Wat schrijven ze nu weer? Is het wat? Gaat u er eens lekker voor zitten en neem tot u wat de heren deze week met u willen delen. Wellicht wilt u iets van ons leren en om dan maar met de deur in huis te vallen eerst iets educatiefs. Wist u dat heer Henk meer dan 1 paar wandelsokken tot zijn beschikking heeft? Nou mooi wel dus. Bovendien is de Zevenhuizerplas een kunstmatig Nederlands meer ten oosten van het riviertje de Rotte. Het doet dienst als 
recreatieplas en is tevens, weliswaar samen met de directe omgeving, recreatiegebied. Jawel lieve kijkbuiskinderen en daarom ter recreatie gingen de heren daar de wandeldingen doen. Heer Henk had buiten de deur des huizes gegeten, maar er werd geen pret gedrukt. Dit gaf heer Frans directe aanleiding om zijn zurevruchtmobiel naar heer Henk te dirigeren. Vreugde viel iedereen ten deel. Nadat heer Henk ook zijn eega had laten weten over de hoeveelheid wandelsokken werd er dus naar de eerder genoemde plas getogen. Sinds onze laatste visite te aldaar, zo werd ons al ras duidelijk gemaakt, had uitbreiding plaatsgevonden. Blij met dit gegeven stopte de Citroen bij een grote P en toonde dat zes onderdelen opengeklapt kunnen worden. Even later bleken al deze onderdelen ook weer te kunnen sluiten. Dat was voor een andere auto in de buurt aanleiding om ook diverse deuren etcetera te openen en wez
ens naar buiten te laten. Hoewel de tekst op die auto tot oppassen maande, kon 
heer Henk zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en informeerde naar de aard van de wezens. Hem werd bevestigd dat geen sprake was van buitenaards maar van honds. Even later werd aan ons net als aan een aantal ganzen duidelijk dat er zelfs een jachthond (overigens niet bewapend anders dan met blaf en lol) in hun midden verbleef. Nauwelijks bijgekomen liepen we langs het strand en jawel hoor. Ook bij dit recreatiegebied mag op een stukje grond naakt rondgehobbeld worden. De zich ten tonele voordoende visser had zo zijn eigen invulling met betrekking tot de kledingvoorschriften en hengelde dat het een lieve lust was in daartoe ge-eigende vissersoutfit. Wij kozen toch maar voor het andere en tevens hazenpad op naar een aantal zee- dan wel meerhon
den die ergens moesten komen van de bazinnen. Dat gaf aan ons mooi de kans door te gaan richting een stukje waterwoud. In eerste instantie vermoedden we onbewoondheid maar gezien de nog in de bomen hangende brievenbus kan daarvan geen sprake zijn. Inmiddels overkwam ons ie
ts wat meestal achterwege blijft. Hemelwater werd over ons uitgesprenkeld. Gelukkig wist heer Henk dat regenwater altijd van bovenaf is, zodat heer Frans direct weer gerustgesteld was en het gesprenkel snel stopte en een minikikker ons vrolijk gedag kwam zeggen. Wellicht had dit als oorzaak de sterke arm die met auto en al zich bij de opdoemende AH-tent ophield. We waren onder de indruk: links naar verluidt de mooiste bewoonbaarheden aan de plas op de duin in aanbouw en rechts een mooi uitzicht over de plas slechts beperkt door een in aller ijl neergezet noodwinkelcentumpje. Hier werden we nog maar weer eens gewezen op het feit dat Japanners goed hebben nagedacht en in auto's een achteruitmogelijkheid hebben ingebouwd. Nog was de verbazingdingen niet over nu ook nog palmen en stormvloedkering onze netvliezen beroerden. Even blind hierdoor vervolgden we een no
g niet klare weg niet over maar langs een reservebrug tot zandbergen en water ons de doorgan
g leek te versperren. Was teruggaan het devies? Driewerf neen, eenmaal zover gekomen dan ook doorzettersmentaliteit. Daarom een liggend baggerdepotwaarschuwing rijker maar de grote oversteek was een feit. Door natuur en wederom een levensloze kikker op het pad. Jongens jongens wat hebben deze diertjes het zwaar. Maar dit terzijde en niet aan de grote klok. Flink op- en uitgedroogd ging het nog langs een huiswinkel met waterplanken en doemde de parkeerplaats op en streken we neer bij aanpalende horeca met opvallend stille papegaaien, waarvan 1 gevlucht. Van uitbreiding des plasses is zeker sprake, maar daarop uitgebreid ingaan gaat ons te ver.
