Een hit waarop men lekker zit

Veel is ons al duidelijk geworden de afgelopen jaren, waaronder het fenomeen"ergens nogmaals naar toe". Mottogewijs werkend maar ook opnieuw het wiel willen ontdekken, betrof het nu een teruggang naar natuurgebied Hitland, door bewindslieden onderverdeeld in Noord, Zuid, Midden of voor het gemak in Klein en Groot. Deze laatste opsplitsing is ontsproten aan de alom bekende en geroemde Calimero en dat is niet eerlijk, oh nee. Eenmaal teruggekeerd op onze schreden van weleer, waarvan de schriftelijke vastlegging nooit het daglicht heeft mogen aanschouwen, bleek veel wel en maar andere dingen niet gewijzigd. Maar later meer, eerst dit. Hoewel dat ook al meer is. Wat niet te verwarren met Almere is. Aanvankelijk aarzelend maar daarna niet meer werd Heer Frans in staat gesteld zijn stuurkunsten aan Heer Henk te kust en te keuren, zodat deze laatste vanuit de riante bijrijdersstoel een mooie aanvliegroute naar het doel kon co-piloteren. Enfin, zo was het begin begonnen en werden wij ter Hitland Noord ontvangen door grote hoeveelheden diverse hondelijke viervoeters onder leiding van de immer optimistiese Jack Russellterrier niet luisterend maar wel genaamd Igor. Omdat geijkte paden vooral niet de onze blijken, ging het al snel de pijlen geblazen volgen en dat leverde weer lekker veel moddergedoe op. Gelukkig zijn zowel de Heren als hunner schoenen in de afgelopen loopsessies aan dat ritueel gewend geraakt. Tijdens het eerste stuk mochten wij, hoewel niet geballoteerd, langs het plaatselijke golfterrein gaan, hetgeen ons een vreemde tongval gaf en onze monden ook woorden deed vormen waervan wij anders wars zijn. Wij vermoeden dat ze ons in de mond zijn gelegd. Helaas mochten wij geen ten velde getrokken al dan niet van een handicap voorziene spelers de holes af zien spelen. Nochtans treurden we niet want al ras lag daar voor ons het mooie kale polderlandschap De Molenwetering. Het bleek dat we het juiste wandelmoment hadden gekozen want water mocht van de ene sloot in de andere overlopen. We kwamen, we zagen en begonnen daarna aan de grote oversteek, door passie maar vooral ook door harde wind gedreven. Verderop aan de overkant kwamen we nog de restanten tegen van een watermolen van vroegere en voor haar betere tijden. De daar vlakbij gelegen camping is van een eenzame klasse. Even terzijde, maar wist u dat "hit" een woord is en dat in vroegere tijden van weleer de Shetlandeilanden Hitlandt werden genoemd omdat een hit een ander woord voor Shetlandpony is? Educatief, nietwaar! We zouden er nog veel meer over kunnen vertellen, maar dat zou zonde zijn van deze ruimte, dus ga maar lekker zelf Goegelen. Terug naar onze ervaringen. De camping voorbij en Nieuwerkerk aan de IJssel ingaan was het eerste doel toen. In de verte zagen we een windmolen, maar sinds onze verblijven in de Alblasser- en Albrandswaard is onze nieuwsgierigheid daarnaar beduidend afgenomen. De 's-Gravenweg gaf ons zwaar de indruk dat, afgezien van de riante woonhuizen, er geen reden is om aan te nemen, dat de graven niet weg zijn. We konden ons niet aan de indruk onttrekken, dat de laatste in aller haast het pand had verlaten. Niet gehinderd was het daarom verder. Een stukje verderop blijkt zich een fabriek te hebben genesteld alwaar dieren in een andere staat naar binnen gaan dan dat ze eruit komen, namelijk onherkenbaar maar na enig kookplezier wel smakelijk op te peuzelen. Een vreemde eend in de bijt tussen alle fraaie woonhuizen. Dat er sterke wind aanwezig was meldden we al, maar de reden daarvan werd ons aangereikt middels een mededeling van een scholiere die onomwonden aangaf dat zij moest poepen. Onder hartelijk dankzegging vervolgden we ons en ook het Hitlandpad, overigens door de ANWB voorzien van routebordjes en -stickers, terug richting golfbaan. Ondanks onze normaal gesproken drang naar heruitvinding van het wiel, leek het ons beter voor deze keer die actie uit te stellen en anderen in staat te stellen met de eer te strijken. De wind niet, maar wij raakten toch na circa twee uur wandelen toch aardig uitgewaaid en gingen stapvoetsgewijs terug richting automobiel. We zullen deze middag niet licht vergeten, waarom weten we niet meer.



Lengte: 't zal zo´n 9 a 10 km zijn

Hoogteverschillen zijn te verwaarlozen evenals een moeilijkheidsgraad

Horeca: hoog boekgehalte, waar Affligem Dubbel en La Chouffe des taps heerlijk bleken