Oost West Maas Best

Met dank aan het A.D. van 28-10-2006 voor ge(mis)bruik van de kaart.

Het kwam er dan van. De heren zochten de fascinatie op van de
 Hoeksche Waard.
Want hiervoor en daarvoor zijn de heren altijd te porren. Me dunkt en u denkt misschien....

Daartoe uitgerust met een berijdbaar automobiel, 2 bereidzame heren die zich vele doelen stellen en deze met name naleven met uitzondering van uiteraard.

Het toeren viel alleszins mee (nee, wij vertellen geen thuisadressen, anders zou door de fanmail iedere buitensporigheid zijn doel verliezen) zodat wij bij molen de Hoop te Maasdam de auto mochten en wilden parkeren. Dat laatste met name.

Het is u ongetwijfeld bekend: heer Henk heeft zich bereidwillig aangepast aan het schoenenritueel en dit dan ook van harte. Proficiat. Heer Frans uit zich hierover gepast.

Het ging op weg, via een foutieve keuze kwamen wij tijdelijk op een zeer gevaarlijk eilandje terecht, waarvan met name lokale honden bezit hadden genomen, hun baasjes overigens akkoord zijnde hiermee uitstralend.

Een flinke tippel erin houdend verlieten wij door middel van links en rechts kijkend dit dorp en alras kwamen wij via de buitenwijken van Maasdam in rustigere omgevingen terecht. Overigens kregen wij van een lokale autoriteit te horen dat sinds deze route wereldkundig is gemaakt men er vele vreemden ziet. Mocht u geen liefhebber van horror verhalen zijn weest gewaarschuwd en blijf uzelve. Overigens is hier echt sprake van een fenomeen wist men ons te vertellen want ook al woonde je er allang, het bleef maar mooi.
Als opsteker van lokaal belang werd ons sterkte gewenst met de route en kregen wij de tip mee dat het een eind lopen was. Kijk, dat horen we graag. Daar komen we immers soms voor.

Na enige tippelwerk waarbij de conversatie niet werd geschuwd bereikten wij wat ons was aangeduid zijnde de oudste poldermolen van de Hoeksche Waard. Nou, om dat feit voor iedereen verborgen te houden hebben ze het goed ingepakt. Niettemin geeft een verweerd en doorlezen ANWB bord uitkomst. Wederom is het ledenverval van genoemde club verklaard. Er moet sprake zijn van drastisch geldgebrek, getuige de optische staat van het bord. Inmiddels wordt de molen ontzien van haar taak en geschiedt dit d.m.v. automatisme.

Hierna zou dan een van de hoogtepunten komen van de route, een minidorp genaamd Sint Anthonie-Polder. Nou, dat viel tegen. De huizen en de kerk zijn net zo groot als in niet-mini dorpen. Nadat de heren vastgesteld hadden dat de predikant een eigen parkeerplaats heeft (dat dienen de Amish ook maar eens te gaan zien, gaat dat zien) hadden wij onze teleurstelling over niet mini zijnde verwerkt en kon spontaan vervolgd met wandelen.

Ter verwarring naamswisselt de dijk van naam maar niettemin veranderen de uitzichten.

Ja, toen kwam een heftig moment aandiende. 
Kozen wij voor de angsthaasroute 
(in het AD omschreven als de korte route) 
of gingen wij verder dan iemand voor ons ooit geweest is. U begrijpt, wij gingen verder.

Dit betekent een rustpunt inlassen ter hoogte van Zwanegat en toch ineens rechtsaf. Deze beslissing levert geen extra punten maar wel vele extra kilometers.
U maakt dan beste lezers een vrijwillig uitstapje naar Westmaas alwaar u van alles kunt zien maar ook nog vele malen anders niet. Heer Frans wist heer Henk nog te melden dat het lokale kunstwerk dit niet was maar een oud ding wat heel lang geleden gebruikt werd voor maagoperaties en dergelijke op koeien uit te voeren. Toen nog heel gewoon. Meestal overleefden de beesten dit echter niet.
Vermeldenswaardig is verder niets dan geluk.

Tegendraads als heer Frans somtijds kan zijn volgden wij de route andersom hoewel wij ons wel naar voren bewogen, de hele route achterstevoren is voor heren op leeftijd onbereikbaar.

Zowel heen als terug kies je bij Vrede Best even een gesprek met een lokaal paard, want dit exemplaar staat bekend om orakel achtige winden te kunnen laten waarin de vrede wordt voorspeld. Dit verdient denken de heren wel nadere studie omdat naast de welriekende lucht een jaartal niet te ontcijferen viel.

Ja, toen kwam toch het moment om te aanvaarden datgene wat tot een goed einde voert, nl. de terugreis. Ook dat deden wij wandelend en ook voortgaand, want de dalende zon wees ons op het naderende donkerte.

Spontaan werd vergeten om in Cillaarshoek de kerk te bekijken dan ook de slagboom. Maar er moet wat te over te blijven niet waar.

De laatste 1,5 km ging voor heer Frans niet soepel maar desondanks wel vastberaden.
Klip en klaar verscheen de molen en de auto, zodat omgekeerd schoenenritueel en uitzicht op drank zorgde voor klaarheid in de situatie.

Drank nuttigden wij dichter bij huis dan ooit, en het was goed.

Afstand: totaal zeker 17 km, de voeten weten ervan

Duur: riant meer dan 3 uur

Moeilijkheidsgraad: je moet wel van asfalt houden

Pretparkgehalte:gemiddeld gewogen een 7,2

Versnaperingen: van een iers heerschap genaamd Murphy.