Wandeldewandel is en blijft het de- en advies. Precies vlak na het moment dat HF zijne billen volledig aan de wandelingen kon gaan overgeven, deed HH zijn aanbel. Uitgewuifd door de bij HF residerende Fons reden de heren richting Maasland teneinde aldaar maar vooral in die omgeving van oer-Hollands polderlandschap gebruik te maken. Op naar parkeerplaats bij sportpark de Commandeur was ons ingefluisterd. Aldaar aangekomen leek het ons bete
r eerst he
t gras ietwat te deformeren en richting parkeerplaats bij sportpark II te gaan. Aldus. Na uitstappen en aantrekkingen van schoenen voor wandelaars, die wij dan ook intussen zijn, toch voor alle zekerheid een lokale hondenverstopper anex krijtlijntrekker gevraagd naar de juistheid van onze plek. Helaas, sportpark I moest door ons geparkeerd worden. Dus zodoende naar ons eerste doel. Uiteindelijk dus goed terecht gekomen (was al eerder natuurlijk), wij op pad. Het Doelpad dat aangeprezen werd was voor ons onvindbaar, maar gelukkig wist een an
dere plaatselijkheid ons deze keer niet de helpende hand en daarom zelf besloten. Zonder Doelpad lukte het ons toch ten zeerste mooi te kijken naar diverse stukken omgeving va
naf de wandeldijk richting Middelwatering. Na begroeting van diversen en informatie over het bijten der vissen verbaasden wij ons over roeiboot met naam van HH, maar dan als oom. Wel mooi hoor. Omdat de veerpont naar Bommeer uit de vaart, wij langs prachtige uitgevouwde vouwcaravans richting de Pas Op Verlaag De Leuning. Met vereende krachten trachtten wij de leuning datgene aan te doen, maar een gedoemde mislukkingspoging. Langs de Vlaardingervaart ging ons pad verder door hek sluiten voorhonden naar een prinsgemaal. HH inform
eerde of de daar vlakbij klaargezette stoelen inderdaad voor algemeen gebruik waren, maar bootpoetsende meneer en mevrouw waren zeer verontwaardigd over de gestelde vraag. Uit een eerste steen bleek dat er een gesticht was met onder andere iemand die dacht dat hij een schaaf was. Aangzien HH op dreef was, durfde hij te betwijfelen dat de als eerste steen aangeduidd
e daadwerkelijk de eerste is geweest, aangezien deze dan in de lucht gemestseld zou zijn geweest. HF volmondig eens. Zodoende de Duifpolder door tot aan de Kwakelweg. Voordat aankomst daar ons lukte moesten we 2 hele kilometers kaarsrecht lopen. Dit lukte ons niet, aangezien dijen moesten kletsen toen een voorbijkomend paard met vrouw erop ons ineens ging uitlachen. Verder liep het goed
af, ook nadat we de oude trambaan van Delft naar Maassluis betraden middels het Gaagpad. De Zuidgaag was onze volgende doel, hoewel eigen weg volledig toegankelijk. Langs mooie huizen, gevangen vogels en een enkele poes werden we geleid. Op een smal bruggetje liet een plaatselijk meisjesfiguur ons blikkelijk merken dat wonen in Maasland( want daar waren we reeds weer aangeland) wel heel erg g
een pretje is. Ons kon het niet deren, want langs de bushaltje en een dependance van het grote kerkhof gingen we op zoek naar het oude karakteristieke dorpscentrum. Gevonden en inderdaad oud enzo. Nadat we ons nog even over een plaatselijk gebruik (het plaatsen van oud papier naast boom of lantarenpaal) hadden uitgesproken was het hoepla naar de auto en gingen we kijken of onze oude vriend Leen zich nog in het nabijgelegen versnaperingsgebouw de Krabbeplas ophield.
r eerst he
t gras ietwat te deformeren en richting parkeerplaats bij sportpark II te gaan. Aldus. Na uitstappen en aantrekkingen van schoenen voor wandelaars, die wij dan ook intussen zijn, toch voor alle zekerheid een lokale hondenverstopper anex krijtlijntrekker gevraagd naar de juistheid van onze plek. Helaas, sportpark I moest door ons geparkeerd worden. Dus zodoende naar ons eerste doel. Uiteindelijk dus goed terecht gekomen (was al eerder natuurlijk), wij op pad. Het Doelpad dat aangeprezen werd was voor ons onvindbaar, maar gelukkig wist een an
dere plaatselijkheid ons deze keer niet de helpende hand en daarom zelf besloten. Zonder Doelpad lukte het ons toch ten zeerste mooi te kijken naar diverse stukken omgeving va
naf de wandeldijk richting Middelwatering. Na begroeting van diversen en informatie over het bijten der vissen verbaasden wij ons over roeiboot met naam van HH, maar dan als oom. Wel mooi hoor. Omdat de veerpont naar Bommeer uit de vaart, wij langs prachtige uitgevouwde vouwcaravans richting de Pas Op Verlaag De Leuning. Met vereende krachten trachtten wij de leuning datgene aan te doen, maar een gedoemde mislukkingspoging. Langs de Vlaardingervaart ging ons pad verder door hek sluiten voorhonden naar een prinsgemaal. HH inform
eerde of de daar vlakbij klaargezette stoelen inderdaad voor algemeen gebruik waren, maar bootpoetsende meneer en mevrouw waren zeer verontwaardigd over de gestelde vraag. Uit een eerste steen bleek dat er een gesticht was met onder andere iemand die dacht dat hij een schaaf was. Aangzien HH op dreef was, durfde hij te betwijfelen dat de als eerste steen aangeduidd
e daadwerkelijk de eerste is geweest, aangezien deze dan in de lucht gemestseld zou zijn geweest. HF volmondig eens. Zodoende de Duifpolder door tot aan de Kwakelweg. Voordat aankomst daar ons lukte moesten we 2 hele kilometers kaarsrecht lopen. Dit lukte ons niet, aangezien dijen moesten kletsen toen een voorbijkomend paard met vrouw erop ons ineens ging uitlachen. Verder liep het goed
af, ook nadat we de oude trambaan van Delft naar Maassluis betraden middels het Gaagpad. De Zuidgaag was onze volgende doel, hoewel eigen weg volledig toegankelijk. Langs mooie huizen, gevangen vogels en een enkele poes werden we geleid. Op een smal bruggetje liet een plaatselijk meisjesfiguur ons blikkelijk merken dat wonen in Maasland( want daar waren we reeds weer aangeland) wel heel erg g
een pretje is. Ons kon het niet deren, want langs de bushaltje en een dependance van het grote kerkhof gingen we op zoek naar het oude karakteristieke dorpscentrum. Gevonden en inderdaad oud enzo. Nadat we ons nog even over een plaatselijk gebruik (het plaatsen van oud papier naast boom of lantarenpaal) hadden uitgesproken was het hoepla naar de auto en gingen we kijken of onze oude vriend Leen zich nog in het nabijgelegen versnaperingsgebouw de Krabbeplas ophield. Duur: 2 uur 20 min.
Lengte: 10 km
Bier enzo: Palm en Duvel, vergezeld van hapjes
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten