Een dag vol verrassingen

Een week niet gewandeld is een week niet gewandeld. Met deze wijsheid op zak besloten wij dat het zo niet langer kon. Een beetje ons door het slechte weer laten afhouden van belangrijke zaken als horecabierverkenning en dergelijke ging ons niet in de warme, koude en/of tweedehandskleding zitten. Vandaar dat de lieve avondschoenen weer werden vertroeteld en dit keer in de stad waar nog geen 14 dagen geleden( 3 om precies te zijn) de lucht vergeven was van stoomdingen, strijkijzers niet inbegrepen. Hoewel onze verwachtingen van Dordrecht niet erg hoog gespannen waren( hoe meer Dordt, hoe ...... het wordt), moest het er toch maar van komen. Blijkbaar wist men ook hier weer dat we zouden komen, want op slinkse wijze had men de parkeertarieven aangepast en het betaald parkeren verlengt tot 22.00 uur zonder de plaatselijke middenstand te dwingen hun zakelijke beslommeringen voor ons open te stellen. Niet getreurd onzerzijds stelden we het beginpunt van de wandeling vast op het Blauwpoortsplein. Daar hadden we direct uitzicht op de Merwede en een hele moderne en rode blusboot. Op de Lange Gelderse Kade werd ons duidelijk dat we tenminste de restanten van drie torens te zien zouden kunnen krijgen. Dat zullen we nog wel eens zien, zeiden we tegen elkaar, want argwaan was nog immer ons deel. Maar een ieder is volgens ook onze wetten onschuldig tenzij het tegendeel vaststaat. Onze quest voor deze dag bepaald hebbende, gingen we richting Hooikade, waar een poort staat, geen toren dus. Vlak daarvoor wel iets wat een restant zou kunnen zijn, maar geen toren. Het is ons niet gebleken uit welk jaar de poort stamt, maar wellicht kan een dordtkenner ons hierbij behulpzaam zijn. Via het Maartensgat zijn we over de Mazelaarsbrug( mazelaar, u weet wel, het ouddordtse woord voor zakkendrager) hebben we ons nog even door de zon laten beschijnen op de Buiten Kalkhaven, waarna er een Draai aan gegeven is. Via het Slikveld kwamen we terecht bij een stuk met een paar erg aardige hofjes, alwaar heerHenk even demonstreerde dat size wel degelijk matters, zeker in het bomencircuit. Op de Voorstraat werd het ons duidelijk dat ook vroeger niet iedereen het even breed had. Niet alleen is de ene straat breder dan de ander, maar ook is gedacht aan huizen voor de smalle beurs. Daarnaast (niet letterlijk) was er ook plaats
voor huizen waar de was gedaan kon worden. Nu gaat dat niet meer, omdat een en ander is omgezet naar onder meer een verlichtingsondernemerswinkel. Erg onder de indruk waren we van het Hof en omgeving. Hier waanden onze geesten en lichamen, die toch al beschikken over grote fantasie, zich geheel in vroeger tijden. In de taal van toen kregen we openlijk medelijden met de medemensen uit de USA, die zich bouwcultuurhistories gezien toch wel heel erg moeten behelpen en al in vervoering raken bij een bouwsel dat pakweg twee eeuwwisselingen heeft meegemaakt. Wakker geworden en begeleid door een aantal leibomen gingen we richting het Groot Hoofd, echter pas nadat een aantal Dortenaren ons in een hofje verrasten op een sfeervolle en fraaie Tai Chi-uitvoering. Enigzins bijgekomen van al deze speciaal voor ons aangebrachte en uitgevoerde entourage, stond ons alweer de volgende verrassing te wachten. Het grote hoofd hebben we betreden en beiden waren we zo onder de indruk van de poort die daar is, dat we even moesten gaan zitten om de daarbijbehorende indrukken goed en rustig op ons in te laten werken. In één woord "FANTASTIES". Alleen deze poort al is een bezoek aan Dordrecht waard. Wij zijn om; hoe dichter bij Dordt, hoe mooier het wordt! De zon scheen nog steeds, maar wij liepen verder in de wolken, niet wetende dat de verrassingsdoos nog steeds niet leeg was. Via de Wolwevershaven stelden wij het horecabezoek nog even uit. Dat werd beloont met een ontmoeting met 't Winkeltje op de Binnen Walevest en een zogemaande toevallig gestrande fietser aldaar. De uitbater van het winkeltje biedt naast miniatuurstoommachines ook treintjes aan. Hondekoppen, Elfhonderds en nog veel meer waar de liefhebbers van watertanden. En nog was het hoogtepunt niet bereikt. Na een korte rondzwerving over de Houttuinen, het aaien van een giraffe aldaar en het afronden van de wandeling via de Buiten Walevest, ontdekten we de herkomst van de wezens die wij tot nu toe nooit hebben durven te benoemen in verband met eventuele afrekeningen. Nu zij ons echter hebben laten zien, vanwaar zij alles bestieren, kunnen wij met een gerust hart vermelden dat de kabouters hun oorsprong in Dort vinden en wel op het Vlak. Hierna was de maat van wat wij aankunnen toch wel vol en nabruisend gingen we over tot het nuttigen van bruisend sap.


Moeilijkheidsgraad: effe doorbijten in het begin, maar daarna van een leien dakje

Duur: één uur en veertig minuutjes

Lengte: onderweg de stappenteller verloren, maar zeker zes kilometer

Vochtige versnapering: een feestelijke Westmalle Dubbel

Eervolle vermelding: Dordrecht

Geluid: herenHenkenFransproducties
Beeldcorrectie: herenFransenHenkproducties