Door diverse negatieve maar gelukkig ook een aantal positieve beslommeringen hebben Heer Henk en Heer Frans een lange wijle het edele gezamelijke wandelgebeuren achterwege gelaten en bent u dan ook verstoken geblev

en van hun informatieve verslaglegging simpel omdat er geen evenementen van die strekking zich hadden voorgedaan. Maar zie hier, zoals als altijd, blijkt ook nu dat geduld een schone zaak is. Gezien de zonnige omstandigheden werd de keuze van onze ontdekkingsreis beperkt tot

natuurgebieden in de openlucht. Afgezien van aanvankelijke besluiteloosheid met betrekking tot de bestemming werd resoluut gekozen voor een stukje Bieschbosch en met name het Nieuwe Merwedepad in de buurt van Dordrecht, waarvan boze tongen beweren dat daar naast rust somtijds ook sprake is van kunsttentoonstelling in de blote natuur. Gelukki
g voor ons had de kunst zich dusdanig verdekt opgesteld, dat het onzichtbaar was en wij ons volledig op het landschap en haar oogstrelende geneugten konden storten. Nadat we enkele degelijke betonnen bungalows van zo'n 65 jaar oud voorbij waren gereden, parkeerden wij de auto aan de Zuidhaven. Daar werden wij er direct op attent gemaakt dat op een daar afgemeerd schip hete koffie, thee en/of limonade geserveerd kon worden. Een aantrekkelijk aanbod dat wij toch hebben afgeslagen, immers het aloude Bieschbosch spreekwoord zegt niet voor niets: "Het schip vaart beter op zee dan ter land". Na een kort gesprek met de bewakingsdienst van het versnaperingsschip gingen w

ij ter pad en werden we gelijk gegrepen door al het moois wat je zoal kunt tegenkomen. Jonge eendjes en blijde tegenwandelaars deden ons realiseren dat we wederom in een stukje paradijs waren beland, en wel dit keer op het buitendijks gelegen pad dat is aangelegd op oude griendpercelen. Niet dat er alleen maar van die percelen te bewonderen zijn, integendeel. Daarnaast zijn er ook wilgenvloedbossen, rietruigten, zandstrandjes met schelpen en stelletjes die niet van elkaar af kunnen blijven, uitkijkjes over het water en dit

alles wisselt elkaar dusdanig af dat wij ons geen moment verveeld hebben. Op een gegeven moment toen wij de overblijfselen van een kamp- en visvuur vlakbij een wilgenvloedbos bekeken, werden wij verrast door een plotselinge onaangekondige soort van tsunami-achtige golf die ons ondanks de beperkte schade die het aanrichtte enigzins de stuipen op het lijf jaagde en wij ons realiseerden dat als een dergelijke actie van de natuur in alle hevigheid je overkomt je volledig verrast bent en alleen geluk je helpt te overleven. Blij van zin en als voedingsbodem dienende voor de in duizendtallen aangespoedde vliegen en muggen vervolgden wij de wandeling richting een ander deel van het gebied waar Heer Henk als getuige van zijn immer aanwezige behulpzaamheid een aantal slakken heeft geholpen met hun ve

rhuizing en niet alleen door het posten van hun verhuisberichten. Aangezien Heer Frans niet achter wilde blijven, liep hij gewoon door en met het gewenste resultaat, hoewel de foto anders doet vermoeden. Uiteindelijk kwamen we bij de Oosthaven uit en werd de terugweg aanvaard. Eerst nog weer door het bos maar al vrij snel verkozen we toch het fietspad aangezien de vliegmuggen wel erg hun best deden ons aan bloedarmoede te helpen. Langs het fi

estpad ligt een dijk waarop schaapjes in grote getalen trachten de grasbegroeiing in te dammen. Maar aangezien er een behoorlijke grote groep zich drukte door maar een beetje te gaan liggen, verwachten wij niet dat er hier grasschaarste zal ontstaan. Het fietspad helemaal afgelopen hebbende keerden wij terug bij de auto en wederom trotseerden we de verleiding van de hete koffie, thee en/of limonade. Nee, op naar een horecafé vlakbij de veerpont bij de Kop van het Land was het devies. Tevreden en met een warm gevoel hebben we de middag dus besloten op het terras van Huiskamercafé Fluitekruid, wiens definitie van bitterballen niet op juistheid berust. Inmiddels weten wij overigens ook waarom dit gebied met rust wordt gelaten, en wel omdat er zich zeldzame diertjes, namelijk korenwolven, ophouden.
Moeilijkheidsgraad: in ons geval een mooie zes en een half
Duur: in ons geval circa 2 uur
Lengte: in ons geval een kilometer of zes a zeven
Bier: in ons geval erg verfrissend en lekker uitgeperste korenwolf van meneer Gulpen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten