Welke dingen? Avelingen

Inmiddels 2007. Spannend wat de heren besluiten. Wandelen zij door? Bevestigend moge het antwoord zijn.
Aangezien voorzichtigheid geboden is op onze leeftijd (2x) zijn wij voorzichtig en leek ons een passende wandeling meer dan. Gestart werd met het inmiddels legendarische ophaalritueel waarvan een der partners het zich niet langer kon laten aanzien en de plaats poetste.
Heer Frans moest een traantje wegpinken maar kon met nieuwe veters (het waarom moge straks duidelijker) op pad. Hiertoe toch streng aangemoedigd door heer Henk.

Wij kozen evenals het AD voor een wandeling die als eldorado werd aangeprezen. Nu zijn wij wat gewend maar hiervan ontvingen wij toch schaamrood in het aangezicht. Je kunt immers niet weten, of je weet het wel. De heren zijn uiteraard der laatsten. Het kaartje moge de laatste onduidelijkheid wegnemen, daar zou het moeten zijn.
Vermeld moet worden dat heer Frans met de nieuwe veters zelf bepaalde dingen denkt aan te kunnen maar de praktijk is weerbarstig. Maar het moge gezegd, het schoenenritueel duurde nauwelijks langer en heer Henk jaloers als deze kan zijn deed uiteindelijk toch ook mee.
Wij parkeerden de auto (blijft lastig meenemen tijdens het wandelen) op het parkeerterrein Tiendweg Boven-Hardinxveld. Men fluistert tegenover de begraafplaats. Nu zegt men wel meer......

Hier staat ook een informatie paneel wat onafhankelijk van tijdstip en seizoenen info weergeeft voor hen die dit kunnen bevatten. Ook de ANWB heeft zich ertegenaan, maar dat schijnt in de genen en ook anderen.

De tiendweg is van oorsprong een kweldijk. Edoch, van kwellingen zijn de heren verschoond gebleven. Maar de voorbereiding waren dan ook van uitzonderlijke klasse.

Wandelen kunnen wij uiteraard als de beste en dus wandelden wij verder naar de rivierdijk. De naam is goed gekozen, hoewel het weinig zegt. Dan nog via een fietspad, een werf met schapen betraden wij inmiddels goed voorbereid de Avelingen. Voor hen die altijd het fijne van dingen willen weten: het komt uit het oud noors (tuurlijk) en wil zoveel zeggen als een strook land langs een dijk. Omdat het oud is willen we niet te kritisch zijn maar de heren vinden de benaming geen recht doen een de situatie, want het is meer een strook drap langs een dijk. Zuigend en ploeterend bleven wij rotsachtig in de branding en kwamen uiteindelijk op een kampeerterrein. Nu zult u zeggen en dat deden wij ook. Maar wellicht dat een zekere gekunstelde foto bij u zaken naar boven brengt waar de heren weet nog kennis over hebben, simpel maar schattig als zij zijn voorkomend. Opgepast, want drinkwater is hier geen drinkwater.
Uiteindelijk kwam de aap uit heer Frans zijn mouw, want wat bleek. Het eldorado is helemaal niet toegankelijk.

Toch fijn dat u dit van de heren te horen krijgt, wij hebben niets te verbergen hoor.
Vervolgend gingen wij verder langs het Schelluinsche Gat (hetgeen een water blijkt te zijn) en bereikten de nieuwe wolpherensedijk, die niet echt nieuw meer is. Maar kniesoren zijn wij niet, dus vooruit. Verder wandelen langs het kanaal van Steenenhoek, het fietspad en staken wij later (wij moesten er immers eerst heen wandelen) de weg over om langs de grasdijk te gaan lopen. Onderweg zagen wij nog het paaltje dat aangaf dat in 1778 de schouwe van den alblasserwaard aldaar begon. Wij kregen heimwee naar sompige gronden die voor de schoenen dan weer wel een eldorado vormen.
Via halsbrekende en heer Henk vooropgaand tenzij heer Frans de eer te beurt pakte vorderden wij gestaat richting de bebouwing van Boven-Hardinxveld. Een hoogtepunt vormde wel de vaststelling dat boven niet altijd hoger betekent.

Wij kunnen nog bevestigen dat de Betuwelijn niet in gebruik is, maar wie weet ooit....?

Bij de aangemeerde bootjes ontdekten wij ook hoe sterk de eenzame visser kan zijn want die laat zich niet de kaas uit de boot stelen en voer er onvoorstelbaar gezwind vandoor. Overigens haalden wij hem later met het minste inspannendheid weer in. De heren lijken misschien mat, maar glanzen nog volop voor hen die dit willen zien en zich ervoor open stellen.

De koningin wilhelminastraat (wie hoor ik u denken) bracht ons terug naar wat het begin maar ook het einde was en omgekeerd langzaam ontdeden wij ons van volgelopen schoeisel en voorzagen ons van luchtiger onderstel.

Na even kort e.e.a. memorend stonden wij voor de keuze:

wie mag straks blij zijn met bezoek van de heren?

Dat zou worden te Kralingen bij een legendarisch stulpje met stopverf die er toe doet. Maar wie schetst aller verbazing? Men is de stopverf aan het vernieuwen en kundig als hij is wist heer Frans op te merken dat het waarschijnlijk daar niet bij zou blijven maar dat vaten meer in het verschiet opgeborgen zijn.

Nu zijn de heren best inschikkelijk dus gingen wij naar een ander iets wat verbinding heeft met zowel Jericho als Feijenoord alwaar wij dronken:
bier uit Brugge wat als 3x werd verkocht
en alwaar wij aten:
een tosti (2x) die voorzien was van pas op heet.
Nu hadden beide heren dit verkeerd begrepen wat het had niets met de temperatuur te maken. Maar weet alles maar eens niet.

De aanwezige poes (en wij bedoelen hier geen vrouwelijk attribuut maar een prachtig exemplaar uit het dierenrijk) luisterend naar de naam Taliban zorgde voor verstrooiing en verpozing tegen het aangename aan. Het was me het wel.

Wandelduur: ruim 2 uur

Hoe was het: dat ging maar dan ook maar net

Moeilijkheidsgraad: het had ook met de boot gekund

Horeca: anders maar wel rolbevestigend. Mits u Ajax fan bent weest u zelve.