Weersomstandigheden laten soms vragen naar oude verhalen opleven. Aankondigingen van vele neerdalende waterdruppels naast ons neergelegen, grepen we de gelegenheid aan. Het moest maar weer eens naar Brabant en dan met name Noord. HF had hele goede muzikale 
uitspatherinneringen aan zijn laatste verblijf te Breda het afgelopen weekend, zodaarom nu de heren richting dezelfde omgeving en wel. We kregen toest
emming teneinde parkeerhandelingen te verrichten nabij de Boschwachter, die we overigens vlak daarvoor al in levende lijve hadden zien boswachten. Ja het is een drukte van belang in het Mastbos, mede gezien de aanwezigheid van 's lands verdedigingsmensen ( althans enkelen daarvan ) en twee van hun prachtig
e bijna nieuwe vervoermiddelen van de hand van meneer van Doorne's Automobielen Fabricage. Desvanwege het schoenenritueel onder toeziend oog van boswezen en op naar Rijsbergen. Al beginnende werden we vriendelijk gegroet door een damesmeisje die waarschijnlijk daarna onze uiterlijke kenmerkende noteerde. We kregen overigens al vrij snel een Aha-Erlebnis, want eerder zetten wij hier voetstappen. Nee, nee, zoeken in ons archief levert niets op over de Damahlserlebnis, want verslaglegging was toen nog nicht im Frage. Terwijl genot van zon over paden ons ten deel viel wij ook over de p
aden. Tot aan de Goordreef en toen op naar een mooi gebouw behelzende restaurant, on
derweg verrast door stoelen voor hele grote padden. Linksaf richting Galderse Heide was een devies en aldus daarnaartoe. Verrassing toen we een tweetal woonhuizen aantroffen van hen waarover wij niet spreken. Ten bewijze fotografie ziemaar. Nauwelijks van de schrik nog meer mysterie. Verscholen tussen snelwegen, maisvelden en andersins herontdekten we Galderse meren her en der voorzien van mens en dier. Ons was iets ter ore gekomen en nu hebben we het aan den levende zelf waargenomen. De naamgeving van het Mastbos werd ons duidelijk. Het zit namelijk zo en niet anders. Daarom op naar de heide waar duidelijk werd aangegeven dat betreden uit den boze wordt gewaard
eerd. Verbazing gingen we schetsen en zagen vele overtreders die niets anders meer konden uitbrengen van betraptheid als:"Bééh" en een donkergekleurde als schuldige aanwezen. Meteen daarop herkenden we een oude kunstuiting der nooit genoeg geprezen Bata Vieren in de vorm van mooi geverfde 
boom. Inmiddels wel tijd voor de terugweg en ook weer langs restaurant. Schrijfmeisje bevond zich nu hier maar nogmaals schrijven over ons. Soms moet voor de bui binnen plaatsgeschieden dus stevige doorstap onder het genot van accoustiese bostestgeluiden onzerzijds. Met de eerste druppels vielen we het boschwachterterras binnen en kon het edele afsluiten beginnen. Parfumhoudende grijzen verlieten daarop bij bosjes, zodat ons rust werd gegund. Bij eerder bezoek alhier had een ware obermetamorfose plaats. Echter deze keer geen tijd voor de truc, helaas. Dan weer naar huis, alwaar bloedjes van vrouwen trouw de wacht hadden gehouden.
uitspatherinneringen aan zijn laatste verblijf te Breda het afgelopen weekend, zodaarom nu de heren richting dezelfde omgeving en wel. We kregen toest
emming teneinde parkeerhandelingen te verrichten nabij de Boschwachter, die we overigens vlak daarvoor al in levende lijve hadden zien boswachten. Ja het is een drukte van belang in het Mastbos, mede gezien de aanwezigheid van 's lands verdedigingsmensen ( althans enkelen daarvan ) en twee van hun prachtig
e bijna nieuwe vervoermiddelen van de hand van meneer van Doorne's Automobielen Fabricage. Desvanwege het schoenenritueel onder toeziend oog van boswezen en op naar Rijsbergen. Al beginnende werden we vriendelijk gegroet door een damesmeisje die waarschijnlijk daarna onze uiterlijke kenmerkende noteerde. We kregen overigens al vrij snel een Aha-Erlebnis, want eerder zetten wij hier voetstappen. Nee, nee, zoeken in ons archief levert niets op over de Damahlserlebnis, want verslaglegging was toen nog nicht im Frage. Terwijl genot van zon over paden ons ten deel viel wij ook over de p
aden. Tot aan de Goordreef en toen op naar een mooi gebouw behelzende restaurant, on
derweg verrast door stoelen voor hele grote padden. Linksaf richting Galderse Heide was een devies en aldus daarnaartoe. Verrassing toen we een tweetal woonhuizen aantroffen van hen waarover wij niet spreken. Ten bewijze fotografie ziemaar. Nauwelijks van de schrik nog meer mysterie. Verscholen tussen snelwegen, maisvelden en andersins herontdekten we Galderse meren her en der voorzien van mens en dier. Ons was iets ter ore gekomen en nu hebben we het aan den levende zelf waargenomen. De naamgeving van het Mastbos werd ons duidelijk. Het zit namelijk zo en niet anders. Daarom op naar de heide waar duidelijk werd aangegeven dat betreden uit den boze wordt gewaard
eerd. Verbazing gingen we schetsen en zagen vele overtreders die niets anders meer konden uitbrengen van betraptheid als:"Bééh" en een donkergekleurde als schuldige aanwezen. Meteen daarop herkenden we een oude kunstuiting der nooit genoeg geprezen Bata Vieren in de vorm van mooi geverfde 
boom. Inmiddels wel tijd voor de terugweg en ook weer langs restaurant. Schrijfmeisje bevond zich nu hier maar nogmaals schrijven over ons. Soms moet voor de bui binnen plaatsgeschieden dus stevige doorstap onder het genot van accoustiese bostestgeluiden onzerzijds. Met de eerste druppels vielen we het boschwachterterras binnen en kon het edele afsluiten beginnen. Parfumhoudende grijzen verlieten daarop bij bosjes, zodat ons rust werd gegund. Bij eerder bezoek alhier had een ware obermetamorfose plaats. Echter deze keer geen tijd voor de truc, helaas. Dan weer naar huis, alwaar bloedjes van vrouwen trouw de wacht hadden gehouden.Lengte: HH circa 1,75 HF circa 1,87
Duur: onbetaalbaar
Blij: ja
Geschrokken: nee, wel verbaasd
Versnaperingen: jummie; Leffe Blond en Leffe Dubbel en maar ook warme hapjes dankzij mini-ober met maxibril en allerlei apparatuur in broekzakken
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten