Nieuw

Binnenkort openen wij ..... ons nieuwe filiaal
Houdt u op de hoogte
Meldt uzelf
Komt in actie
Klinkt op nieuw en spoedig volgt....

Centurions

Avé Lecturi. De titel van dit heeft uitsluitend betrekking op de mijlpaal, die inhoudt, dat van alle wandelingen die de heren inmiddels achter zich hebben, dit de honderdste schriftelijke beschrijving is. Wij feliciteren onszelf hiermee. Maar goed, U weet wel, maar misschien niet. Heren lopen her en der en dan later soms dezelfde her of dezelfde der als en indien sprake is van veel fijnheid in de loopomgeving. Gevolg daarvan is dat beschrijving soms op hetzelfde kan uitdraaien. Laat ons echter niet weerhouden en dan nu een tweede poging en wel van destijds nog Overpoep, maar inmiddels verbasterd tot Overschie. Over snelweg en dergelijke dus naar dat gedeelte van Rotterdam, dat bij de heren ook wel bekend staat als Frederiksoord. Daarover later niets meer. De auto op de Burgermeester Bos(geen familie van)straat en schoentoestand. Even stond de middag op losse schroeven, want 1 der jasritsen van HH raakte geheel uit zijn doen en was over en niet vast. Stoer dan maar zonder de vaste rits wilde HH en dus geen roet verder. Wat we op dat moment nog niet wisten, maar nu wel, gaat over veel vliegtuigen, veel treinen, veel telefoongerinkel en slechts een paar roeiboten. Vooral van de laatste ging veel stuur-, bak- en ander boordgedoe uit. Maar laten we ons hier beperken tot de zaken die er meer toe doen. Voorbij het vliegveld, over de snelweg A-13 heen, de weg naar Delft op langs de Zweth gingen we af op het eerste doel: landgoed de Tempel. Vrije toegang op zon- en feestdagen. De zon scheen en voor ons was het feest dus een dubbele reden om bezichtiging te doen. De oudste boom van Rotterdam is dat nog steeds daar. Dus op naar de ienieminidierentuin. Begeleid door een etude voor boomzaag spraken wij diverse pauwen en ook waren we op de speciale dag getuigen van een daad van minipaardontlasting. Onder dankzegging verder door het parkje geslenterd en aanleiding voor HH tot ontdekpoging van wachthuisje lijn 11, terwijl HF er even niets toe doend naar stond te kijken. Maar goed, de Tempel verlaten kostte weinig moeite want een eerder hek was niet meer. Langs een ster van een dik wit frans mannetje en een middels een grote vlag aangegeven soort saus de Zweth overgestoken door middel van brug. Een zich aldaar ophoudend obstakel wat bij één voertuig groen ofzo, deerde ons niet, zodat van aanzienlijke hinder bij ons geen sprake was. Graafwerktuig en bijbehorend personeel ontwijkend doken we tussen riet en water door en gingen met opgezweepte pas verder want er was waarschuwing voor gevaarlijk terrein. We wensten geen terreinaanval hoe dan ook. Kijk daar eens; een scooteromcatplaats. HH onderzocht en deed, als opvolger van Horst Derrick, een bijzondere ontdekking: de opbergruimten waren compleet leeg!!!!!!!! Met deze kennis, en op nadrukkelijk verzoek van HH, probeerde HF alsnog de eerste stenen aan het zicht te onttrekken, dan wel de aandacht daar vanaf te leiden. Voor een enkel pand dat de vorige keer nog recht van (be) staan had, was het doek gevallen. Anderen bleven moedig of worden zelfs van een wisse ondergang gered. Plezierjachten bekeken hebbend deden we weer een brug en kwamen zodoende terug in de warme lendenen van het o zo Overschie. Vermeldenswaard is nog kinderarbeid, maar onze belevingen leden daar niet meer onder. Omdat we onderweg al enige tijd zinvol van gedachten hadden gewisseld over de al dan niet tijdsbepalende factor van het voegwoord "'on" konden we gewoon schoenen uit en op weg naar, ook voor de 100-ste keer, vochtige versnaperingen en dies meer.

Afstand: deze keer iets meer dan 12 km. in iets meer tijd 2 uur 25 minuten

Feestelijke afsluiting: we vonden Boudewijn bereid Leffe blond, een mug, Corstendonk Agnus en een smaakvol garnituur aan te slepen.

Als tevreden heren ging het huizenwaarts.

Tot slot: dank u allen.

Krimpt den IJssel? Nee, niet de Lek.

Hoewel u intussen weet van de voorpret en het gestuntel hadden wij deze week wederom de hulp van onze bekende Wim, waarvan. Sprake is van doortastendheid, bereidheid tot reizen en het strekt tot hulp als u niet bang bent om te wandelen en ook de zin ervan erkent. Wij deden.
HF haalde HH op, tot zover. Wij reden over de algerabrug en parkeerden bij de stoplichten LA.
Hier stoppen volgens anderen de volgende bussen 193, 194, 195 en 196. U ervaart drukte van ons belang. Maar goed.
Na alleen HF schoenen ritueel slachting ging het onder de N 210, u weet wel, die weg die steeds wegzakt, middels een tunnel naar de rotterdamseweg. Vanaf hier willen wij u graag wijzen op de bestaande route beschrijving die dit keer waanzinnig wel klopte en juist bleek.
Wij overkwamen gigantisch mooi aangekochte huizen, mooie tuinen en vooral wederom bevestiging that size does not matter indeed. HF had last van donkere foto's maar de HH hebben voor donkere vuren gestaan. Pff.
Wat een mooie plas hebben wij gerond. Maar van een klimrek laat staan ervoor was geen sprake. Geeft niets hoor Wim, je blijft een kanjer.
Middels de Lekdijk wandelt u naar Krimpen aan de Lek, hetgeen best te doen was. Onderweg kregen wij te maken met afkoeling maar slechts aangaande de temperatuur. Zelfs het schrijven van dit epistel doet bevriezen.
Ook werden wij wederom voorbeelden gewaar van kleine woningen, soms bewoonde men alleen een keuken met kookeiland, maar de kachel stond aan. Ook lette men niet op de omvang van de woning, want die was er soms niet. Aangaande de maatvoering duiden wij nog. Onderweg aanschouwden wij verzameldrang van met name oudere voertuigen, zeg maar van voor de kredietcrisis. Niet allemaal even geweldig en de surroundings evenmin. Niettemin tot aan de molenweg is het doorbijten en dan LA. Wij ondergingen het kerkhof met gepaste en kunnen u melden dat rust hier de boventoon voert. En het is sfeervoller dan die nieuwe.
Helaas moet u bij de Tiendweg helemaal terug lopen naar Krimpen aan den IJssel. Misschien kan Wim hier in de toekomst nog wat op verzinnen.

Onderweg lazen wij bijgaande mededeling. U doet het er maar mee.
Klaar!

Drank: palm uit de tap en westmalle dubbel.
Eten: luxe borrelgarni, maar troost u, slechts prijsverhoging grondslaagt hier.

Niettemin: 8 km in een straf tempo.
Waardering: 6 1/2.

Voor de dierenvrienden zoals de HH:

Rotjeknorrrrr Kunstttt en waterwerk

Dames en meisjes, jongens en heren. Fijn dat u net weer begonnen bent aan een volgende episode uit de reeks en serie "Wat de heren zoal doen en meemaken". Het zal u inmiddels niets verbazen en ons ook niet en daarom een keer geen nieuwe omgeving maar wel een nieuwe route. En dat kan uiteraard in Rotterdam. Beide wiegen stonden niet daar, maar de één gewoond en de ander nog steeds. Deze laatste pas huis gekocht hebbende (kredietcrisis noopte tot koopgedrag) nodigde eerste uit en die gaf gevolg. Zodoende na huisbezichtiging naar hartje stad alwaar zeer succesvol parkeergedrag ten toon werd gespreid ter hoogte van later te bezoeken horeca. Eigenlijk al direct na aanvang der tippelingen, werden we een creatuur gewaar. Normaal gesproken spreken noch schrijven de heren over deze wezens, maar gezien de grootte ( weer een score vóór de stelling "size does matter") toe dan maar. Deze uiting van Kunstttt heeft zovele tongen losgemaakt dat we, voor die ene lezer die nog niets over Kabouter Buttplag heeft gehoord, een fotootje laten zien. HH wist van een rondje Rotterdam en daaraan begonnen we dus dolenthousiast. Langs het Oude Tramhuis (mooie gelegenheid om uit te gaan of in te gaan volgens anderen) de Westersingel op naar de spoorrailswegen. Eerst kregen we nog meer Kunstttt voorgeschoteld van onder andere en onder meer de heer Rodin. Daarna trams en bij het Doelenplein deviadeerden we vanaf het Rondje naar waar eens de letters CENTRAAL STATION op een gebouw stonden. In verband met verbeter- en veranderlust te Rotterdam komt er een geheel nieuw en dat wekte uiteraard de nieuwsgierigheid der heren. Discussies over het terugkeren van de oude belettering vieren hoogtij in de stad van Erasmus, maar ons werd duidelijk dat er vooral veel kluswerk wordt verricht. Een trein hebben we overigens niet mogen zien. Na onderdoorgang na het Proveniersplein richting Schiekade. De ene merkwaardige verrassing na de andere. Van vioolbouwer tot pandhuis(met daadwerkelijk een verpander die het pand verliet) en daar kwam loutering. Wat wij met ons tweebeiden vooral zijn, is blijkens markies bij horeca dusdanig aangeslagen en is aanleiding geweest voor twaalf. Waarvan akte en foto. Enfin Schiekade onder trein door naar Hofplein. Links fonteingeraas (ondanks heerlijk avondje) en rechts wederom Kunstttt. Op de Coolsingel aangekomen pikten we het rondje weer op. Hier zelfs toe te passen Kunstttt tentoongesteld en wel op straat in de vorm van multifietsen. Onder de indruk maar niet uit het veld werden we een nouveau-iteit gewaar waaraan men middels mooie witten stippen bij voetgangerslicht kan aflezen hoe lang het nog duren zal voordat er overgestoken mag worden. Jawel, want kennis is macht. Langs Monsieur Jacques (K) de Westblaak overgestoken en zo naar het buitengedeelte van het Maritiemmuseum(K). Daar troffen we twee vrienden van vorige week. Ronddartelend in de buurt van de Wijnhaven doken we een zwart gat in en tot onze verbazing stond daar ineens een gedateerd maar vooral wit gebouw ook wel het Witte Huis genoemd. Vroeger het hoogste gebouw van Rotterdam, maar ruimschoots ingehaald in de loop der tijd. Over de brug waar onze kroonprins zijn naam aan geleend heeft, het Noordereiland een klein stukje op. HH vroeg een ieder af hoe de Hef toch aan zijn/haar naam komt, maar ook HF deed een tast in het duister over reden, oorzaak en gevolg. Dan maar via Villa Zebra (Kunstttt voor de kleintjes) naar de Zwaan (voorheen zwiebelbrug), net voordat scheepvaart doorgelaten zou worden en ons dus een koude wachtperiode bespaard bleef. Verbaast over de vele verschillende afmetingen van de afgemeerde Spidoboten, dan maar naar hun kassa. Langs zeevismeneer aan het Vasteland (ja, waar anders) en kerkje aan overkant daarvan, doorgestoken naar de witste straat van Rotterdam. Over Westersingel richting stopplaats. In het zicht daarvan dacht HF er verstandig aan te doen te melden dat de wandeling zonder neerslag was verlopen. Op de een of andere manier leidde dit vrijwel direct tot regen. Niet meer doen dus, domme jongen. De horeca bracht uitkomst. Ons rondje was ten einde.

Wandellengte en categorie: ca. 10 km. educatief

Duur: 1 uur 50 min.

Bieren: Mug, Anker bok, Dulle Griet; begeleid door oosters bittergarnituur, jummie

Stickers? niet nodig

Oh Papendrecht, welk een mooie wandeling werd ons daar beloofd.
HF had uitgedokterd dat een bestickerde wandeling ons maar ook u zou voorzien van pret, verbeelding, oh was ik maar, zie ginds komt de HH, zie de maan schijnt, en zo kunnen we wel doorgaan maar doen we natuurlijk niet.
Aangezien HH de snelste was werd met behulp van diens veroermiddel gekozen voor aanvang en gang naar Papendrecht. Aldaar kon de wandeling naar verluid aanvangen. Na wat treurniswekkende aarzelingen lukte het de HH onbetaald parkeer te vinden. Wel vroeg een heer ter plaatse om het vreselijk langwerpige voertuig van HH een stuk achteruit te plaatsen teneinde een bocht te kunnen nemen. Ja, in Papendrecht is men gewend, dat moge.

