse Verlaat. We waren sowieso al maar ook gelet op en gezien de weersomstandigheden erg trots op onszelf met de geleverde prestaties. Dus chapeaux en op naar de versnaperingen was toen het devies.


Afstand: 10.000 meters

Duur: 120 minuten en nog eens 30 minuten

Moeilijkheidsgraad: niet voor mietjes, tenzij met uitsluitend mooi weer

Bier: Heineken bokbier, enig in z'n soort

Vermelding: de horeca 't Zeeltje biedt naast prettig laven de mogelijkheid tot speeltuin