KKK

Door allerlei ditjes en datjes was het voor de heren even niet mogelijk de anders zo trouw uitgevoerde wandelbezigheden uit te voeren, maar na een maand stonden we beiden weer te trappelen en niet alleen van ongeduld. Dit resulteerde in een kordate afspraak en ook een prachtig avontuur en waarheen dan. Omdat het begintijdstip niet alledaags zou zijn, moest er gekozen worden voor een in de buurtevenement. Heer Frans had achter in zijnen broekzak geen slaatje maar wel een routebeschrijving ontdekt vanwege het Nivon bij hande van kopierecht Wim van den Bremen versie 080411. Dankuwel. Voor de niet-insiders deze link: http://www.tweevoeter.nl/wandelroutes/schiedam_kethel_kerkbuurt_kandelaar.php . Voor de exacte beschrijving vervoege men zich dus te aldaaro. Dus naar Schiedam jawel. Gekomen via mooie wegen en dergelijke lieten we onzelf geen andere keuze dan te starten bij in de buurt van het later door ons nog te bezoeken oude raadhuis (bij gebrek aan de nieuwe uitvoering daarvan) aan de Schiedamseweg. Heer Henk had speciaal mooie nieuwe schoenen gekocht en eerst door Spaanse dreven heen en weer gereden. Maar de vuurdoop des schoenens vond plaats op deze middag en niet anders. Niet onder de indruk van en ook niet aangetrokken door winkelcentrum Spaland ging het over de Schiedamseweg langs ronddartelkonijnen naar het Noordeinde. Dit was voor ons gezien de woningbouw en zoverder een prettig begin. Blijkbaar had men op ons gerekend want bij de kerk was sprake van feestgedruis en klokgeluid zoals te horen is als u op dit plaatje klikt.

Ietwat confuus van dit onthaal volgden wij de instructies van de route. Door de confusiteit ging het niet even niet goed en stonden we na korte tijd alweer bij daar waar de auto geparkeerd stond, wel met een déja vu-gevoel. Enfin, weer naar het Noordeinde langs de kerk (nu slechts gepaste stilte) en het nog maar eens proberen via een iets andere insteek en langs een trio bakvis. Zonder nadrukkelijk in paniek te raken kreeg een indruk ons te pakken, dat ook deze poging niet ging leiden tot het door ons gewenste resultaat. Maar na onverwijld ingrijpen door een Golden Retriever voorzien van bazin die ons een mooi staaltje van links/rechtslessen gaf, ging het steeds beter met de heren en kwamen we gestaag maar doelbewust op het juiste pad, zoals de heer vdB ons had voorgeschoteld. Het naambord Windas zorgde voor ongeveinsde verbazing. Een waarlijk bestaande gehuchtkern van minstens 1 maar waarchijnlijk toch hoogstens 3 huizen. Vervolgens naar Kerkbuurt waar een aha-erlebnis plaatsvond qua kerk en eerdere wandeling. De in grote getalen aanwezige kippen konden zich de eerdere ontmoeting ook nog voor de geest halen, zodat over en weer het een geklets van lieve lust was. De snoek met nummer DL3000 was voor ons ook nog eens een streling voor diverse zintuigen. Maar ja de spoorlijn oversteken was het volgende devies en wel alvorens er geen nog een trein aan zou komen. Een wandeling over de spoorbielzen en tussen de rails leek ons wel nieuw maar ontzettend saai, vandaar verder met de oorspronkelijke opdracht. Tussen de spoordingen en de bebouwing van Kandelaar overkwam ons iets wat zelden voorkomt. We werden besprenkeld middels hemelwater. De in aller ijl aangeplante bomen boden naast de altijd op alles voorbereide heer Henks tegenregenscherm bescherming en beschutting. Dat werd door minstens twee fietsenden ontdekt en deed voorbeeldvolgend gedrag ontstaan. Eén der fietser wenste incognito maar de heren zijn niet van zulk gedrag gediend, en daarom gewoon tikkie en vanaf dat moment was de fietser hem. In het droge seizoen gingen de benen en de rest van de herenonderdelen vrolijk verder. Honden, zwanen, paarden, koeien, zwaluwen en nog veel meer dieren mochten we ontmoeten, maar zoals altijd bereikten we ons uiteindelijke doel. Eerst mochten we nog een brave teckel in een fietstas zien, terwijl de niet-brave teckel er zwaar vermoeid achteraan hobbelde. Na ook dit enigzins te hebben verwerkt en het aanschouwend waarnemen van naar ons inzien kunst, streken we neer op het terras van het eerder genoemde raadhuis en zodoende werd het een afgesloten geheel. Op de terugweg met het automobiel zagen we nog een belgies mobiel voertuig dat op al onze 424 vragen negatief antwoordde. Ons humeur bleef echter opperbest.

Lengte: door onze eigengereide invulling geen 8,1 maar 10 km.

Duur: twee uurtjes en vijftien minuutjes

Versnaperingen: Grimbergen dubbel begeleid door bittergarnituur met onder andere gevierendeelde frikandel.

Waardering: ruim voldoende