Lopend op de fiets en heen terug

Twijfel was nu eindelijk weggenomen door de wederom bij HH ten huize binnengetreden loodgieter. Warm water was de bedoeling zowel voor kraan als verwarmding en warm water het nu is voor beide gevallen. Dus van die zijde is nu geen pretdrukking meer te verwachten, net als bij de wandeldingen der heren. Dus na ophaling HF, die ineens prachtige Capelse taxiverhalen wist te vertellen, niet gedraald en op naar de Residentie en met name op zoek naar de huisvesting van Hare Majesteit. Te aldaar aangekomen bleken haar en onze agenda niet overeen te stemmen, zodat van een door ons anders zeer op prijsgestelde kop koninginnethee geen sprake kon zijn. Eén van de vele dienstdoenden verwees ons voor Maximale theevreugde door naar het Wassenaarse en wel Landgoederenroute. Deze wordt normaal gesproken tweewielerig uitgevoerd, maar we lieten ons niet kenkistontwijzen en te voet dus. Kunst, cul- en natuur zouden ons ten deel gaan vallen.Via Marlot ( mooi en oud, hoor) richting een ander markant gebouw van Den Haag- en Wassenaaromgeving (namelijk Van der Valkrestaurant nieuw en lelijk). Het deerde ons niet en staken derhalve de N-44 over naar de Beukenhorst/ Landgoed de Wittenburg. Het is ons niet duidelijk geworden waarom de naam. Wel waren we onder de indruk van de Wittenburg. Ook een stukje Oud-Wassenaar gaf ons een gevoel en wel van dat de armoede zwaar heeft toegeslagen in dit deel van Nederland. Gelukkig waren aldaar ook nog wel lichtpunten zoals een huis voor Verenigde Emiraten uit Arabië en een veilig heenkomen op Nederlans grondgebied voor stervelingen met een Argentijns paspoort. Na wat ronddwalen en architectonische adviezen hier en daar deden we een stuk over de Schouwweg. Toen was het welletjes wat ons betreft en via de Rust en Vreugdlaan nog even een stukje van landgoed de Wiltzanck aangedaan en beklommen. Gelukkig werden we van druk- en gewone jacht gevrijwaard aangezien een paal ons vertelde over eigen jagt van Z.K.H. Prins Frederik. Met onder andere dit in het achterhoofd langs de mooi aangelegde N-44 terug richting Den Haag. Onderweg nog een klein stukje goedland doorgekruist maar toen werd het al ras donker en vooral kouder. Op naar Chateau Bleu was dus het devies, want eerder deze dag hadden we reeds ontdekt dat daar ook lieden resideren die ter fiets maar dan zonder zadel de plaatselijke dreven doorkruizen. We probeerden nog even bij een prachtig uitgevoerd koffiehuis maar nee voor onze versnaperingen, zo werd ons geadviseerd, konden we naar de pomp lopen. Naar de auto leek ons de beste tussenoplossing, waarmee in het donker de wandelbelevenissen ten einde waren gekomen.

Tijdsduur der wandelaangelegenheden: 3 uur 10 minuten

Afgelegde afstand in kilometers: om en nabij 15

Versnaperingen: HH boterhammen en HF geen; de thee zijn we jammerlijk misgelopen net als biergeneugten