Niettemin wilden wij door een ieder aardig gevonden worden zodoende gaven wij gevolg en aldus.
Nadat eindelijk de schoenen waren verschenen aan de juiste voeten kon het op pad. Nu, dat moge in dit geval zeker niet al te letterlijk. Er zou sprake zijn van stickers en onderweg verduidelijking. Niets van dien, wij kunnen nu reeds verklappen dat slechts 2 stickers ons ten dele, maar wellicht heeft dat te maken.
Nadat wij heen en weer liepen, de lokale horeca bombardeerden met vragen en zij niets toevoegden besloten de HH met de rug naar het water vanaf het veerplein (want dat bestond wel) naar links te gaan en volgden wij het water.
Wij volgden het water LA.
Misschien vreemd maar wij bleven het water LA volgen.
Wij volgden het water LA.
Op enig moment werden wij ingehaald door een heerschepsel met haast en wijd stappende benen. Het zag maar niet uit. Men moest zelf weten.
Nadat genoemde mannelijkheid ons had ingehaald ging men verderop toch over tot pauze, rare bewegingen met de benen en bij onze toenadering verdween men een pand in. Hoegenaamd weten de HH dat deze heer daar niets te zoeken had. Er was sprake van angst.
Wij bogen uiteindelijk RA om te voorkomen dat wij in Sliedrecht terecht zouden komen, waar wij echt niets te zoeken hadden. Wij liepen RA en daarna rechtdoor.
Wij liepen vooral rechtdoor en ontwaarden slecht voegselwerk en een pand waarvoor redding hoe dan ook te laat zou zijn.



Uiteindelijk RA richting water, voorbij natuur beesten met verwondering en uiteindelijk weer naar het Veerplein.

Wat kunnen wij er nog meer over zeggen. Wij hebben routes meegemaakt met echt veel betere duiding, maar waren die ook zo afwisselend. Zeker.



Hadden wij u al verteld over de timmerman?

Waren ze ook gevarieerd? Meer dan dat.
Waren ze ook avontuurlijker? Vanzelf maar dat spreekt.
Waren ze ook voorhanden? Deze middag niet.
Hoe dan ook, wij liepen ruim 1 1/2 uur, de afstand beliep ca 8 km en het was waterkoud.

Wij dronken dubbele westmalle dubbel en genoten de garnituur in een bittere variant.
Prettig weekend namens de HH.

Nee, er was en is geen sprake van onmin tussen de heren, waardoor er wekenlang geen wandeluitleg door ons is gegeven. Wel was er een geduchte afstand tussen HH en HF, aangezien voor HH een periode van niet-hoeven-loondiensten was aangebroken en hij een trip downunder heeft gemaakt. Heelhuids en van harte werd daarom deze week de wandeldraad weer opgepakt. Ondanks de woorden van de heren Peter en Erwin en al hun collegae werden we door zon begeleid en reed HH fluks richting Oud-Charlois en wel naar de Boergoensevliet. Gebaseerd en ge-inspireerd door een route van, jawel daar istieweer, WvdB, leek het ons nuttig om dit stukje van Rotterdam te bezichtigen. Zonder schroom startten we bij de Kromme Zandweg. Onder het uitwisselen van wel en wee, zagen we een mooie singel voorzien van statige panden. Bij het inslaan van de Frans Bekkerstraat werden we ons bewust van een in- en verkoopplaats van muziekdragers. Even achter het podium gekeken hebbende en ons afvragend wat het nut is van ging het verder en wel via de Jaersveldstraat naar de Charloise Kerksingel. Hier werden we aangenaam verrast door een authentiek stukje en geven de netvliezen aangename signalen door met als noemer een mooi oud dorpskerkplein. Naast prachtige oude (winkel)panden is eethoreca gevestigd. Alles bijna te mooi om daar te zijn en daarom paste stilte, maar niet van onze zijde. Via de Kaatsbaan verder. Plotselingklaps ontwaarde HH een grote krijshaaninstallatie. Dus wij van de route af en naar de Waalhaven hoek Oost- en Noordzijde. Aldaar ten eerste instantie blokkade door een zeer uit de kluiten gegroeide vork- of lepelhuftruck (we mochten niet onder de staart kijken dus zekerheid hieromtrent blijft uit). Maar ras daarna zicht op drijvend takelding met begeleiding. Alles behoort toe aan een tak van Smit-Tak. Genieten van het uitzicht over een zonovergoten bedrijvige haven, dat deden we. Niet te lang en toen weer terug naar de route. Niet de voorzijde van de Zuidhoek namen we, maar de achterdoorlangs over de (speel)tuinroute. Fraaie balkons (ook minder fraaie trouwens) werden we gewaar. Terwijl HF vooral binnenskamers zijn indrukken verwerkte, merkte HH scherp op dat van een bepaald pand van alles en nog wat uit het lood was. We weten niet of het geslagen was, maar wel weten we dat nieuwe kunstofkozijnen zeer onlangs waren geplaatst. Op het moment dat een damesmevrouw ons op afstand uitleg wilde komen geven, moesten we helaas al weer verder. Daar was namelijk een luchtafvoer bijna onzichtbaar. Het werd ons te veel deze achterindrukken en daarom hoepla even doorsteken naar de Zuidhoek als straat zijnde. Alhier ontdekten we waar de Charloise mensen hun pensioen krijgen. Voor ons zat er dus niets in de pot behalve een hond en daarom over het Schulpplein naar de Schulpweg. Die ingeslagen zagen we het bewijs van een oververhitte discussie. Een pand moest daarom het onderspit delven. Iets verderop werden we welkom geheten door SV Pretoria R, maar wel met gesloten hekken dus. Nadat we een poezemeneer vanaf een dak een ter plaatse geplantte boom zagen verzorgen, waanden we ons even in Zwitserland qua bebouwing en steilheid met beekje. Rustig uit dit waanidee ontwakend gingen we de Welmoedstraat in om terug te komen bij een eerdere voettocht beschreven Wielewaal. Het onze er van denkende (overigens in zeer positieve zin) liepen we naar de HH-auto terug langs de tram. Hiermee kwam een einde aan deze korte trip en ook aan de droge periode van die dag. Wij op naar binnenweghoreca.

