Schonere hovens

Het is dan toch eindelijk gebeurd. De Heren hebben de stoute schoenen aangedaan, heer Frans heeft de schoenen niet gewisseld en alras bleek de voorkeur beider uit te gaan naar het Schoonhovense. Hoe schoon en hoe hoven zou alras blijken, maar daarvoor eerst op pad.

Met frisse moed, herinneringen ophalend aan natuurwandelingen die toch node werden en worden gemist was het stedelijke avontuur meer dan aanlokkelijk. Heer Frans bood aan om eerst wat vuilnis te dumpen (daar kun je in Schoonhoven niet mee aankomen was ons verteld) vertrokken wij om elders aan te komen.

Onderweg wederom mijmerend over Berkenwoude, Loetbos, Bergambacht (blijft lastig) enzomeer toerden wij verder (Heer Frans kordaat achter de stuurbediening) en bereikten na de kilometers met gemak te hebben overwonnen een parkeerplaats in Schoonhoven. Zonder hulp van Heer Henk ditmaal wist Heer Frans volledig eigener kracht en beslissing de auto te parkeren. Loftrompetten werden verwacht en spoedig gemist.

Aangezien eigen belang voorgaat en er toch een zekere geldingsdrang bij de heren merkbaar is geworden moest er toch minimaal anderhalf uur worden gewandeld en liefst wat meer. Dit om de inwendige mens in de juiste sfeer te brengen om het te nutten nat op de juiste waarde te kunnen beoordelen.

Wij begaven ons vrijwel zonder aarzeling richting het water. Want dat moet.
Via havenstraten en aanverwante namen kwamen wij uit bij hotel Belvedere alwaar de dijk beklommen werd. En klimmen was het alras. Na wat kiekend wandelden wij verder naar zoals Heer Henk wist te melden de nieuwe veerboot die pont heet bewonderend. Die overigens net als de oude gewoon heen en weer van zich deed. Wat dat aangaat niets vernieuwend. Hopelijk heeft het derhalve niet teveel mogen kosten want dan zou ik als inpandige van deze omgeving aan de spreekwoordelijke bel trekken. Ho ho! Das ook ons geld. Ho ho! Niet zo verspillend alstublieft. Wat wel nieuw is in de beleving der heren was dat de lokale friture van gelijksoortige benaming ook heen een weer vaart. Dat is dan weer wel vernieuwend. Kun je aan de ene kant een frietje kopen en aan de overzijde de gewenste saus. Ja, dat is vooruitgang.
Nu zijn er omgevingen die pronken met meerkerken maar het valt de heren steeds vaker op dat de gebieden die dit niet doen op dat punt juist veel te bieden hebben. Proficiat!

Via de dijk, de begraafplaats en wat nieuwe bebouwing kwamen wij bij een lokatie waarvan de ANWB niet kon nalaten om maar even fijntjes erop te wijzen dat het ouder was. Ja, daar heb je wat aan als je in Schoonhoven woont. De ledenval begint de heren steeds duidelijker te worden.

En toen kwam het ...................................<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>---------------
De heren hebben de bron ontdekt. Hier komt dus alles vandaan. Wij zullen niet nader duiden maar het is verschrikkelijk. Een kleine tip lichten wij op, moge het uwer verder toch goed gaan.


Via een pad met aardige overblijfselen waarvan de ANWB overigens ook weer wat moest vermelden liepen wij over paadjes en straatjes weer het stadje in. Huizen te over, van oud tot nieuw en van klein tot wat groter. Het blijft de heren verbazen hoe makelaarsland toch weer in staat is om van gebakken lucht toch een begerenswaardig verkoopobject te maken.
Wij ontdekten ook een prachtig park waaromheen wij moesten. Daar zagen wij ook lokaal volksvermaak, zeg maar een soort tikkertje voor gevorderden. Wij hadden niet de indruk dat deelname vrijwillig was. Maar het plezier was herkenbaar en met name de vrouwelijke inwoners waren erg nieuwsgierig naar het hoe en waarom van echte Heren.
Doorwandelend ontdekten wij inenig een op deze tijden wat spookachtig tafereel. Het was duidelijk niet van heden en ook gepland. Maar aangezien de Heren dit onvoorbereid aantroffen sloeg de stomheid toe. Overigens hergroepeerden de Heren zich alras. Het zijn immers stoere mannen die tegen meer dan een stoot kunnen en zo hoort.
Wij wandelden ook nog naar de haven, waar restanten uit 2002 werden opgegraven (hoe te verzinnen, als het al zo snel stuk gaat vertel je het toch aan niemand) waarvan bijgaand de bewijzen leverend.

Om toch het gestelde doel te bereiken werkten wij ons kris kras lijkend maar voor ons heel natuurlijk aanvoelend door diverse stratenplannen heen, ook stegen werden aangedaan en via de parkeerplaats (Heer Frans wilde toch een blik werpen om na te gaan) klommen wij een andere trap op en vervoegden ons weer naar genoemd hotel en van daaruit naar de verlokking van bier, hetgeen wij bij de steeg uiteindelijk gebruikten.
Eind goed en zo is het.

Moeilijkheidsgraad: appel(tje) ei(tje)

Duur: mag het anderhalf uur?

Lengte: zigzaggend en deels herhalend 7 km

Bier: Heer Frans aan de heldere uit de tap, Heer Henk varieerde uit fles Leffe 3x en Palm speciale.