Dingen

Bemoedigende woorden van onder andere Peter en Erwin zorgen soms voor mooie dingen. Andere somsen hebben de Heren stimulatie nodig , maar meestal niet. Zo ook deze wandelmaal. Op de zoekstrooptocht naar nieuw vertier deed het ons goed voorkomen dat een door ons onontgonnen omgeving tot ontgonnen gebied werd omgedoopt. Zo gezegd, zo uitgevoerd want daar hebben wij pratheid. Niet ver van de woonsteden onzers bevindt zich het volgende slachtoffer, hoewel gewillig. Na een korte omzwerving kwamen wij toevallig ( wie zei ook weer dat toeval nooit toevalig kan zijn; goede antwoorden worden beloond) terecht bij Emaus, gesitueerd in het toch wel mooi gebleven Vlaardingen Ambacht. Ons nooit bewust geweest van dit geheel, werden we aangenaam verrast door allerlei. Allereerst Emaus, dan ten eerste de bedrijfsuiting van de tuinversierders van Heer Henk. En ten tweede nog veel meer, om over ten derde de mond gesloten te houden. Een raadhuis en een poortje naar kinderopvangschool. Ook is er een begraafplaats die erg gewild is, gezien het feit dat er zelfs een wachtkamer bij de ingang is. Terwijl de zon zich, na een ochtend van fikse regenval, weer van zijn taak ging kwijten, gingen de benen zich een weg banen naar en over het Trekpad , maar onder de A-20 door. Het komt ons voor dat, afgezien van wat geluidstoedieningen, het aan beide zijden van de snelweg qua wonen goed vertoeven is. Een stukje verderop beklommen we een brug teneinde de overzijde van het water te bereiken en met succes. Gadegeslagen door een reigert en aangemoedigd door een gestrode fuut vervolgenden we langs een watersportvereniging met dezelfde naam. Nog was het feest niet over want daar lag een klein partyschipje met mooi tuinstoelen aan boord te wachten op een aantal feestvierders. We vermoeden een trouwgezelschap. Na dit prille geluk zagen we nog meer pril geluk. Hierna besloten we het langs het waterloopgebeuren te laten voor wat dies meer zei en vaste zijkanten op te zoeken. Op naar de binnenstad van Vlaardingen (oeps, nog meer water). Na wat leuke indrukken vanwege huizen arriveerden we bij de Vlaardingse Driesluizen. Rekenkundig niet echt slecht onderlegd hebben we diverse malen natelling der sluizen gedaan, maar verder dan twee lukte de Heren niet. Enigzins vertwijfeld , maar van korte duur. Daarom de binnenhaven van Vlaardingen. De ene verbazing na de ander: niet afgekomen bouwwerk, vogels in vensterbank en, klappende vuurpijl, onder luidkeels onzer applaus, een preparateur gespecialiseerd in dode vogels. Na een tijdwijle wachten voor een open brug en een monument voor wijlen HM koningin Wilhelmina ( ons is geen gelijkenis met deze vrouw opgevallen overigens, maar dat zal door onze leeftijden hebben kunnen gebeuren) ontwaarden, door afgevallen schellen, onze ogen een geweldig partycentrum met een onvergetelijke naam, die ons ontschoten blijkt. Gelukkig was verderop een haringhandel waarna we de Geuzenroute maar zijn gaan doen. Direct succes, want vrij fluks ontdekten we een trouw gebouw aan een plein waar naast een grote kerk zich ook nog Kunst had genesteld. Te mooi om op te noemen verder gaan wandelen via de geuzen, maar alras belandden we tussen winkelend vrouwvolk. Ook raakten we door zeer duidelijke bewegwijzering snel de Geuzenroue bijster. Desalnietteondanks vonden we een weg langs aanduidingen waar HH nog even het zijne aan deed. HF moest zo nodig nog even interessant doen bij een muziekinstrumentenhandelaar, maar ook dat was snel verholpen. Want als slotapotheoseafsluiting ging het naar Aeolus, molen der heerlijkheden. Heerlijkheden die overigens vroeger aan het Vlaardingen is toegekend. Vandaar ook Heerlijkheden Holy. Maar dit terzijde. Goed, hierna op naar horeca, echter eerst langs eetbare ballenautomaten, zodat de natte versnaperingen zich niet alleen zouden hoeven te voelen.

Afstand: circa 10 km
Tijd: 2 uur en een beetje
Gevarieerdheid: groot
Amusement: ach, wij zijn het, dus dat zit wel moustache
Versnaperingen: gehakt- en bamibal, Corsendonk Pater, Maredsous 8 en Heerlijk Helder