Centurions

Avé Lecturi. De titel van dit heeft uitsluitend betrekking op de mijlpaal, die inhoudt, dat van alle wandelingen die de heren inmiddels achter zich hebben, dit de honderdste schriftelijke beschrijving is. Wij feliciteren onszelf hiermee. Maar goed, U weet wel, maar misschien niet. Heren lopen her en der en dan later soms dezelfde her of dezelfde der als en indien sprake is van veel fijnheid in de loopomgeving. Gevolg daarvan is dat beschrijving soms op hetzelfde kan uitdraaien. Laat ons echter niet weerhouden en dan nu een tweede poging en wel van destijds nog Overpoep, maar inmiddels verbasterd tot Overschie. Over snelweg en dergelijke dus naar dat gedeelte van Rotterdam, dat bij de heren ook wel bekend staat als Frederiksoord. Daarover later niets meer. De auto op de Burgermeester Bos(geen familie van)straat en schoentoestand. Even stond de middag op losse schroeven, want 1 der jasritsen van HH raakte geheel uit zijn doen en was over en niet vast. Stoer dan maar zonder de vaste rits wilde HH en dus geen roet verder. Wat we op dat moment nog niet wisten, maar nu wel, gaat over veel vliegtuigen, veel treinen, veel telefoongerinkel en slechts een paar roeiboten. Vooral van de laatste ging veel stuur-, bak- en ander boordgedoe uit. Maar laten we ons hier beperken tot de zaken die er meer toe doen. Voorbij het vliegveld, over de snelweg A-13 heen, de weg naar Delft op langs de Zweth gingen we af op het eerste doel: landgoed de Tempel. Vrije toegang op zon- en feestdagen. De zon scheen en voor ons was het feest dus een dubbele reden om bezichtiging te doen. De oudste boom van Rotterdam is dat nog steeds daar. Dus op naar de ienieminidierentuin. Begeleid door een etude voor boomzaag spraken wij diverse pauwen en ook waren we op de speciale dag getuigen van een daad van minipaardontlasting. Onder dankzegging verder door het parkje geslenterd en aanleiding voor HH tot ontdekpoging van wachthuisje lijn 11, terwijl HF er even niets toe doend naar stond te kijken. Maar goed, de Tempel verlaten kostte weinig moeite want een eerder hek was niet meer. Langs een ster van een dik wit frans mannetje en een middels een grote vlag aangegeven soort saus de Zweth overgestoken door middel van brug. Een zich aldaar ophoudend obstakel wat bij één voertuig groen ofzo, deerde ons niet, zodat van aanzienlijke hinder bij ons geen sprake was. Graafwerktuig en bijbehorend personeel ontwijkend doken we tussen riet en water door en gingen met opgezweepte pas verder want er was waarschuwing voor gevaarlijk terrein. We wensten geen terreinaanval hoe dan ook. Kijk daar eens; een scooteromcatplaats. HH onderzocht en deed, als opvolger van Horst Derrick, een bijzondere ontdekking: de opbergruimten waren compleet leeg!!!!!!!! Met deze kennis, en op nadrukkelijk verzoek van HH, probeerde HF alsnog de eerste stenen aan het zicht te onttrekken, dan wel de aandacht daar vanaf te leiden. Voor een enkel pand dat de vorige keer nog recht van (be) staan had, was het doek gevallen. Anderen bleven moedig of worden zelfs van een wisse ondergang gered. Plezierjachten bekeken hebbend deden we weer een brug en kwamen zodoende terug in de warme lendenen van het o zo Overschie. Vermeldenswaard is nog kinderarbeid, maar onze belevingen leden daar niet meer onder. Omdat we onderweg al enige tijd zinvol van gedachten hadden gewisseld over de al dan niet tijdsbepalende factor van het voegwoord "'on" konden we gewoon schoenen uit en op weg naar, ook voor de 100-ste keer, vochtige versnaperingen en dies meer.

Afstand: deze keer iets meer dan 12 km. in iets meer tijd 2 uur 25 minuten

Feestelijke afsluiting: we vonden Boudewijn bereid Leffe blond, een mug, Corstendonk Agnus en een smaakvol garnituur aan te slepen.

Als tevreden heren ging het huizenwaarts.

Tot slot: dank u allen.