Oh Oh DH

Ja wat overkwam de heren nu?
Voor het eerst in onze wandelcarriere is het dan echt zover gekomen. Spannend zult u zeggen, maar we verklappen niet direkt alles. Nee, straks meer.

Wij togen in de avonduren richting Den Haag alwaar fraaie zaken zich zouden bevinden. Dat verdiende nadere duiding. Heer Frans vroeg voortdurend aan heer Henk om zich toch vooral van de route duidende taak te bezigen en zich niet door fraaie vergezichten en afleidingen van heer Frans te laten van de zaak houdend waar diende het immers toe! Dit ging zelfs zover dat Heer Henk verzocht werd de exacte lokatie voor parkeergeweld te memoreren. Zover geen vuiltje aan de lucht, wel wat wolken. Maar daarover straks meer.

Het parkeren achter de rug hebbend verwisselde heer Frans het schoeisel, het waarom zal altijd onduidelijk blijven. Heer Henk neemt zich voor hiernaar informatie te navragen.

Via een bekend bos, ook zeer geschikt om op bepaalde uren van de herenhebberigheid te genieten vervolgden de heren de route langs het malieveld, een bekende rustplaats voor hen die elkaar eens nader willen bekijken en daarbij vaak herrie produceren. De laatste keer dat Heer Henk hier echt was zou best eens tijdens de Veronica periode kunnen zijn geweest. Heer Henk had al snel door dat een beetje wandelen over het malieveld geen sterke indruk maakt op diegenen die Nederland voorzeggen. Aangezien het de bedoeling was om bij JP langs te gaan laten de heren de opmerkingen die toch negatiever uitpakken dan bedoeld voor hetgeen ze zijn en liepen zij verder. Hierbij moest een gevaarlijke straat overgestoken worden. Appeltje eitje.
Via kunstwerken en fraaie hooiverschijnselen vonden wij tijd om eea in een penseelding te registreren. Waarvan.

Verder wandelend langs fraaie staaltjes bouwkunst en de woning van de Heer Couperus kwamen wij bij een voor Hagenarezen bekende plaats. Heer Frans vroeg aan Heer Henk om eens een jaartal voor te schieten en slechts op 13 jaar ervanaf was Heer Henk volkomen juist. Plein 1813 is alles wat hier de klok slaat (als manier van gezegde, want niet in de werkelijkheid).

Illustratief moge dit aangeduid zijn.

Daarna was het de beurt aan een bekend paleis waar men plannen aan het uitwerken is om te komen tot een wereldvrede. Het was duidelijk dat geheimen bewaard dienden te blijven, logisch, want de zaak was zeer goed afgesloten. Beste lezers, wij kunnen zelfs geen tipje van de vredessluier oplichten, hetgeen waarvoor deze sorry geexcuseerd zijnde. Maar de bewijzen spreken voor zich, van oorlogshandelingen was geen sprake.

Onder dreiging van naderend onheil vervolgden wij de route naar iets waarvan Heer Henk Heer Frans onder voorbehoud kon meedelen, dat aldaar olifanten, paarden, tijgers en ezels werden opgehouden, dit op voorspraak van hare koninklijke. Hoewel de beesten zich niet aan het gewone volk mochten vertonen liet waarschijnlijk een der olifanten een royale wind want het effect was tijdens onze wandeling meer dan waarneembaar. Bah!

Ja en toen gebeurde hetgeen de heren reeds jaren vreesden maar nooit was. De aanwezige wolken hadden besloten hun inhoud dan maar los te laten en warempel, in wel zeer grote hoeveelheden werd het hemelwater over ons uitgestort. Heer Frans waarschuwde Heer Henk nog voor het gegeven dat zijn haren bij ophoping van nattigheid spontaan in de krul zouden schieten. Ter plekke werd besloten dit uiteraard niet vast te leggen, dit om uwerzijds de schok te voorkomen. Ook sloegen wij de waarschuwing in de wind en schuilden tijdens het korte hevige onweder onder heerlijke bomen. Die overigens minder natheid stopten dan verwacht.
Deze bomen bevonden zich in een tuin die geopend was, vlakbij de stallen waarvan reeds eerder sprake was terloops.

Aangezien de heren wel nat waren maar niet natter wilden zijn is het restant van de route met wat onderbrekingen sneller afgelegd dan verwacht. Hetgeen de kwaliteit van de berichtgeving niet ten goede is gekomen, maar wij gaan ervan uit dat begrip alom aanwezig is, de elementen waren ons niet gunstig gezind.

Dit betekent dat wij via leuke binnenstadstraatjes (prinsen,pape) in het gezellige .. centrum van DH aankwamen en via de bekende Passage (die overigens zijn naam niet waarmaakt want het was er vrijwel net zo nat als buiten) staken wij over richting het Binnenhof. Jawel, wie kent hem niet, home of JP. Hoewel wij uitgebreid de tijd namen tot inspectie bleek alras dat genoemde niet aanwezig was. Een kopje thee met kaakje in de toren van .. zat er dus niet in. Heer Frans nog wijzend op de poort der gevangenen staken wij gauw de poorten door. Via het plein met schreeuwende horeca en via een modern deel van DH, met een nu al kapot hoofden kunstwerk kwamen wij uiteindelijk bij het station en via via in het gezellige Babylon winkelcentrum. Daar de horeca ons blijkbaar niet meer verwacht had was men ons voor en had de zaken gesloten. Gedwongen werden wij aldus om snel door te wandelen naar de auto. Aldaar (u raadt het) moest Heer Frans weer zo nodig wederom de schoenen wisselen en kon eindelijk van een welverdiend biertje worden genoten. Dit deden wij in de Bierelier in de Theresiastraat. Hoewel hartelijk bediend en genietend van een alsmaar scorend Nederlands elftal lukte het ons niet een tapbier te verkrijgen. Alles kwam uit de fles.

Vandaar dat wij toch ook een blik wierpen op het NL elftal en met weemoed memoreerde Heer Frans dat onze Dick toch echt zo'n goser die steeds maar scoort zou hebben gewisseld. Ja dat waren nog eens tijden.

Moe, niet meer nat en toch voldaan togen wij huiswaarts.

Moeilijkheidsgraad: doen wij denk ik niet te moeilijk over, gaat wel

Duur: een krappe twee uur

Lengte: met name +/- 8 km.

Bier: beide uit de fles van de merken Leffe en Guinness, waarvan de laatste niet in de schaduw kon staan van de eerste. Maar je probeert wel eens wat.