recreatieplas en is tevens, weliswaar samen met de directe omgeving, recreatiegebied. Jawel lieve kijkbuiskinderen en daarom ter recreatie gingen de heren daar de wandeldingen doen. Heer Henk had buiten de deur des huizes gegeten, maar er werd geen pret gedrukt. Dit gaf heer Frans directe aanleiding om zijn zurevruchtmobiel naar heer Henk te dirigeren. Vreugde viel iedereen ten deel. Nadat heer Henk ook zijn eega had laten weten over de hoeveelheid wandelsokken werd er dus naar de eerder genoemde plas getogen. Sinds onze laatste visite te aldaar, zo werd ons al ras duidelijk gemaakt, had uitbreiding plaatsgevonden. Blij met dit gegeven stopte de Citroen bij een grote P en toonde dat zes onderdelen opengeklapt kunnen worden. Even later bleken al deze onderdelen ook weer te kunnen sluiten. Dat was voor een andere auto in de buurt aanleiding om ook diverse deuren etcetera te openen en wez
ens naar buiten te laten. Hoewel de tekst op die auto tot oppassen maande, kon 
heer Henk zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen en informeerde naar de aard van de wezens. Hem werd bevestigd dat geen sprake was van buitenaards maar van honds. Even later werd aan ons net als aan een aantal ganzen duidelijk dat er zelfs een jachthond (overigens niet bewapend anders dan met blaf en lol) in hun midden verbleef. Nauwelijks bijgekomen liepen we langs het strand en jawel hoor. Ook bij dit recreatiegebied mag op een stukje grond naakt rondgehobbeld worden. De zich ten tonele voordoende visser had zo zijn eigen invulling met betrekking tot de kledingvoorschriften en hengelde dat het een lieve lust was in daartoe ge-eigende vissersoutfit. Wij kozen toch maar voor het andere en tevens hazenpad op naar een aantal zee- dan wel meerhon
den die ergens moesten komen van de bazinnen. Dat gaf aan ons mooi de kans door te gaan richting een stukje waterwoud. In eerste instantie vermoedden we onbewoondheid maar gezien de nog in de bomen hangende brievenbus kan daarvan geen sprake zijn. Inmiddels overkwam ons ie
ts wat meestal achterwege blijft. Hemelwater werd over ons uitgesprenkeld. Gelukkig wist heer Henk dat regenwater altijd van bovenaf is, zodat heer Frans direct weer gerustgesteld was en het gesprenkel snel stopte en een minikikker ons vrolijk gedag kwam zeggen. Wellicht had dit als oorzaak de sterke arm die met auto en al zich bij de opdoemende AH-tent ophield. We waren onder de indruk: links naar verluidt de mooiste bewoonbaarheden aan de plas op de duin in aanbouw en rechts een mooi uitzicht over de plas slechts beperkt door een in aller ijl neergezet noodwinkelcentumpje. Hier werden we nog maar weer eens gewezen op het feit dat Japanners goed hebben nagedacht en in auto's een achteruitmogelijkheid hebben ingebouwd. Nog was de verbazingdingen niet over nu ook nog palmen en stormvloedkering onze netvliezen beroerden. Even blind hierdoor vervolgden we een no
g niet klare weg niet over maar langs een reservebrug tot zandbergen en water ons de doorgan
g leek te versperren. Was teruggaan het devies? Driewerf neen, eenmaal zover gekomen dan ook doorzettersmentaliteit. Daarom een liggend baggerdepotwaarschuwing rijker maar de grote oversteek was een feit. Door natuur en wederom een levensloze kikker op het pad. Jongens jongens wat hebben deze diertjes het zwaar. Maar dit terzijde en niet aan de grote klok. Flink op- en uitgedroogd ging het nog langs een huiswinkel met waterplanken en doemde de parkeerplaats op en streken we neer bij aanpalende horeca met opvallend stille papegaaien, waarvan 1 gevlucht. Van uitbreiding des plasses is zeker sprake, maar daarop uitgebreid ingaan gaat ons te ver.Om de plas te ronden trokken we anderhalf uur uit in stevige pas dus zal de afstand om en nabij de zeven kilometertjes zijn.
Er werd gesnacked en zowel blond als bruin smeerden de keel. Dank u wel meneer Leffe.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten