Niet 1 Eep maar meer Epen

Wandelen is een fijne bezigheid, dat is een mening die wordt onderschreven door de heeren. Normaal is dan maar normaal vandaar dat vanwege uitzondering de keuze aan de toebehorende vrouwspersonen werd voorgelegd om vergezelling te laten plaatsvinden en wel in een door de heren nog niet bewandelde omgeving. Een volmondig jawel klonk uit de mooie vrouwenkelen zodat daarom aldus besloten. Gekozen is voor een wandelomgeving in Zuid-Limburg en met name Epen was erg gastvrij. Op vrijdagmiddag vertrokken en zaterdag als eerste wandeldag aangemerkt. Na een versterkend ontbijt nodig na het avondeten in Amsterdamse sfeer stappen de Vier Musketiers onder het mom van "rustig, rustig, kalm en bedaard, de musketiers komen toch wel, met in hun broek een zwaard" verder gewapend met goede zin en versnaperingen om 10.15 uur op weg naar België om ook weer terug te komen. Het weer bood zich aan in circa 30 graden met zonovergoten. Vanaf het gemeenschapshuis te Epen het Bovenpad op dat naar beneden loopt en wij dus dientengevolge ook die beweging. Langs de Smidse zijnde nu een wandelherberg gingen we schoorvoetend naar de nog werkende Volmolen. Dit waterrad wordt nog immer aangedreven door de Geul teneinde graan te malen. Iets verderop gaan we de Kuttingerweg op. Niet voor lang want na een korte dwaling gaan we een draaihekje door het steile weiland af langs levende koeien met in de nabije verte het kasteel Beusdaal. Het werd nu tijd voor een korte koffiestop in Terziet aan de Terzieterweg. Na genoten is het goed verder gaan. Langs maisvelden en diverse campings al dan niet bij de boer kwamen we aan bij het Bovenste Bosch met een oude groeve. Het deerde ons allen niet want verderop was het doel. Aflopen van het pad was een goed plan want een grenssteen genaamd 14A werd ons beloofd. wat we ook deden noch de steen en de bijbehorende grenspaal 14 werden we gewaar. Verdwaald of was van een dergelijke situatie geen sprake. Het laatste. Voorbereid en kort onderzoek ter plaatse leverde op dat de Musketiers zich ten België bevonden en wel op de mooie dorpsgrens van Sippenaeken waar eigenlijk ieder mens wenst geweest te zijn. Zodoende!!!! Daarvandaan naar Sinnich ontwaarden een voormalig klooster wat inmiddels door privaten is overgenomen en staken de Gulp over. De rivier wel te verstaan. Open lag toen de weg naar Teuven alwaar we geroepen werden tot het overgaan tot het edele consumeren ener lunchmaaltijd bij Cafe Modern. Onder het meer dan inspirerend geblaat der plaatselijke schaapjes mochten we, na aanvankelijk tegenstribbelen van een franstalige serveerster, toch de nodige vaste en vochtige versnaperingen tot ons nemen, wat een genot onder de parasol!!. Echter gedreven door betrekkende hemel moesten we na ook nog te hebben mogen genieten van het plaatselijke in de muur geplaatste orkest te berde gebrachtte mooie lied onze biezen pakken en verder. Aanvankelijk afwijkend maar even later geholpen door een plaatselijke nederlandse Belg juister de weg vervolgend langs het voormalige kasteel Draeck op naar een manege alwaar ons middels een afdak korte schuilplaats werd geboden tegen hevige regenbui. Snel daarna echter niets meer aan de hand afgezien van verhoogde vochtige temperatuur en verderwandeling. Door velden werd snel Grenspaal 18 bereikt met als gevolg Nederland. Slenaken was het volgende doel dat overigens in nog steeds ras tempo werd bereikt. Mooi is het om over de brug over de Gulp direct links het bos in te gaan. De daarop volgende steiging was erg mooi, maar werd niet door een ieder van ons als zodanig ervaren. Maar zoals immer na regen weet een ieder ook andere weersomstandigheden naar waarde te schatten. Boven in het bos werd het Plateau van Heijenrath bereikt. Mooi, mooi , mooi, net als veel andere ondeerdelen van der trip. Over het platto naar het buurtschap Heijenrath en verder naar Eperheide. Richting Epen mochten we nog zwaar genieten van het uitzicht over het Geuldal alvorens Epen weer wer bereikt. Aldaar op zoek naar terras in de schaduw. Uiteraard gevonden en dat was de plaats waar de heren hun meer dan grote waardering voor de vrouwen oreerden. Daarna werden op ieders gezondheid , maar die van ons vieren in het bijzonder, de glazen geheven. Moe maar zeer voldaan aanvaardden de vrouwen de lauwerkransen.

Lengte: een memorabele kilometer of 17 (incl. deviationen)

Duur: iets meer dan 6 uur (inclusief twee heerlijke eet/drinkonderbrekingen)

Eten en drinken: uit de kunst

Slapen: in alle rust bij hotel Holland Inn Alkema in Epen

Met dank en vrij naar Charles Aerssens www.wandelpaden.com/Rubriek4i.html