

Wat wil het geval? Door wederzijdse ontboezemingen was er deze week wederom inpasbaar een stadswandeling en niet wat dies meer zouden zeggen. Hiervoor had heer Frans bedacht om zoekende en ook vindende het Schiedamse aan een nader iets te onderwerpen en ook aandacht te schenken aldaar. Met name het gerucht dat zich aldaar zeker een maar misschien zelfs twee molenachtigheden zouden bevinden in kennelijke staat.
Tijdens onze wandeling en nadere kennismaking viel het ons op dat de hoeveelheid Schiedamse eigenwoners die e.e.a. willen verlaten dramatisch hoog is. Dit kan slechts twee dingen betekenen (of veel meer natuurlijk).
Er is iets op deze plek wat ervoor zorgt dat oorspronkelijkheid verdwijnt. En voor invulling wordt blijkbaar gezorgd, maar aangezien examens steeds moeilijker worden en zelfs politica het risico lopen bij verzwegen verledens het land met achteraffe gezwindheid dienen te verlaten zal mogelijk geduld dienen te worden betracht. Dit zou nog de simpele verklaring kunnen zijn. We mogen hopen dat geen occulte zaken de bovenleiding zullen voeren in de uittocht.
Ook zou de gedistilleerdheid zijn tol kunnen opeisen, rechthebbend uiteraard.
Als laatste merkte heer Henk nog op (onnozelheid wellicht troef) dat het ook viraal dan wel gewenning zou kunnen zijn.
Heer Frans bracht nog naar de 1e versnelling dat misschien molenmoeheid heeft toegeslagen.
Maar alles op een hoop! Daar kwamen wij niet voor en u als ongeduldige en zeker niet op da vinci toestanden wachtende lezer smart natuurlijk te starten met het oplezen (en vooral verder lezen) van onze bevindingen. Hier mogen zij beginnen:
Parkere

We vonden hier toch wel leuke binnenstraatjes, alwaar toch weer bleek dat de architect het niet van de breedte wilde hebben.
Zowel heen als terug vonden wij een leuk bruggetje.


We hebben de wandeling vooral gelopen zoals vermeld op deze link.
Dit betekent langs de lange haven , dit zelfs tweemaal, via de walvisstraat naar de nieuwe haven en van daaruit langs de vestgrachten. En inderdaad, hier staan ze hoor. Fier, trots, maar vooral slechts te staan.

Bijgaande kiekjes mogen dit illustreren.


Uiteindelijk moeten ook wij nog een blik werpen op de vele stadsvernieuwende zaken die ook hier plaatsvinden. En het moge en moete gezegd:
de ruine Huis te Riviere heeft het onderspit moeten delven in de vernieuwingsdrang.

Zoals gezegd kwamen wij via de lange haven weer overstekend terug bij de nieuwe haven en alras werd de auto herontdekt. Wij togen huiswaarts met diepe gevoelens van ongerustheid, verslagenheid, enigszins teleurgesteld maar ook blijde gemoed. Want we waren hier getuige van een merkwaardigheid die ons buigzaam heeft gemaakt en stil op tijden waar benodigd.
Duur: iets meer dan anderhalf uur, niet exact geklokt maar wel nagemeten.
Afstand: niet al teveel, geschat wordt ergens tussen 5 en 7 km.
Moeilijkheidsgraad: in verband met vele waterigheid niet voor hen met watervreeze. Vreest edoch niet. Ook wij kennen onze bange momenten.
Bier: wegens gebrek aan kozen wij fluitend en palmend.
Algeheel gevoel: een magere 7
Een foto van onze dierenvrienden moge u niet onthouden worden. Vandaar bijgaand.

Appelmarktbrug
Zeerust
Charlois
Nooitgedacht
Mathenesse
De Hoop
Pakhuzien
Branderijen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten