Rhoonse duinen

Vluchtig en snel. Dat zijn de kenmerken van deze tijd. Derhalve niet gezwetst met niet ter zake maar nochtans direct van start.
Wij begaven ons naar Rhoon, alwaar men ook kasteelt. Parkeren kunt u bij de metro of bij genoemd kasteel. Hiervandaan start de route die wij vrijelijk beliepen naar analogie van de heer Wim vd Bremen waarvoor wij onszelf maar ook hemzelf zeer bedanken.
U vindt alhier de wandeling.
Aangezien Wim alles prima beschrijft laten wij het hierbij.

Wij startten vanaf de metro, overstaken deze op onze beurt en liepen snel naar het kasteel. Geen tijd voor foto's dus verder het park in en op de kerklaan l.a. Via scherp l.a. langs een pompstation (ja ja) en dan l.a. langs een benzine station (nee nee, Wim!). Wij ontdekten hoe dan ook. Gauw verder, dit kost tijd. Via l.a. het bospad in en wij waren in Valckenstein. Dit immense plukje natuur moest uiteraard ook zo snel mogelijk worden bedwongen dus wij gunden ons geen tijd tot bezichtiging laat staan. Wel viel ons op dat enkelen hier woonden ter volle vreugde van geluiden van de moderne auto en trein tijd. Hoe leuk en rustig zal het hier ooit zijn geweest.
Memorabel is ook de doorgang via de Griekse tempelingang in het moderne Poortugaal. Volgens Frans was Spaanje ook dichtbij, waarna Henk natuurlijk grappig moest zijn en Fraankrijk benoemde en vroeg naar Madeira. Het antwoord van Frans was derhalve schunnig dat vergetelheid gepast.
Om die reden een gedicht:

Oh Neederland, denkend aan zie ik vol, druk, soms chaos
Wandelen doen wij niet met ons haar los
Bedachtzaam, holle vaten, vriendelijk en oprecht
Wandelen doen wij niet scheef maar recht
op
Oh Neederland, zien wij teneergang
verlangen wij naar waarchuwing van JP
zijn wij dan niet blij? Oh jee
Die film, die niemand wil uitzenden
nieuwsgierig of blij zijn met elkaar laten wij, venten
en damen
Oh Neederland, met elkaar kommer en kwel
als de heren er zijn voelt het wel
Oh Neederland, soms is een jarig
schenkt dan bier en niet karig
Oh
Oh
Aha!

Wanneer genoemde Wim wordt aangehouden dan keert de rust terug bij het zien van het kasteel. Weer zult u zeggen. Jawel. Wij kunnen en willen niet veranderen.
Het stemde droevig dat de wandeling teneinde overstap naar liederlijk drankgenot.
Oh Rotterdam, wat heb je toch vele gelegenheden ter laving van de dorst.
En als dan de honger toestaat torpedeerden wij met grote snelheid enkele garnalen en schroomden noch deinsden wij voor Griekse ballen.
Frans beviel van een persoonlijke overwinning en nam Orval tot zich. En dat met smaak.
Hoezee, wij nemen er 2.
Proost!