Lengte: 5 km

Duur: uurtje

Bier: muggen

Fraaie trek

U kent vast wel het principe van de (ver)trekkende heren. Zij gingen en kwamen wel terug. Daar hebben wij u. Nu kwam dat mooi uit. HF had een fraai nog wel trekpad gevonden, uitgetrokken door onze inmiddels vermaarde Wim vd Bremen. Waarvoor wij hem mede namens u danken. Wij (ver)trokken naar Vlaardingen Holy en parkeerden bij een niet gewilde begraafplaats met eenzelfder naam. Van hieruit (ver)trekt men naar elders maar dan definitief. Wij daarentegen (ver)trokken geheel zelfstandig en gingen vanaf de bushalte RA, om genoemde begraafplaats. Na deze om(ver)trekking komt u en dus ook wij bij een weiland. Vandaar gaat het LA, om woningen heen en voor u ziet u dan de dijk langs de Vlaardingervaart. Vanaf hier RA de dijk op.

En hier komt u dan bij genoemd trekpad, zich noemende 

de Trekkade. U ziet hier fraaie voorbeelden van bewoning en de trap vanwaar men naar boven (ver)trekt. 

Na verloop komt u bij een weg 

aan de rechterzijde. U kiest hier de keuze, even rechtdoor voor de lekkere trek bij Vlietzicht, of gelijk RA de Willemsoordseweg in. Aldaar ziet u als u de ogen open heeft ook voorbeelden van bebouwing.

 

Bij de kruising van diverse wegen, bij De Kapel (ver)trekt u

 RA de Breeweg in. Aangekomen ten leste bij bebouwing gaat het weer RA de Holyweg in. Een stukje LA brengt u rechtdoor langs een vijver, alwaar u voetpadend langs gaat. Aan het einde LA en zie hier, bushalte, begraafplaats en dus klaar.

Bijgaande katfoto geeft maar weer eens aan dat met rechteroog in linkerzak geen nodeloze borrelpraat is.

Aangezien HF nog vingeroefeningen met geluid moest doen en HH de maag in een gelegenheid moest vullen (ver)trokken wij dit keer slechts om der nabij 4,3 km, weer volgens geroemde Wim.

Bieren deden wij bokkend en soms niet, eten deden wij met 

bittergarnituur.

Een korte beschrijving van een eveneens korte route maar daarom niet minder verfijnd en voorzien van natuur. Het stuk vanaf De Kapel is helaas erg druk maar aanmoedigingen kunnen uw deel zijn. Enjoy. Bless the day. The miracle of TELE.