Kethel

12.20 uur: Hallo,hallo met mij,hoi, hoe is het?,alles goed hier. En daar?, Ook, het regent hier nogal enthousiast, ja, aan deze kant van de van Brienenoord ook, zullen we rond drie uur nog eens kijken? is goed, ik bel je rond kwart voor drie, okee tot bels, ja tot bels. 13.15 uur: Hallo, hallo, 't is droog hier en het klaart op, hier ook, dus laten we het maar gaan doen, tot zo, tot zo. Tot zover twee wervelende telefoongesprekken tussen de heren hebbend plaasgevonden alvorens daadwerkelijk voetstappen. Na zo'n start is het niet meer terzakedoend waarheen; alles is bij voorbaat al geslaagd van zins. Toch na wikken en weinig wegen op naar Schiedam waar de stedebouwkundigen een klein stukje Zweden hebben gecreërd in de buurt van de Kerkbuurt. De auto leidde ons naar de St. Jacobuskerk aan de Kerkweg alwaar een prachtig uitgevoerde parkeerplaats ons uitzicht bood op een op het oog knusse maar zeer kleine begraafplaats. Over de kerk in Kethel en haar geschiedenis is heel wat te vertellen. Schuin tegenover de kerk bevindt zich een kleine dierentuin waar een rookverbod enig zicht op een gezond dierenleven moet bieden. Naast roken zijn daar ook heel veel andere dingen verboden en we gingen daarom verder over de Kerkweg richting de spoorlijn. We moesten wachten tot het rode licht was gedoofd in verband met een eventuele ander nog te verschijnen treingeval. Hoewel veel kennis met betrekking tot de NS ons niet is gegeven, leek de waarschuwing ons ietwat overdreven. Bovendien was geen diender des NS's aanwezig om de eventuele ontstoken lichten te on-ontsteken. De koude kermis was echter ook in de buurt want daar kwamen wij alras van terug en constateerden veel rollend materieel over de rails. Verder leerden we vandaag ook nog dat het spoor geen wandelpad is; weest hierop bedacht!!! Eenmaal het spoor overgestoken belandden we na het aanhoren van veel woef- en wafblaf bij een informatiebord van Midden-Delfland. Dat kwam als geroepen. De paden die vanaf dat bord ons verder begeleiden waren hier en daar dusdanig van vochtigheid en modderigheid voorzien dat we ons soms zomaar op het wad waanden. Maar daar de waan niet mag regeren van de dag en wij ons bij gebrek aan inzichtverre van politieke discussies en issues houden, liepen we door en dankten onze echtgenoten alvast voor het weder properen der kledij. Aangekomen bij Kandelaar liepen we eerst een stukje Vlinderroute en daarna over de Kandelaarweg verder richting Delft. Aldaar bevindt zich vlak voorbij het gemaal en drie schapen horeca. Voor ons was het nog geen horecatijd en we gingen daarom voor het gemaal een mooi breed pad op richting de Groeneweg. Onder de trein door (dat wil zeggen de spoorlijn) lag een tunnel waar we dankbaar gebruik van maakten, want we wilden niet een stukje afsnijden overigens uitsluitend bij gebrek aan kaas en/of worst. De Groeneweg bracht ons verkwikking en verbazing. Op nummer 22 staat een best aardig huis, maar een toegang tot dit huis hebben we niet kunnen ontdekken.Voor diegene onder onze lezers die licht in deze voor ons duistere zaak kan schijnen, ligt een meer dan aantrekkelijke beloning te wachten. Schroomt derhalve niet. Verbaast door het al en betoverd door treingeraas togen we nogmaals naar Kandelaar om troost te zoeken in de horeca. En als de nood het hoogst is, is redding nabij. Zoniet deze keer aangezien de horeca ondanks herhaaldelijk toegezegde opening gesloten bleek. Dan maar terug naar de auto en Kethel en omgeving latend voor wat het is, oud, en op naar iets anders ouds om aan de horecaverlangens gehoor te geven. Het werd Delfshaven en de Oude Sluis was het slachtoffer.


Wandeling: eenvoudig
Duur: mooi zat
Bier: wordt afgezaagd maar Corsendonck Pater is gewoon heel erg lekker