Met in het achterhoofd onze ruime ervaring van de vorige wandeling nog nadampend, leek het ons om diverse redenen verstandig deze week een ietwat eenvoudiger uitdaging met de natuur aan te gaan. Allebei gefascineerd zijnde door geometrie en mysterieuze aardse en onaardse dingen, kwamen we al filosoferend uit op een driehoek. De eerste gedachten gingen uit naar de Bermudadriehoek, maar tijdsgebrek en het ontbreken van een voor ons geheel naar eigen inzicht te volgen route, deed ons besloten de Berkenwoudse Driehoek te gaan doen. Dat deze driehoek zeker aan geheimzinnigheid niet onderdoet voor de grotere zus bij Bermuda, bleek al toen we op de weg naar Berkenwoude om geheel onduidelijke redenen de weg naar Bergambacht bleven vervolgen. Dat we niet in Schoonhoven terechtkwamen heeft ons inziens te maken met het afnemen van de mystiekrachten naarmate de afstand tot de Driehoek groter wordt. Enfin, deze stelling werd reeds op de weg van Bergambacht naar Berkenwoude bewezen. Wegwerkers van van Ooijen(de vrouwen van van Rammen) hadden één rijstrook van de tweebaansweg afgezet voor asfalteringswerkzaamheden. Om toch tot een min of meer doorstroming van het verkeer te komen, had men stoplichten geplaatst. Dat deze be-invloed werden door de krachten, bleek al enigzins toen het tegemoetkomende verkeer nog lang nadat het licht voor ons op groen stond, bleef toestromen. Toen ook een wals zich nog in het gevecht ging mengen, was de verwarring op haar hoogtepunt. Dankzij een van Ooijen (die eigenlijk politie-agent had willen worden) kon toch na enige tijd onze trip naar de Driehoek weer doorgang vinden.


Aangekomen in Berkenwoude werden wij weer op het verkeerde been gezet, wat erg vervelend is voor wandelaars als wij daar zijn. Uitgangspunt van de wandeling is de kerk, maar een bord ter plaatse liet ons weten, dat de kerk weg was. Gewaarschuwd door de eerdere gebeurtenissen, gingen wij echter op onderzoek uit en troffen de kerk dan ook in volle gloria aan. Al met al een warrig begin van het geheel, maar vanaf nu waren we op ons hoede en k

onden we van wandelstart gaan. Omdat de temperatuur behoorlijk gestegen was, waren er onmiddelijk dieren die het tijdelijke

van hier verwisselden voor het eeuwige daar.

Aan de andere kant was er overigens ook weer nieuw leven, zoals de lammetjes die in grote getalen ronddartelden.

Het dorp uitwandelend richting eendekooi Nooitgedagt werden we regelmatig verrast door geplons in de sloten en zagen diverse kikkers vluchten. Dit vluchtgedrag kwamen we verderop opvallend veel tegen van onder andere fazantvogel, eenden en ook een aantal verlate paashazen die het naar hen genoemde pad kozen.

Dat we in deze omgeving te maken hebben met Nederland is overigens erg duidelijk. Naast het polderlandschap zijn hier ook rietmoerassen, afgeplagt landbouwgrond en bossages te vinden. Door het ingrijpen zijn in dit gebied diverse mooie biotopen ontstaan waar zeldzame en minder zeldzame planten en dieren het goed doen. Amfibieën, roofvogels, plantensoorten hebben na het ingrijpen van de mens in dit geval er baat bij gehad hier naartoe te verhuizen. Omdat de natuur dit jaar door het late voorjaar enigzins achterop is in het ontluiken, konden wij weinig van bottende en bladmakende bloemen, planten en bomen genieten. De eerdergenoemde lammetjes deden daarentegen, samen met wat kalfjes onze wandelharten toch sneller slaan. Één lam-exemplaar met krulletjes en een grote bek bracht voor ons een prachtig ongeveer vier minuten durend lied ten gehore. Achteraf bleek dit Gordon te zijn, die we bij deze dan ook nog hartelijk willen danken voor het kostelijk vermaak. Ga zo door, zoek wat makkers erbij en jij komt er wel!! Na het intermezzo vervolgden wij ons weegs en hebben bij het vogelobservatiescherm dat gedaan wat daar verwacht wordt. Na ganzen, eenden, grutto's en een enkele scholekster te hebben bekeken, werd het tijd richting de auto terug te gaan. Nietsvermoedend zijn we nog twee keer opgeschrikt door plonzend water. Deze keren niet door kikkers veroorzaakt, maar waarschijnlijk door muskusratten, die hier bij bosjes leven en ook gevangen worden. Niet moe, maar wel voldaan en nagenietend van de rust die de Driehoek al met al uitstraalt, zijn we op zoek gegaan naar de afsluithoreca.

Moeilijkheidsgraad: voor angsthazen is het advies blijf weg, voor ieder ander een prettige wandeling zeker bij mooi weer

Afstand: een luttele 5,5 km

Duur: niet echt, in ons geval echter bijna 2 uur

Bier: Grimbergen dubbel en Maredsous 8