Van den Bremen via Ouderkerk en langs Berkenwoude

Wat een vreemde kop zult u waarschijnlijk denken, maar alles wordt duidelijker als wij u vertellen dat de wandeling van deze week min of meer beschreven is door de zeer bekende journalist en vervent wandel- en fietsroutebeschrijver Wim van den Bremen (zie artikel). Wij willen hem daarom eren en bedanken voor zijn inspiratie. Het heeft ons geleidt naar Ouderkerk aan de IJssel. Op de heenreis werden we tijdens het wachten voor de openstaande Algerabrug getracteerd op een fikse neerslagbui, zodat we niet geheel zonder twijfel over de goede afloop onze schreden richting het startpunt vervolgden. Aangekomen bij de gekortwiekte molen ( eigenlijk helemaal ontwiekt), mochten we, naast een prettige ontvangst door de plaatselijke politie-ganzen, ook nog wat regendruppels ontvangen. Dit zorgde ervoor dat Heer Henk een waterafstotende mooie rode jas aantrok en Heer Frans een bijna evenmooie rode paraplu het waterafstotende ritueel voor haar rekening liet nemen. Aangezien Heer Henk slechts enkele minuten voor ons vertrek de routeaanduidingen uit de krant had geknipt, moesten wij ter plekke nog de nodige informatie tot ons nemen. Gelukkig liet de beschrijving niets te wensen over qua duidelijkheid ( met betrekking tot het drukwerk wel te verstaan), zodat onderweg diverse malen de beschrijving nog een keer geconsulteerd moest worden. Enfin, met goede moed liepen wij de Nesse Tiendweg af en langs een boerderij waar de waakhond was vervangen door een waakgeit. Ja, u leest het goed, een waakgeit. Dit bracht ons nog meer in verwarring. Een en ander resulteerde al snel in een grote vermoeidheid onzerzijds. Gelukkig was daar blijkbaar rekening mee gehouden, want al ras werd ons de mogelijkheid van rusten aangeboden. Geheel weer kiplekker vervolgden wij de zoektocht naar het eindpunt. Aangekomen bij een kruispunt sloeg de schrik ons weer om het hart, want op geen enkele manier hadden de gemeentelijke instanties de moeite genomen aanduidingen in de vorm van straatnaamborden te plaatsen. Ook van de zijde van de routebeschrijving kregen we weinig steun. Geheel op onze intuitie en ervaring kozen we een richting naar wat de gids "De Schaapjewijde" pleegde te noemen. In velden of wegen geen schaap te bekennen, maar dat werd gelukkig goedgemaakt door andere vormen van levende wezens. Inmiddels was het opgehouden met regenen en even verderop bleek dat we de juiste richting te pakken hadden. Niet alleen troffen we de aangekondigde parkeerplaats aan, maar ineens wemelde het ook van de schapen. Heer Henk kreeg hier spontaan de tranen van in de broek, ook omdat de schapen een zeer vriendelijk en in ons inziens een cafe-gerelateerde soort van hoesten lieten horen. Uitermate opgevrolijkt vervolgden wij daarom ons weegs en kruisten op een gegeven moment een gedeelte van onze wandeling in de Berkenwoudse Driehoek. Na nog even wat fijne oude herinneringen van die wandeling de revue te hebben laten passeren, ging het verder tussen hoogstaand riet over een oude veenkade. Heer Frans meende grappig te moeten zijn door het Veendam te noemen, maar hij ontving weinig bijval voor deze smakeloze opmerking. Aan het einde van de veenkade werden wij uitgenodigd het pad te vervolgen over de graskade richting de restanten van een oude molenplaats. We hadden goed in ons geheugen geprent dat de graskade eigendom is van een boer en zijn belangen. Deze laatste hebben we meer dan behartigd. Dit moge blijken uit het voorbijlopen aan een aantal herkauwende en ook grazende koeien, die wij niet te grazen hebben genomen. Verder hebben we ook een zwanenechtpaar en hun kroost volledig hun gang laten gaan, waardoor overigens de gang van onze wandeling er behoorlijk uit was. Dat mocht de pret niet drukken, want op het laatste stuk van de wandeling ging de zon zelfs schijnen, zodat we konden afsluiten met rode konen en aldus getooid richting horeca af konden reizen. Wederom een geslaagde wandeling in de gezonde hollandse buitenlucht.

Afstandheid: 7 km.

Tijdheid: 1 uur 50 min.

Vermakelijkheid: een dikke zeven

Gezondheid!!!!!!!

Bier: Leffe tripel, aangedikt met bittergarnituur